Opis rośliny zajęczej, wskazówki dotyczące sadzenia i uprawy w ogrodzie, jak się rozmnażać, trudności w uprawie lagurusa, uwagi dla ogrodników, odmiany.
Haretail (Lagurus) to roślina należąca do monotypowego rodzaju jednorocznych należących do rodziny Graminaae lub, jak to często się nazywa, Poaceae. Ten rodzaj zawiera tylko jeden gatunek - jajowatego zajęczaka (Lagurus ovatus), który występuje w takich naturalnych obszarach, jak północ kontynentu afrykańskiego, zachód i wschód Azji, Kaukaz i ziemie europejskie. Na uwagę zasługuje fakt, że rośnie głównie na piaszczystym lub kamienistym podłożu stref przybrzeżnych. Dziś ze względu na dekoracyjność rośliny uprawiane są w różnych krajach.
| Nazwisko rodowe | Bluegrass lub zboża |
| Koło życia | Coroczny |
| Cechy wzrostu | Trawiasty |
| Reprodukcja | Nasionko |
| Okres lądowania na otwartym terenie | Druga połowa maja |
| Schemat wysiadania | Odległość między sadzonkami wynosi 10-15 cm |
| Podłoże | Piaszczysta, pożywna, lekka |
| Kwasowość gleby, pH | Neutralny - 6,5-7 lub lekko kwaśny 4, 5-5, 5 |
| Oświetlenie | Słoneczne zakwaterowanie, możliwy półcień |
| Wskaźniki wilgotności | Toleruje suszę, ale podlewanie powinno być regularne w gorące letnie miesiące |
| Specjalne wymagania | Łatwy w uprawie |
| Wysokość rośliny | W zakresie 10–95 cm |
| Kolor kwiatów | Biały, fioletowy lub jasnozielony |
| Rodzaj kwiatów, kwiatostany | Panikula, składająca się z kłosków |
| Czas kwitnienia | od marca do lipca |
| Czas dekoracyjny | Wiosna lato |
| Miejsce złożenia wniosku | Krawężniki, klomby, trawniki, bukiety lub wyroby rzemieślnicze, skalniaki i ogrody skalne, ścieżki ogrodowe |
| Strefa USDA | 2–6 |
Lagurus ma swoją naukową nazwę po łacinie ze względu na połączenie słów w starożytnej grece „lagos” i „oura”, co tłumaczy się jako „zając” i „ogon”. W ten sposób starożytni korelowali kwiatostan zboża z zajęczym ogonem. Słychać też, jak to się nazywa zgodnie z transliteracją – Lagurus.
Ogon zająca może osiągnąć wysokość od 10 do 60 cm z łodygami, ale jeśli warunki wzrostu są sprzyjające, mogą rozciągać się do 95 cm, łodygi rosną pionowo, dość gęsto. Na naszych szerokościach geograficznych roślina jest uprawiana corocznie, ale jeśli pozwala na to klimat (łagodniejszy i południowy, bez ostrych zim), okres wzrostu może trwać dwa lata. System korzeniowy lagurusa jest bulwiasty i silnie rozgałęziony. Liście są liniowe lub wydłużone, lancetowate płaskie, z gładkim zaostrzeniem na górze. Liście są przyczepione do podstawy łodygi, a długość blaszki liściowej sięga 20 cm, na powierzchni liści pojawia się omszenie krótkich kosmków, przez co są miękkie w dotyku. Kolor liści jest bogaty w jasnozielony lub srebrzystozielony odcień, który zapewnia również wełnista powłoka. Te same kosmki pokrywają całą łodygę. Nawet jeśli jeszcze nie zaczęła kwitnąć, roślina ma ładny, puszysty wygląd.
To kwitnienie dało tak jasne imię temu przedstawicielowi flory. Cienkie łodygi zajęcy zwieńczone są kwiatostanami wiechy, których wielkość (długość / szerokość) może wahać się w zakresie 0,6-4,5x0,6-1,5 cm, ale zdarzają się okazy o parametrach kwiatostanów - 7x2 cm. Kształt wiechy jest owalny, ale czasami przyjmuje kontur wydłużonego walca lub owalu. Kłoski mają długość 7–11 mm. Ze względu na stos, który rośnie w pobliżu kłosków, kwiatostany mają puszysty wygląd. Długość kosmków mierzona jest w zakresie 2,5-4 cm. Kolor kosmków jest jasny, białawy, fioletowy lub zielonkawy. Proces kwitnienia trwa od wczesnej wiosny do połowy lata, ale w chłodniejszych regionach (na przykład w centralnej Rosji) można spodziewać się kwitnienia od lipca do sierpnia.
Następnie zajęczyca dojrzewa owoce, które wyglądają jak ryjkowce. Ich parametry sięgają 3x0,6 mm. Kształt ziarniaków jest wrzecionowaty, struktura jest gęsta. W naturze rozmnażanie odbywa się przez samosiew.
Zasadniczo zwyczajowo używa się zajęcy do ozdabiania granic i klombów, a także do rysowania bukietów i rękodzieła. Jeśli istnieje chęć wykorzystania kwiatostanów lagurusa do przygotowania fitokompozycji, wówczas cięcie puszystych wiech jest przeprowadzane, aż dojrzeją i otworzą się. W przeciwnym razie materiał siewny rozleje się na ziemię, a dekoracyjność zostanie utracona.
Wskazówki dotyczące sadzenia i pielęgnacji zajęczaka w ogrodzie
- Wybór miejsca do lądowania. Najbardziej odpowiedni jest kwietnik w słonecznym miejscu, ale niewielkie zacienienie nie wpłynie negatywnie na Lagurusa. Uprawa w pojemnikach i doniczkach ogrodowych jest dopuszczalna. Muszą być umieszczone na tarasach lub balkonach. Lokalizacja powinna zapewniać długość dnia w ciągu 12-14 godzin dziennie. Ważne jest, aby w pobliżu nie było blisko przepływających wód gruntowych, a wilgoć z opadów lub topniejącego śniegu nie ulegała stagnacji.
- Gleba dla lagurusa. Roślina nie jest bardzo wymagająca na glebie i świetnie będzie się czuła na każdym podłożu. Ale jeśli weźmiemy pod uwagę naturalne rozmieszczenie tego przedstawiciela zbóż, lepiej, aby gleba była lekka i dobrze przepuszczalna, umożliwiająca łatwe dotarcie wody i powietrza do korzeni. Jeśli jednak dodasz do gleby kompost lub humus, zajęczy ogon będzie tylko wdzięczny. Na ciężkiej glebie wilgoć podczas długotrwałych opadów może ulec stagnacji, co pociągnie za sobą gnicie systemu korzeniowego. Aby temu zapobiec, podczas sadzenia należy dodać piasek do mieszanki gleby.
- Sadzenie zajęczaka na otwartym terenie należy wykonywać w drugiej połowie maja, kiedy minie zagrożenie nawracającymi mrozami, ponieważ roślina w ogóle nie toleruje zimna. Jeśli sadzi się sadzonki, zaleca się wcześniejsze przygotowanie gleby. Ze względu na delikatny system korzeniowy przesadzanie zawsze ma zły wpływ na lagurus, dlatego lepiej jest użyć kubków torfowych, z których nie usuwa się sadzonek, lub zastosować metodę przeładunku, gdy kula gliniana nie zapada się i korzenie nie są ranni. Przed sadzeniem gleba jest obficie podlewana, a gdy większość wilgoci wyparuje i zostanie wchłonięta, zaczynają umieszczać sadzonki zajęcy w otworach. Odległość między roślinami powinna wynosić co najmniej 10 cm, po posadzeniu młodego lagurusa gleba obok nich jest ściśnięta i dobrze nawilżona. Aby letniki szybciej się zakorzeniły, możesz dodać do wody dowolny stymulator tworzenia korzeni (na przykład kwas heteroauksynowy lub Kornevin) do nawadniania.
- Podlewanie. Ponieważ haretail rośnie głównie na ciepłych obszarach, łatwo toleruje krótkotrwałe susze. Wynika to z faktu, że na przybrzeżnych obszarach naturalnych często występują poranne i wieczorne mgły, występuje pył morski, a powietrze jest nasycone wilgocią. Jednak uprawiana w ogrodzie roślina zostanie tego pozbawiona i uschnie bez wilgoci (często nawet lekka susza może doprowadzić do śmierci), zwłaszcza jeśli w letnie dni przez dłuższy czas nie ma opadów. Dlatego zaleca się nawadnianie dwa razy w tygodniu, aw okresach suchych - co drugi dzień. Dotyczy to zwłaszcza roślin sadzonych w doniczkach, do których nie docierają krople deszczu. Nawilżanie należy wykonać, gdy gleba z góry już wyschła. Ostrożnie podlewaj lagurusa, aby krople wilgoci nie spadły na łodygi i kwiatostany z powodu pokwitania. Jeśli nasadzenia nie mają wystarczającej ilości wilgoci, wiechy uformują się w małe i pozornie niepozorne. Wypełnienie podłoża doprowadzi do gnicia i śmierci rośliny.
- Nawozy na haretail są wykonywane przed rozpoczęciem procesu kwitnienia. W takim przypadku możesz zacząć od razu po tygodniu lub półtora roku od sadzenia sadzonek w ziemi. Częstotliwość między karmieniami powinna wynosić 10 dni. Możesz użyć dziewanny rozcieńczonej w wodzie po raz pierwszy w stosunku 1:10. W kolejnych czasach zaleca się stosowanie leków o dużej zawartości azotu, takich jak mocznik (mocznik) czy saletra amonowa. Pomoże to zbudować zieloną masę krzewów. Lepiej jest stosować płynne preparaty nawozów, które rozpuszczają się w wodzie przeznaczonej do nawadniania. Należy jednak pamiętać, że nadmiar azotu może prowadzić do zbyt ciemnego zabarwienia liści i kwiatostanów, a także do szybkiego łamania się pędów. Kiedy rozpoczyna się okres kwitnienia lagurusa, jego nasadzenia należy dwukrotnie nawozić złożonymi preparatami (na przykład Kemira-Universal) - pomoże to przedłużyć tworzenie się wiechy. Możesz też zastąpić jedną z porcji tych preparatów zrogowaciałą mąką, która dostarczy roślinie niezbędnych składników odżywczych.
- Odcinanie kwiatostanów zajęczaków. Bardzo ozdobne wiechy, które pojawiają się na lagurusie, są często używane w bukietach, ale ważne jest, aby je odciąć, zanim zżółkną. Gwarantuje to, że kłosy jeszcze się nie kruszą i przez długi czas zachowają swój wygląd. Przed cięciem należy poczekać, aż krople rosy wyschną na wiechach, to znaczy wybrać porę lunchu lub przed opadnięciem wieczornej rosy.
- Wykorzystanie haretail w projektowaniu krajobrazu. Ponieważ wysokość lagurusa ma zwykle pędy średniej wielkości, zaleca się stosowanie go do sadzenia w kompozycjach kamieni (ogrody skalne lub skalniaki), do sadzenia granic lub ścieżek ogrodowych takimi nasadzeniami. Podczas sadzenia w ogrodach kamiennych można zastosować metodę patchworkową, to znaczy starają się układać zajęcze w grupach, o niewielkich rozmiarach. Również ten przedstawiciel zbóż pomoże wypełnić pustkę między rocznikami jasnymi kwiatami lub krzewami. Tak więc zwyczajowo urządza się przestrzenie w ogrodzie różanym lub pod krzewami owocowymi. Należy pamiętać, że obok zajęczaka współistnieją dość bezpretensjonalne formy roślinne, które będą się dobrze czuły na kiepskich podłożach. Ich jasne kwiatostany zostaną dobrze podkreślone przez bladą zieleń lagurusa, jednocześnie ożywiając kompozycję kwiatową. Ciekawym rezultatem będzie bliskość zajęcy z wieloletnimi zielnymi przedstawicielami flory, które mają ciemniejszy, bogaty, zielony kolor liści. Tutaj możesz użyć kombinacji z Iresene Herbst (Iresine herbstii), Wytrwałym pełzaniem (Ajuga reptans) lub z Coleus Blume (Plectranthus scutellarioides).
- Ogólne wskazówki dotyczące pielęgnacji zajęczaka. Kilkakrotnie w okresie wegetacji rośliny konieczne jest odchwaszczanie chwastów. Po deszczu lub podlewaniu lepiej spulchnić glebę płytko, aby się nie zagęszczała. W przeciwnym razie utworzy się skorupa, która następnie zatrzyma zarówno powietrze, jak i wilgoć.
- Zastosowanie suszonych kwiatów lagurusa. Ponieważ zajęczak ma ozdobne kwiatostany wiechowate, składające się z kłosków i ozdobione włoskami, można go stosować przy sporządzaniu suchych bukietów. Kwiatostany jajowate przycięte do pełnej dojrzałości zbierane są w niezbyt ciasne pęczki, po usunięciu wszystkich liści z pędów. Następnie wiązki powinny być zawieszone w pomieszczeniu o dobrej wentylacji z łodygami do góry i kłoskami w dół.
Po całkowitym wyschnięciu suszone kwiaty mają kremowy odcień, który można łatwo zmienić poprzez koloryzację. Do malowania zaleca się użycie:
- pistolety natryskowe (pistolety natryskowe) i konwencjonalne barwniki rozpuszczalne w wodzie;
- farby w specjalnych puszkach aerozolowych.
Po zakończeniu tonowania wyschnięcie zajmuje 1-2 dni, a następnie kłoski zajęcze są gotowe do użycia w suchych fitokompozycjach. Na przykład dekoratorzy dobrze łączą pomalowane kwiatostany lagurusa z jasnymi kwiatami, ale możliwe jest wykonanie niezależnego bukietu z samych kłosków, pomalowanych w różnych odcieniach.
Reprodukcja haretail - cechy uprawy z nasion
Nowe rośliny z puszystymi kwiatostanami można uzyskać tylko za pomocą nasion, ale jednocześnie można je wysiewać bezpośrednio do ziemi lub hodować sadzonki.
Jeśli nie ma ochoty majstrować przy sadzonkach, nasiona lagurusa wysiewa się na początku maja lub, w skrajnych przypadkach, w ostatnich dniach kwietnia. Za najlepsze odmiany zajęcy uważa się „Lesya”, „Wędrowiec stepowy”, „Nanus” i „Ogon zająca”. W wybranym miejscu w półcieniu lub na słońcu konieczne jest wykopanie gleby, rozluźnienie i wyrównanie grabiami ogrodowymi. Nasiona zajęczaka są zapieczętowane na głębokość pół centymetra, następnie podłoże jest lekko zagęszczane i tylko lekko rolowane drewnianą kostką. Zaleca się obfite podlewanie upraw, powierzchnię grządek ściółkuje się humusem. Warstwa powinna być bardzo cienka.
Podczas pielęgnacji upraw ważne jest, aby w glebie była wystarczająca ilość wilgoci, ponieważ nawet silne sadzonki zajęczaków nie mogą się przebić po wyschnięciu. Jeśli chcesz przyspieszyć kiełkowanie nasion, możesz przykryć uprawy folią lub spunbond. Wtedy kiełki pojawią się po dwóch tygodniach.
Nasiona lagurusa można wysiewać jeszcze przed zimą, pod koniec listopada, kiedy pogoda jest już dość chłodna. Często ten czas jest przesuwany, aby nasiona nie wykiełkowały przed nadejściem wiosny.
Aby wyhodować sadzonki zajęcy, rozmnażanie rozpoczyna się w połowie wiosny. Ta metoda pozwoli na wczesne kwitnienie. Do skrzynek na sadzonki wlewa się mieszankę gleby złożoną z lekkiej, odżywczej gleby i gruboziarnistego piasku rzecznego (pobiera się równe części składników). W celu uniknięcia zakażenia chorobami grzybiczymi lub pasożytami zaleca się zdezynfekować podłoże – rozpalić je w piekarniku na około pół godziny lub ugotować na parze w kąpieli wodnej. Na powierzchni lekko spłaszczonej gleby rozprowadza się nasiona zajęczaka tak, aby między nasionami było 3-4 cm, a następnie posypuje się je tą samą glebą o grubości do pół centymetra. Trwa opryskiwanie plonów z butelki z rozpylaczem. Możesz położyć kawałek szkła na wierzchu lub przykryć pojemnik plastikiem. W takim przypadku ważne będzie wietrzenie i podlewanie.
Po pojawieniu się kiełków młodego lagurusa (po około 10-15 dniach) sadzonkę przenosi się do ciepłego i dobrze oświetlonego miejsca, ale bez bezpośredniego światła słonecznego. W przypadku, gdy sadzonki są umieszczone bardzo ciasno, zaleca się ich przerzedzenie. Gdy sadzonki się wzmocnią i widać już, że minęły poranne przymrozki (około końca maja), można sadzić rośliny w przygotowanym miejscu w ogrodzie. Jednocześnie odległość między nimi utrzymuje się na 10-15 cm, po czym nasadzenia są podlewane, a gleba jest ściółkowana.
Aby przesadzanie do stałego miejsca nie powodowało problemów dla zajęcy z powodu słabego systemu korzeniowego, można natychmiast wyhodować sadzonki w doniczkach z torfu.
Trudności w uprawie zajęcy w ogrodzie
Możesz zadowolić kwiaciarnie faktem, że larugus jest rośliną dość odporną zarówno na choroby, jak i szkodliwe owady. Jednak zastosowanie dużej ilości nawożenia azotem prowadzi do kruchości pędów, a kolor pędów, liści i kwiatostanów staje się ciemnozielony. Aby tego uniknąć, następnym razem należy zastąpić leki zawierające azot mąką zrogowaciałą.
Uwagi dla ogrodników o haretail
Po wysuszeniu kwiatostany lagurusa mogą przybrać białawy lub kremowy odcień, ważne jest tylko zawieszenie pędów za pomocą kłosków. Jeśli chcesz, aby kolor kwiatostanów nie tracił naturalnego odcienia, suszenie odbywa się w ciemności z dobrą wentylacją (na przykład na strychu lub w szopie). Jeśli na razie nie musisz używać kwiatostanów zajęcy, przechowuje się je w kartonach (aby się nie łamały), przesuwając cienkim papierem.
Podczas malowania kwiatostanów zajęcy, za ekonomiczne uważa się umieszczenie kwiatostanów w wodzie z rozpuszczonym w niej barwnikiem. Możesz wlać ten sam roztwór do butelki z rozpylaczem i spryskać kilka kłosków. Lepiej zrobić ten proces poza domem lub w ostateczności w łazience. Gdy kłoski lagurusa uzyskają wymagany odcień, pozostawia się je do wyschnięcia na kolejne 48 godzin.
Odmiany zajęcy
Za najbardziej popularne odmiany uważa się:
- Lagurus « Ogon zająca”. Jest to zielonka roślina zbożowa, której wysokość waha się w granicach 20-30 cm, dlatego często wykorzystywana jest na obrzeża krajobrazu. Łodygi rosną prosto, ich kolor jest jasnozielony, wierzchołek ozdobiony jest kłoskami zebranymi w kwiatostany wiechowe. Wiechy mają kształt jajka, długość sięga 4 cm, a szerokość 1–2 cm. Kolor wiech jest szaro-biały.
- Lagurus « Wędrowiec stepowy”. Często służy nie tylko do dekoracji działki ogrodowej, ale także jako suszony kwiat. Wysokość rośliny nie przekracza pół metra, liście są małe, kształt podłużny, lancetowaty. Występuje lekkie pokwitanie krótkich włosów. Kwiatostany mają strukturę przypominającą kolce. Długość kwiatostanów waha się w granicach 3-4 cm, kształt kwiatostanów jest zaokrąglony lub jajowaty. Kolor wiechy od samego początku ma blady zielonkawy odcień, który z czasem nabiera śnieżnobiałego koloru. Proces kwitnienia tej odmiany trwa od połowy lata do końca sierpnia. Odmiana jest odporna na zimno i nie jest podatna na choroby ani szkodniki.
- Lagur „Nanus”. Odmiana ta wyróżnia się niskim wzrostem, ponieważ jej wskaźniki wysokości mogą się różnić w zakresie 15-20 cm Zalecane do wypełniania pustych przestrzeni w kamiennych ogrodach lub do stosowania w ścieżkach ogrodowych krajobrazu.
- Lagur „Lesia”. Krzew ten ma dużą liczbę pędów, dochodząc do wysokości 0,25-0,3 m. Kwitnienie trwa od lipca do początku sierpnia i może trwać nawet do listopada, aż do pierwszych przymrozków. Kwiatostany są reprezentowane przez wiechy w kształcie jajka, ale kłoski w nich są bardzo gęste, zapewniając wysoką gęstość. Takie wiechy są całkowicie pokryte wystającymi włoskami. Kolor kwiatostanów jest szarawo-białawy, a długość może sięgać 4 cm.
Film o rosnącej haretail:
