Ogólna charakterystyka dzwonka, zasady uprawy w ogrodzie, etapy hodowli DIY, zwalczanie szkodników i chorób, fakty, rodzaje. Bellflower (Campanula) należy do rodzaju roślin o wyłącznie zielnej formie wzrostu, którą naukowcy przypisali rodzinie Campanulaceae. Ten rodzaj obejmuje również do 400 gatunków flory, które często lubią osiedlać się na ziemiach w klimacie umiarkowanym. Mianowicie, w naturze można znaleźć te kwiaty na Kaukazie i Syberii, a także w regionach Azji Środkowej i Zachodniej, a także nie ominęły krajów Europy, a czasami można zobaczyć rosnące dzwony w Ameryce Północnej. Ale jeśli weźmiemy pod uwagę ziemie Rosji i sąsiednich państw, to istnieje do 150 odmian tej rośliny, chociaż w jej europejskiej części jest tylko około 15.
Do swojego wzrostu dzwony wybrały wiele różnych lokalizacji, m.in. łąki, lasy, regiony stepowe, a także z powodzeniem mogą rosnąć na półpustynnych i skalistych glebach. Istnieje kilka odmian, które z powodzeniem zasiedlają tereny górskie należące do pasa subalpejskiego i alpejskiego.
Ten rodzaj zielonych mieszkańców planety nosi naukową nazwę „Campanula” z powodu zdrobniałego słowa o późnołacińskich i włoskich korzeniach - „campana”, co w tłumaczeniu oznacza „dzwon”. Oczywiście rosyjska nazwa rośliny pochodzi od opisu kształtu kwiatów, który utrwalił się w botanicznej literaturze naukowej. A wśród ludzi ten delikatny i ukochany kwiat nazywany jest w zależności od okolicy: szenil, dzwonki, cheboty, ptasznik i wiele innych określeń.
Bellflower to roślina o wieloletnim cyklu życia, ale w rzadkich przypadkach może rosnąć jako zioło jednoroczne lub dwuletnie. Wysokość łodygi może wynosić od 50 do 100 cm, układ liści jest regularny, blaszka liściowa jest solidna. Gdy liść znajduje się w strefie korzeni, może mieć długie ogonki, w liściach w środku łodygi ogonki są już krótsze, ale na górze są bezszypułkowe.
Ozdobą tej rośliny są kwiaty, najczęściej korona ma kontury w kształcie dzwonu, lejka, rurkowate, płatki są ciasno zespawane. Czasami może przybrać płaski lub prawie przypominający koło kontur. Kolorystyka jego koloru nabiera niebieskich, różowych lub fioletowych kolorów o różnych odcieniach, czasem liliowych i bardzo rzadko śnieżnobiałych. Z reguły z pąków zbiera się kwiatostany wiechowate lub racemiczne, bardzo rzadko jest w nich tylko jeden kwiat. Okres kwitnienia przypada na początek i środek miesięcy letnich, ale wieloletnie odmiany mogą zachwycać swoich właścicieli aż do wrześniowych dni.
Po kwitnieniu w sierpniu dojrzewają zawiązki w postaci pudełka, w którym występuje duża liczba nasion. Ich rozmiary są bardzo małe, do 4500 jednostek na 1 gram. A materiał siewny nie straci zdolności kiełkowania w ciągu 4 lat. Po pełnej dojrzałości kapsułka otwiera się sześcioma otworami w postaci szczelin.
Jeśli dzwonki są cięte na bukiet, niektóre z ich odmian mogą stać w wodzie dłużej niż tydzień. Roślina jest najczęściej używana do ozdabiania klombów i rabat kwiatowych, jagoda jest również wykorzystywana do cięcia.
Uprawiasz dzwonek w swoim łóżku ogrodowym?
Miejsce do sadzenia jest wybrane otwarte i słoneczne, ale szenil będzie dobrze rósł w półcieniu, czasami nawet w takich warunkach kwitną dłużej. Witryna nie powinna być ze stojącą wilgocią, nie lubią dzwonów nizin z gliniastym i gliniastym podłożem, jeśli miejsce jest wypełnione wodą, to też tam nie będą rosły. Jeśli istnieje bliskość wód gruntowych, podczas wysiadania w otworach umieszcza się drenaż.
Przeszczepy dzwonków wykonuje się wiosną lub jesienią. Kiedy śnieg się topi, możesz przesadzać rośliny o potężnym systemie korzeniowym (odmiany - liściaste, zatłoczone i inne). Jeśli kłącze nie jest tak silnie rozwinięte, operację tę przeprowadza się w maju, kiedy gleba jest dobrze rozgrzana. Jeśli przeszczep przypada jesienią, to czas jest wybierany pod koniec sierpnia lub na początku września, aby rośliny zapuściły korzenie przed mrozem. Podłoże do sadzenia przygotowuje się wcześniej, a chwasty usuwa się, a kopanie prowadzi się na głębokość 30-40 cm Jeśli gleba jest gliniasta lub gliniasta, miesza się z nią piasek lub torf, dodając również trochę nawozu. Ziemię darniową, torfowo-próchniczą lub błotnistą w stawie miesza się w luźne, ale ubogie w próchnicę podłoże. Jeśli obornik lub torf są świeże, nie zaleca się ich używania, w przeciwnym razie może to prowadzić do chorób grzybiczych.
Nawóz Bell stosuje się wiosną. Azot służy do szybkiego wzrostu liści. Wraz z nadejściem lata stosuje się opatrunki fosforowe i złożone, a wraz z nadejściem jesieni potrzebne będą nawozy potasowe, które pomogą dzwonkom przetrwać w mrozach.
Ogólna pielęgnacja delikatnych roślin w kształcie dzwonu polega na odpowiednim odchwaszczaniu ich z chwastów, podlewaniu w okresach suchych i ochronie przed zimnem. Wraz z nadejściem chłodów zaleca się odcięcie wszystkich łodyg chebota i posypanie torfem, przykrycie świerkowymi gałęziami lub suchymi liśćmi.
Ogólne zasady hodowli dzwonków
Aby uzyskać nowy krzew „dzwonków”, należy przeprowadzić podział buszu, sadzić odcinki kłączy lub odrostów korzeniowych, sadzonki i wysiewać nasiona. Wybór metody zależy bezpośrednio od cech danej odmiany i jej formy wzrostu. Jeśli więc dzwon jest jednoroczny, to najłatwiej jest wysiewać nasiona, jeśli roślina ma dwuletni okres wegetacji, stosuje się zarówno metodę nasienną, jak i sadzonki wiosenne. Dzwony wieloletnie dzielą się na:
- nieruchome wegetatywnie (rośliny z korzeniem w postaci pręta lub pędzla), dla których stosuje się tylko metodę rozmnażania nasion;
- nieaktywne wegetatywnie (dzwonki z krótkim kłączem) można rozmnażać przez nasiona, dzieląc krzew lub zielone sadzonki;
- mobilny wegetatywnie (z długimi kłączami tworzącymi szypułki i odrostami korzeniowymi) należy stosować dowolną metodę rozmnażania (wysiew nasion, dzielenie przerośniętego krzewu, sadzenie odrostów korzeniowych lub odrostów kłącza, ukorzenianie zielonych sadzonek).
Podczas rozmnażania nasion, strąki owoców dzwonów muszą być zbierane, gdy ich kolor zmieni kolor na brązowy, ale zanim pory się jeszcze nie otworzą. Strąki należy wysuszyć, a nasiona same się wysypią. Ze względu na to, że nasiona są bardzo małe, przed siewem zaleca się wymieszać je z przemytym piaskiem rzecznym lub pokruszoną kredą. Siew odbywa się zarówno wiosną, jak i jesienią bezpośrednio do ziemi lub wyrastają z nich sadzonki, a wraz z nadejściem stałego ciepła są przenoszone do ogrodu kwiatowego. Łóżka do sadzonek są przygotowywane z wyprzedzeniem, ale jeśli sadzenie odbywa się w miesiącach wiosennych, przygotowanie odbywa się jesienią. Gleba powinna być pożywna i przepuszczalna dla powietrza i wilgoci. Nasiona wysiewa się dość powierzchownie i drobno, następnie można je posypać cienką warstwą piasku. Jeśli jest wiosna, siew odbywa się w dni majowe, a jesienią siew odbywa się w drugiej połowie października. Podczas siewu wiosną kiełki pojawiają się po 10-12 dniach. Podczas siewu zimą sadzonki dzwonków pojawią się następnej wiosny, po 14 dniach, po dobrym rozmrożeniu i rozgrzaniu gleby. Następnie zaleca się przerzedzenie sadzonek, a gdy utworzy się trzeci prawdziwy liść, nurkowanie odbywa się w szachownicę, odległość między roślinami jest utrzymywana w odległości 10 cm. Materiał siewny można również wysiewać nie w ziemi, ale w skrzynkach na sadzonki o lekkim, żyznym podłożu. Na okres zimowy pojemniki te należy wykopać w ogrodzie i przykryć folią. Do wiosennego upału schronienie jest usuwane i zaleca się zacienianie skrzynek przed bezpośrednimi strumieniami słońca. Na początku lata sadzonki należy przenieść na przygotowane grządki, gdzie będą rosły do następnej wiosny. Następnie konieczne jest przeszczepienie ich na stałe miejsce w klombie.
Jeśli sadzonki są uprawiane w warunkach szklarniowych, nasiona należy wysiewać wczesną wiosną w skrzynkach nurkowych. Pojemniki te są wypełnione mieszanką gleby darniowej z piaskiem rzecznym i podłożem liściastym z dodatkiem bardzo drobno zmielonego torfu, który został dobrze przewietrzony. Nie stosuje się nawozu organicznego. Pojawienie się sadzonek oczekuje się za 10-15 dni, a następnie przeprowadza się zbiór, a następnie, wraz z nadejściem czerwca, sadzonki przesadza się na otwarty teren.
Przy rozmnażaniu wegetatywnym podział krzewu odbywa się przez 3-5 lat wzrostu, ale niektóre odmiany (brzoskwinia, nakrapiana, Takeshima, skręcona i roszpunka) można podzielić w pierwszym roku ich kwitnienia.
Podział krzewów odbywa się na początku dni majowych lub pod koniec lata, aby przed nadejściem mrozu rośliny zapuściły korzenie. Okaz mateczny należy usunąć z gleby, odciąć znajdujące się nad ziemią pędy i za pomocą noża lub łopaty dokonać podziału w taki sposób, aby każda z części miała kilka regenerujących się pąków. Części dzwonka sadzi się w przygotowanych płytkich rowkach, tak aby pąki odnowy znajdowały się na poziomie gruntu. Dotyczy to odmian dzwoneczków rapuncele, łyżkolistnych, brzoskwiniowolistnych, Kemularia i tym podobnych.
Jeśli konieczne jest oddzielenie odrostów korzeniowych od krzaka macierzystego, muszą one mieć korzenie i sadzone w klombach. W ten sposób możliwe jest wykonanie reprodukcji dzwonków Takeshima i kropkowanych lub tym samym.
Jeśli sadzonki są cięte, wybiera się do tego młode łodygi, które zaczęły rosnąć.
Trudności w uprawie dzwonka
Dużym plusem przy hodowli dzwonków jest ich bezpretensjonalność i odporność na szkodliwe owady i choroby. Jeśli jednak ten przedstawiciel flory jest uprawiany jako roślina wieloletnia, wówczas w podłożu z pewnością gromadzą się patogenne mikroorganizmy, wśród nich wyróżnia się fusarium, sklerotinia lub botrytis. Swoim wpływem mogą doprowadzić rośliny do śmierci. Aby uratować dzwonki przed takim nieszczęściem, konieczne jest przetworzenie sadzenia dzwonów za pomocą Fundazolu w postaci 2% roztworu dwa razy w sezonie (mianowicie w okresie wiosennym i jesiennym).
Jeśli pogoda jest wilgotna przez dłuższy czas, szenil może mieć wpływ na śliniący się grosz. Aby pokonać tego szkodnika, stosuje się napar z czosnku - 200 gram posiekanego czosnku umieszcza się w wiadrze z wodą i tę mieszankę podaje się przez jeden dzień. Następnie roztwór jest filtrowany i dzwony są przetwarzane. Jeśli wysokość łodyg roślin jest niska, ślimaki często mogą na nie wpływać. W takim przypadku konieczne jest spryskanie wywaru z ostrej papryki, a także zaleca się wlanie granulowanego superfosfatu pod sadzenie.
Ciekawe fakty dotyczące dzwonów
Niektóre odmiany dzwonów są na skraju wyginięcia ze względu na to, że w naturalnych warunkach wzrostu zbiera się je w bukiety lub miejsca ich rozmieszczenia są niszczone w wyniku działalności człowieka. Istnieje do 12 takich odmian, które znajdują się na terenie krajów europejskich, połowa tych roślin jest endemiczna dla Włoch, to znaczy nie rośnie nigdzie indziej poza tymi obszarami. Wśród nich są dzwon equifolia, dzwon Transylwanii i odmiana dzwonu trizoidalnego.
Istnieje przekonanie, że dzwonienie dzwonków można usłyszeć tylko raz w roku, podczas magicznej nocy, która nadchodzi w święto Iwana Kupały. Tyutczew pisał o tych delikatnych kwiatach: „Moje dzwonki, leśne kwiaty, spójrz na mnie, delikatny niebieski”.
Opis rodzajów dzwonków
Istnieje wiele odmian tych delikatnych i popularnych kwiatów. Przedstawiono tu tylko kilka z nich.
Dzwon szerokolistny (Campanula latifolia) należy do bylin o wysokości 70-130 cm, łodygi mają wzniesione zarysy, są dobrze ulistnione. Blaszki liściowe w części korzeniowej są duże, z wydłużonymi ogonkami. Ich wymiary to 12 cm długości przy szerokości do 6 cm, krawędź jest ząbkowana. W dolnej części łodygi liście mają krótkie ogonki, a te rosnące w górnej części są bezszypułkowe.
Natywna otoczka wzrostu przypada na teren łąk alpejskich. Powstałe kwiaty są duże i przybierają kształt wydłużonego dzwonu. Ich szypułki znajdują się w kątach liści, które rosną w górnej części łodygi. Są samotne, ale z pąków zbierają dość wąski kontur, prawie kolczaste kwiatostany nadgarstka. Korona ma kształt lejka, długość około 6 cm, kolor niebieski, niebieski lub białawy. Wyhodowano już formy ogrodowe, które są ozdobione kwiatami frotte. Proces kwitnienia następuje w środku lata, dojrzewanie owoców następuje pod koniec okresu letniego. Ilość materiału siewnego jest bardzo duża, na jednym pędzie mogą powstawać w granicach 1200-2000 jednostek. Pod koniec kwitnienia roślina całkowicie traci efekt dekoracyjny.
Najczęstsze gatunki odmian to:
- „Alba” wyróżnia się śnieżnobiałym kolorem kwiatów;
- płatki kwiatów „Brantwood” w kolorze fioletowym;
- „Makranta” ma duże kwiaty, a ich korona rzuca ciemnofioletową kolorystykę.
Dzwon o kwiatach mlecznych (Campanula lactiflora) najczęściej ten przedstawiciel flory występuje w górach Kaukazu i Azji Mniejszej, w pasie subalpejskim iw tych samych rosnących lasach. Wysokość łodyg może wynosić 60-150 cm, system korzeniowy ma zarysy racemozy. Łodyga w górnej części jest silnie rozgałęziona. Ponieważ korzenie są gatunkiem podobnym do pręcików, w przeciwieństwie do innych odmian, roślina dobrze rośnie na ciężkim, gliniastym podłożu.
Kształt kwiatów ma kształt dzwonu, średnica może osiągnąć 3-4 cm, kolor od mlecznobiałego do liliowego. Z pąków powstają kwiatostany o szerokim kształcie piramidy, w których zbiera się do 100 kwiatów. Proces kwitnienia następuje w czerwcu-lipcu, jest bardzo obfity, a wraz z nadejściem sierpnia wiele nasion zaczyna dojrzewać.
Kwiaty mają delikatny delikatny zapach, który staje się przynętą dla pszczół zapylających i trzmieli. Uprawiane są w kulturze od 1814 roku. Rozważane są najpopularniejsze odmiany:
- "Alba", kwiaty wyróżniające się śnieżnobiałym kolorem;
- „Cerulea” korona kwiatów rzuca niebieski kolor;
- „Loddon Anna” pyszni się kwiatami o jasnoliliowo-różowym odcieniu;
- "Pichard z" Varieti " otwierającymi się kwiatami z odcieniem niebiesko-lovandova, o całkowitej wysokości łodyg półtora metra.
Często sadzi się go w słonecznym miejscu, odbywa się rozmnażanie nasion, należy je natychmiast wysiać do miejsca przyszłego wzrostu, a następnie, gdy pojawią się sadzonki, przeprowadza się przerzedzanie, ponieważ ta odmiana jest bardzo słabo tolerowana przez przeszczep.
Jak wyhodować dzwonki, patrz poniżej:
[media =
