W procesie wychowywania dzieci stosuje się różne metody, powiązane ze sobą. Jednym z nich jest kara. Jak to zrobić poprawnie i kiedy, jak się bez tego obejść - wszystko w naszym artykule dotyczy. Oczywiście taka klasyfikacja jest dość arbitralna, ale to właśnie ta klasyfikacja, nie licząc kar cielesnych, stosowana jest we współczesnym systemie wychowywania dzieci w specjalnych placówkach (przedszkola, szkoły, obozy itp.). A najważniejszą rzeczą tutaj jest wybór i zastosowanie właściwej metody kary.
Wybór odpowiedniej kary dla dziecka
Jak już wspomniano, każda kara ma na celu zapobieżenie dalszym niepożądanym działaniom i działaniom ukaranego. Dlatego ważne jest, aby nauczyciel i rodzic działali nie pod wpływem własnych emocji, ale w zależności od sytuacji, wieku i cech psychicznych podopiecznego.
Przykłady zostały już omówione w poprzednim akapicie. A teraz warto dodać inne czynniki, biorąc pod uwagę, które pomogą w prawidłowym ukaraniu dzieci:
- Dziecko musi jasno zrozumieć, za co jest karane.… Co więcej, musi istnieć prosty logiczny związek między jego przewinieniem lub winą a metodą kary. Na przykład, jeśli to zepsujesz - zabierz to. A potem zrób to w innym pokoju, aby szanować pracę innych ludzi. Ale tu pojawia się pytanie: co zrobić, jeśli dziecko fizycznie nie jest w stanie wykonać czynności adekwatnych do jego przewinienia? Stąd pochodzi drugi ważny warunek.
- Stosunek sprawności fizycznej do kary … Logiczne jest stwierdzenie, że nie ma sensu zmuszać trzyletniej dziewczynki lub chłopca do grabienia liści na sześciu akrach ziemi. Nieumiejętność radzenia sobie z grabiami i brak siły do tego wywoła u nich tylko urazę i rozpacz, a dla starszych - irytację i dodatkowy powód do wyrzutów. W takiej sytuacji należy szukać alternatywnych rozwiązań, zastosować inne metody karania dziecka.
- Sytuacja, która doprowadziła do konieczności ukarania … Ten aspekt jest bardzo często pomijany przez wielu rodziców, wychowawców i nauczycieli. W rezultacie dzieci mogą otrzymać niezasłużoną karę lub może być ona zbyt surowa. Przede wszystkim każdy ma obowiązek obiektywnie zrozumieć sytuację, a dopiero potem zebrać. Na przykład ktoś, kto nie rozwinął jeszcze niezbędnych umiejętności motorycznych, nie może zostać ukarany za źle zawiązane sznurowadła. Podobnie nie powinieneś karać dziecka za zbicie kubka podczas próby gaszenia pożaru. Nawet w przypadku dorosłych przestępców istnieje koncepcja okoliczności łagodzących.
- Terminowość i kolejność działań … Psychologowie i pedagodzy twierdzą, że w wielu przypadkach kara powinna nastąpić albo bezpośrednio po przestępstwie, albo w ogóle jej nie zaistnieć. Oczywiście wiele tutaj zależy od sytuacji, ale nie należy karać za wykroczenie po np. dwóch, trzech dniach. Może lepiej zastosować lżejszą karę, ale w odpowiednim czasie. Jest to najbardziej istotne dla małych dzieci.
- Cechy charakteru i psychologii rozwojowej dziecka … Przy wyborze metody karania rodzice muszą brać pod uwagę naturę swojej córki lub syna, aby sam proces karania nie przekształcił się w sytuację typu „kto bije”. W niektórych przypadkach możesz uzyskać dokładne przeciwieństwo pożądanego rezultatu, a dziecko będzie nadal robić to samo pomimo rodziców lub opiekunów. A jeszcze poważniejsze konsekwencje, aż do samobójstwa, mogą prowadzić do niewłaściwie dobranej kary, jeśli nie weźmiesz pod uwagę psychologii wieku. Szczególnie w okresie dojrzewania, kiedy psychika dziecka jest narażona na działanie hormonów.
Konieczne jest jasne zrozumienie granic tego, co jest dozwolone w karach, aby swoimi działaniami nie ranić psychiki (a czasem ciała) podopiecznego, a także nie kłaść fundamentów pod model niepożądanego zachowania dla niego.
Główne zakazy przy karaniu dzieci
Wychowując dziecko, możesz posunąć się za daleko. Takie zachowanie ostatecznie doprowadzi albo do protestów, bojkotów, problemów z nauką, albo do izolacji i oderwania dziecka. Ponadto sytuacja najprawdopodobniej wpłynie na jego przyszłość, a nagromadzone żale dadzą się odczuć w wieku dorosłym, a nawet już w jego rodzinie.
Oto czego należy unikać podczas kary:
- Upokorzenie … Psychologowie i pedagodzy jednogłośnie deklarują, że karanie dzieci nie powinno w żaden sposób poniżać ich osobowości.
- Szkoda dla zdrowia … W niektórych przypadkach rodzice lub wychowawcy (nauczyciele) mogą nie bić, ale stosować inne środki wpływu na dziecko: zmuszanie go do przysiadów lub pompek z podłogi, kontakt w taki czy inny sposób z zimną wodą, a nawet umieszczenie go na kolanach w kącie. Należy pamiętać, że wszystko to, z wyjątkiem upokorzenia, może spowodować poważne obrażenia i choroby. I tutaj nie będzie mowy o jakimkolwiek efekcie edukacyjnym.
- Kara za kilka przestępstw jednocześnie … Jako zasadę należy przyjąć: jedno wykroczenie - jedna kara. Nawet zatwardziali przestępcy, którzy odsiadują wyroki z kilku artykułów jednocześnie, są więzieni, o ile zapewnia to najpoważniejszy z nich.
- Publiczne karanie dzieci, zwłaszcza nastolatków … W tym bezbronnym wieku publiczne zademonstrowanie moralnej lub fizycznej wyższości osoby dorosłej, nawet rodzica, może nie tylko wywołać u dziecka uraz psychiczny, ale także mieć dla niego nieodwracalne negatywne konsekwencje w grupie rówieśniczej. O tej zasadzie powinni pamiętać nie tylko rodzice, ale także nauczyciele i wychowawcy.
- Nieuzasadnione zniesienie kary … Zawsze trzeba wykazywać konsekwencję i stanowczość: jest decyzja ukarania - trzeba ją wykonać. W przeciwnym razie istnieje ryzyko utraty wiarygodności ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Dzieci cenią sprawiedliwość zarówno w nagrodzie, jak i odpłacie.
Ponadto nie należy wykorzystywać zakazów i kar dziecka do zemsty „na wszelki wypadek”, ulegając emocjom i nastrojowi. Nie wolno nam zapominać o domniemaniu niewinności. Dotyczy wszystkich. Nie zaleca się praktykowania tej metody jako jedynej edukacyjnej. Należy zawsze pamiętać o promocji.
Jak widzisz, kara za złe uczynki nie jest łatwa. Poza tym musisz nie tylko poprawnie karać, ale także przestrzegać właściwej linii zachowania.
Jak zachowywać się z dzieckiem w momencie wychowania
W pedagogice istnieją pojęcia takie jak „władza władzy” i „władza władzy”. Są ze sobą ściśle powiązane i odgrywają bardzo ważną rolę w edukacji. Dzieci będą słuchać i szanować tego, co uważają za lidera. W ich rozumieniu przywódca musi być silny.
Dość zachęcając i karz, dorosły pokazuje swoją wewnętrzną siłę. W tym momencie władza siły działa na dziecko. Ale później nie będzie potrzeby jej stosowania, ponieważ dorosły będzie się cieszył autorytetem.
Aby wizerunek osoby uczciwej i silnej woli nie zniknął, konieczne jest wybranie właściwej linii zachowania po ukaraniu.
- Kara dziecka w rodzinie musi być jednomyślna. Oznacza to, że jeden rodzic nie powinien unieważniać decyzji drugiego.
- Nie możesz odwołać swojej decyzji natychmiast, że tak powiem, po ogłoszeniu wyroku. W przeciwnym razie dzieci po prostu nie uwierzą w powagę intencji dorosłych. To rodzi przekonanie, że ujdzie ci to na sucho.
- Należy pamiętać, że jeśli dziecko zostało ukarane, to już odpowiedziało za swoje przewinienie, co oznacza, że zostało mu wybaczone. I nie można już przypominać przeszłości w negatywnym kontekście. W przeciwnym razie będzie wyglądało na jego całkowite zniszczenie. Ale to nie jest wróg, ale dziecko.
Tak więc wszystko powyższe sugeruje, że kara jest odpowiedzialnym i trudnym środkiem, wymaga zrównoważonego i kompetentnego podejścia. Co więcej, należy go stosować tylko wtedy, gdy nic innego nie działa.
Jak ukarać dziecko - obejrzyj wideo:
Karanie dziecka w rodzinie, przedszkolu lub szkole musi być sprawiedliwe, terminowe i adekwatne do przestępstwa, nie sprzeczne z normami moralności publicznej i prawa. Jednak przed ukaraniem osoba dorosła jest zobowiązana do zbadania wszystkich subtelności sytuacji i okoliczności, w których popełniono przestępstwo. W takim przypadku konieczne jest uwzględnienie wieku, cech fizycznych i psychicznych konkretnego dziecka. Podczas kary nie powinno być upokorzenia osoby. Jeśli chodzi o kary fizyczne, ta metoda powinna być stosowana w edukacji jako wyjątek i tylko wtedy, gdy nie da się poradzić z innymi.
