Dane dotyczące wyglądu australijskiego teriera jedwabistego (snare), wygląd, charakterystyczne zachowanie: chodzenie, dieta i inne procedury, trening. Cena szczenięcia. Australian Silky Terriery są zarozumiałe, zarozumiałe i zabawne. Te małe kulki energii wydają się urocze, ale ta rasa jest odporna. Psy mają doskonałe cechy łapacze szczurów i w niczym nie ustępują kotom w swojej pracy. Są bardzo inteligentne i należą do dwudziestu najmądrzejszych małych ras. Pochodzący z końca świata Silky Terrier jest krzyżówką australijskiego szorstkowłosego i yorkshire terriera.
Australian Silky Terrier jest często mylony z Yorkshire Terrierem ze względu na podobny kolor i jakość sierści. Niemniej jednak są to zupełnie inne rasy. Różnią się nie tylko budową, ale także temperamentem. Terrier australijski wyróżnia się najbardziej wydłużonym i przysadzistym formatem, większą głową i mocniejszymi szczękami. Wnyki (przetłumaczone z angielskiego, jedwab), jak są łagodnie nazywane przez ludzi, nie mają długich włosów na uszach, pysku, łapach i ogonie.
Dane dotyczące wyglądu rasy Australian Silky Terrier
Przodkowie australijskiego jedwabistego teriera to Yorkshire Terrier (jego korzenie sięgają szkockich kłów, zanim zostały wyhodowane w Anglii) i terier australijski (pochodzi od terierów szorstkowłosych sprowadzonych z Wielkiej Brytanii do Australii na początku XIX wieku).
Według Kennel Club of America historia odmiany zaczyna się pod koniec XIX wieku, kiedy skrzyżowano dwie rasy Yorkshire Terrierów i terierów australijskich. Początkowo gatunek ten znany był jako Sydney Silky Terrier, ponieważ, jak się okazało, wyhodowano go w australijskim mieście Sydney.
Chociaż większość innych ras australijskich była psami pracującymi, jedwabisty terier był hodowany głównie jako towarzysze życia w małych mieszkaniach miejskich. Ale w Australii używano ich również do oczyszczania domów, gospodarstw, fabryk, stajni z gryzoni, a także do ochrony ludzi przed wężami. Silky Terriery można również nazwać Silky Pointing Dogs. Ponieważ bardzo często podnoszą przednią łapę, jakby wskazywały na zdobycz.
Do 1929 roku nie było wyraźnego podziału na teriery australijskie, australijskie jedwabiste teriery i yorkshire teriery. W tym samym potomstwie pojawiły się psowate o cechach trzech różnych gatunków. W 1932 roku dalsza praca hodowców ostatecznie przyniosła trwałe rezultaty.
Pierwszy nagłówek o terierach pojawił się w lutowym numerze National Geographic z 1936 roku. W 1955 rasa została oficjalnie nazwana - Australian Silky Terrier. Australijski Krajowy Związek Kynologiczny rozpoznał gatunek w 1958 roku i sklasyfikował go jako ozdobną grupę małych psów (zabawka - zabawki).
Podczas i po II wojnie światowej żołnierze amerykańscy, którzy służyli na ziemi australijskiej, pod koniec służby przywieźli do Stanów Zjednoczonych kilka jedwabistych terierów. W 1954 roku ukazała się gazeta z publikacją zdjęć rasy, co spowodowało szybką popularyzację werbla Terriera.
Po opublikowaniu artykułu dużą liczbę tych psów zaczęto importować z Australii do Stanów Zjednoczonych. Kennel Club of America uznał australijskiego Silky Terriera w 1959 roku, a American United Kennel Club w 1965 roku. W tym samym czasie odmiana została uznana przez Kanadę.
Zewnętrzne standardy australijskiego teriera jedwabistego
Silky Terrier jest psem małym, umiarkowanie krępym, silnym, ale dość pełnym wdzięku. Wysokość w kłębie u samców wynosi 22–26 cm, u suk 20–24 cm, waga samców 4–5 kg, a suk 3,5–3,8 kg.
- Głowa mocny, umiarkowanie wydłużony format. Część przednia jest lekko poszerzona, płaska. Proste, długie włosy opadają z czoła na dwie strony.
- Pysk prostokątny, nieco dłuższy niż czaszka. Grzbiet nosa jest szeroki, płaski lub lekko wystający. Przystanek jest umiarkowany. Szczęki są mocne. Uzębienie rozwinięte, połączone jak nożyczki.
- Nos - umiarkowanie rozwinięty, czarny.
- Oczy Australian Silky Terrier nie zagłębiony w czaszkę i nie wystający, owalny, wydłużony, czarno-brązowy. Miej żywy, inteligentny wygląd.
- Uszy rozpocząć swój wzrost w wysokiej, stojącej formie. Chrząstka jest elastyczna, zaostrzona na końcach. Nie powinny być pokryte jedwabistymi włosami.
- Szyja werbel jest średniej długości i dobrze leży. Włosy na szyi są obfite.
- Rama - Średnio długi format. Klatka piersiowa o harmonijnej szerokości i głębokości. Zaokrąglone żebra. Plecy mają prostą linię. Polędwica jest mocna. Zad lekko opadający. Dolna linia nie jest znacząco podciągnięta.
- Ogon - wysoka lokata. Można to zatrzymać. Ogon naturalny, uniesiony w odległości trzech kręgów, reszta jest lekko zakrzywiona. Nie jest pokryty długimi włosami ochronnymi.
- Kończyny przednie wdzięczna budowa i umiarkowana długość, z mocnymi nadgarstkami. Tylne są równoległe, mocne. Uda rozwinęły się, silne mięśnie.
- Łapy - nieduży, okrągły.
- Płaszcz Australian Silky Terrier jest gładki, jedwabisty. Włosy wartownicze umiarkowanie długie, opadające z dwóch stron. Uszy, łapy i ogon nie mają długiej sierści.
- Kolor w odcieniach szaroniebieskich lub żółtobrązowych z opalenizną.
Charakterystyczne zachowanie Australijskiego Silky Terriera
Werbel ma małe, ładne, trójkątne uszy, które odcinają się od ich jedwabistego futra i pasują do ich żywego usposobienia. To nieustraszone psy. Zaciekle rzucą się w obronę swojego właściciela i wszystkich domowników, nawet przed kilkukrotnie większym rywalem.
Przede wszystkim jedwabiste teriery są doskonałymi towarzyszami. Doskonale dopasowują się do charakteru właściciela. Zwierzęta są gotowe pokochać właściciela i oddać mu się w każdej sekundzie. Psy zawsze będą za nim podążać.
Jeśli lubisz długie spacery, te psy będą chodzić z tobą. Ich niewielki rozmiar jest bardzo wygodny. Maksymalna waga werbla sięga pięciu kilogramów. Zwierzę można doskonale zabrać ze sobą w podróże przewożąc je pociągami, samolotami i innymi pojazdami.
Australijskie teriery jedwabiste są bardzo aktywne i wesołe. W porywczym biegu zwierzęcia widać całe jego podniecenie. Te psy doskonale pływają i bardzo lubią wodę. Mogą godzinami pływać w wodzie. Wnyki dobrze chodzą w deszczową i mroźną pogodę, w obecności niezbyt grubego, ochronnego kombinezonu.
Jeśli masz dużo gryzoni w swoim wiejskim domu i nie chcesz z jakiegoś powodu założyć kota, aby z nimi walczyć, to australijski jedwabisty terier doskonale poradzi sobie z tym zadaniem. Ma bardzo mocne zęby i wspaniale poradzi sobie z kretami.
Australijski Jedwabisty Terier Zdrowie
Rasa jest stosunkowo silna i wytrzymała. Jedwabiste żyją długo, średnio od czternastu do siedemnastu lat. Mają jednak niewiele chorób dziedzicznych.
Przedstawiciele rasy mogą również cierpieć na zwichnięcie rzepki (rzepki), co jest nieodłączne u małych ras. W życiu codziennym najczęściej występuje w wyniku licznych urazów zwierząt domowych oraz w związku ze zmianami w ciele u starych psów. Z wiekiem zwierzę osłabia mięśnie, więzadła, a rzepka ulega przemieszczeniu. Przy dziedziczeniu genetycznym choroba objawia się, gdy pies osiąga cztery miesiące. Aby dodatkowo uniknąć dziedzicznej patologii, takie psy nie są dziane. Odpowiedzialni hodowcy przeprowadzają testy pod kątem tych wad przed kryciem psów. Rzepka nosi różne stopnie nasilenia, które może określić tylko ortopeda weterynaryjny. Lekarz obserwuje, jak pies przestawia kończyny i bada staw. Następnie wykonuje się prześwietlenie, tylko badanie zewnętrzne nie pozwoli na dokładną diagnozę. Nieleczona choroba prowadzi do niepełnosprawności zwierzęcia.
W wielu przypadkach przepisywane są leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Chondroprotektory przypisuje się naprawie tkanek i więzadeł. Przy cięższym stopniu choroby stosuje się interwencję chirurgiczną z usunięciem odcinków kości, tak aby tkanka chrzęstna została ponownie przywrócona. Po operacji przypadki nawrotu zwichnięcia nie są wykluczone. Przy dziedzicznej formie pies może łatwo ulec przemieszczeniu z powodu urazu. Obserwuj uważnie swojego zwierzaka, wyklucz możliwe przyczyny obrażeń. Przeciążenie fizyczne jest niebezpieczne.
Dlatego jeśli chcesz mieć zdrowego psa, poproś hodowców o dostarczenie odpowiednich certyfikatów przed zakupem werbla. Jeśli nie, skontaktuj się z innym żłobkiem. Rzadko rasa może mieć epilepsję, cukrzycę i problemy z oczami.
Jak dbać o australijskiego jedwabistego teriera?
Wełna werbla zbudowana jest jak ludzki włos. Nie mają podszerstka i mają specyficzny zapach. Psy nie są podatne na sezonowe linienie. Kokardy, podobnie jak Yorkshire terriery, nie są do nich przywiązane. Papillots (lokówki) również nie są wymagane dla zwierząt domowych.
Ich wełna nie jest tak długa i nie przeszkadza w chodzeniu. Jedwabisty terier jest myty raz w tygodniu z obowiązkowym użyciem szamponu. Teraz w sklepach zoologicznych dostępny jest szeroki wybór kosmetyków dla ras długowłosych. Konieczne jest również nałożenie odżywki po koncentracie myjącym. Zmiękczy sierść zwierzęcia i sprawi, że będzie bardziej lśniąca, łatwiejsza do rozczesania i mniej plątana.
Po kąpieli wskazane jest owinięcie psa ręcznikiem i przytrzymanie go przez chwilę, aby wchłonął nadmiar wilgoci. Następnie zaczynamy suszyć zwierzaka. Osusz wnyki suszarką do włosów od góry do dołu, jednocześnie czesząc i wyrywając wełnę grzebieniem z rzadkimi zębami.
Fryzura werbla powinna opadać na dwie strony, od głowy do końca ogona. Konieczne jest codzienne czesanie sierści psa, aby na jego długiej sierści nie pojawiły się kołtuny. Jeśli twój terier bierze udział w wystawach, wyszczotkuj go dokładnie na grzbiecie. Zwierzęta są szczotkowane miękką szczotką i grzebieniem o częstszych i gęstszych zębach. W przypadku siatek pokazowych szczotki powinny być pozłacane miedzią, co nie elektryzuje wełny.
Ważną zasadą praktyczną podczas szczotkowania tych psów jest to, że manipulacji nie należy wykonywać, jeśli sierść psa jest sucha lub brudna. W takim przypadku włosy odpadną, a Twój pies stanie się wypchanym zwierzęciem. Zanim zaczniesz czesać wnyki, zwilżamy jego sierść spryskiwaczem (wodą lub wszelkiego rodzaju sprayami).
Psy pokazowe przycinają sierść na uszach i ogonie nożyczkami. Włosy na twarzy, łapach i między palcami usuwa się maszyną do pisania.
Zęby australijskich terierów jedwabistych należy myć raz w tygodniu. Jest to ta sama procedura higieniczna, co kąpiel i szczotkowanie. Wtedy nie będzie problemów z wypadaniem zębów, krwawieniem dziąseł i nieprzyjemnym zapachem z pyska zwierzęcia. Zapach z ust jest produktem ubocznym bakterii. Wskazuje na powstawanie kamienia nazębnego i stan zapalny dziąseł.
„Nibbles” - sprasowane kości i gumowe zabawki, koniecznie je daj. Po pierwsze, teriery mają mocne szczęki, a psy uwielbiają coś żuć. Po drugie, posłuży jako profilaktyka chorób jamy ustnej. Po trzecie, ochroni Twoje meble i buty przed uszkodzeniem przez psa. Im więcej zabawek ma werbel, tym mniej zwraca uwagę na twoje rzeczy.
Okresowo czyść uszy balsamem na bazie roślin, aby zapobiec gromadzeniu się wosku i brudu. Jest zakopywany w uchu psa, a po krótkim czasie brud na zewnątrz jest wycierany.
Oczy w przypadku zaczerwienienia przetrzeć gąbką nasączoną środkiem przeciwzapalnym w kierunku wewnętrznego kącika.
Pazury należy skrócić, w przeciwnym razie odrosną, zginają się i ranią łapy zwierzęcia. Jeśli nie wiesz jak lub boisz się to zrobić, zabierz swojego zwierzaka do weterynarza. Aby wykonać manipulację w domu, kup pazury.
Karmienie tych psów może być gotowe lub naturalne. Żywność naturalna, to głównie mięso, minimum zbóż i dodatkowe codzienne suplementy witaminowo-mineralne. W suchej karmie istnieje pełna równowaga substancji dla idealnego funkcjonowania werbla. Tyle tylko, że ich asortyment jest bardzo duży i trzeba dobrać odpowiedni produkt.
Chodzenie jedwabiście terierów wymaga wielu codziennych treningów i ćwiczeń. Mogą mieszkać w mieszkaniu i domu, ale z możliwością przypływu energii. Zimą wnyki potrzebują odzieży ochronnej. Nie powinien być ocieplany i wykonany z grubej tkaniny, ponieważ pies jest mobilny i musi się swobodnie poruszać.
Wygodne jest chodzenie psów nie na smyczy, ale za pomocą taśmy mierniczej. Są dla dwóch psów. Są też ruletki wyposażone w saszetki (do czyszczenia odchodów po psie na ulicy) oraz latarkę (do oświetlania w ciemności).
Na sidła terierów nie należy nosić obroży z kamieniami i cyrkoniami, ponieważ włosy będą się na nich skręcać, a następnie wyrywać. Obroże powinny być miękkie i z dzwoneczkami, bo wnyki są niskie, a w trawie i krzakach ich nie widać, ale przy tym sprzęcie słychać, gdzie są.
Szkolenie psów rasy Australian Silky Terrier
Werble są inteligentne i można je trenować, ale mogą być kłopotliwe. Są jak dzieci, jeśli raz im coś wolno, „siadają na szyjach i opuszczają łapy”. Odpowiednio wyszkolony jedwabisty terier, idealny towarzysz dla każdej rodziny. Pies należy szkolić od dzieciństwa.
Doskonała zdolność uczenia się jedwabistych terierów została zauważona przez moskiewskich filmowców i zaczęła je kręcić w wielu filmach i serialach telewizyjnych. Na przykład „Piatnicki”, „Długa droga do domu”.
Interesujące fakty na temat australijskiego jedwabistego teriera
Australijskie Teriery Jedwabne rodzą się z czarną sierścią, która z czasem, po półtora roku, nabiera pięknego błękitu podpalanego z jasnymi znaczeniami.
Wnyki są małe i zabawne, ale to nie znaczy, że są leniwe. Jedwabiste teriery ratują ludzi. Wiadomo, że polowali na węże w Australii. Australijski Silky Terrier o imieniu "Faizo" otrzymał australijską nagrodę Animal Courage Award - Purpurowy Krzyż. Pies ten, ryzykując życiem, rzucił się między jedenastoletnią dziewczynką a jadowitym, wschodnim, brązowym wężem. Wąż został zabity, a pies i dziewczyna byli bezpieczni.
Mieszkający w Ameryce terier o imieniu Duke może znaleźć toksyczną pleśń. Jest wyszkolony w znajdowaniu do osiemnastu rodzajów pleśni w ścianach i pęknięciach domów. Ale kiedyś trzeba było uratować Duke'a. Towarzystwo Ratunkowe znalazło psa na ulicach Miami. Ludzie zakochali się w Duke'u i zamiast pozwolić, by ktoś inny wziął go dla siebie, wysłali go na trzy miesiące intensywnego szkolenia z wykrywania pleśni.
Cartor i Ketty Flinton z Utah postanowili założyć firmę zajmującą się polowaniem na pleśń. Duke, który stał się członkiem ich rodziny, był dla nich idealny. Pleśń może powodować problemy zdrowotne, ale w przypadku Duke'a nie martw się. Wącha tylko zarodniki wypuszczone przez pleśń na ścianach, nie wdycha ich. Według badań psy wyczuwają najsłabsze rozwiązanie substancji chemicznej. To jak szukanie zepsutego jabłka w dwóch miliardach baryłek!
Cena węża australijskiego Silky Terriera
Dla tych, którym brakuje czasu lub energii, wnyki mogą nie działać. W hodowlach w Rosji cena szczeniąt jedwabistych terierów wynosi 500-800 USD. W Europie ich cena jest droższa.
Więcej informacji o australijskim terierze jedwabistym znajdziesz poniżej:
