Charakterystyczne cechy homalogeny, zalecenia dotyczące uprawy roślin domowych, zasady hodowli, wskazówki dotyczące zwalczania chorób i szkodników, ciekawostki, gatunki. Homalomen jest często nazywany Homalomen i należy do rodziny Araceae lub Aronnikov, która łączy jednoliściennych przedstawicieli flory. Rodzimy obszar naturalnego wzrostu przypada na ziemie Azji i Ameryki Południowej, gdzie panuje klimat tropikalny, oraz na terytorium Chin, w tym 4 gatunki, z których kilka to rośliny endemiczne (nie rosnące nigdzie indziej na planecie, z wyjątkiem dla tego regionu). Ponadto, według niektórych danych, ta egzotyka nie jest rzadkością w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego. W rodzinie botaników istnieje do 150 odmian.
Roślina najwyraźniej nosi swoją naukową nazwę od błędnej nazwy ludowej, tłumaczonej jako „homalos”, co oznacza „płaski” i „mene” oznaczający „księżyc” – księżyc lub światło księżyca. Wynika to prawdopodobnie z kształtu i koloru blaszek liściowych rośliny.
Homalomena jest przykładem zielonego świata o zielnej formie wzrostu. Wiele odmian ma silny zapach anyżu. Kłącze rośliny wyróżnia się silnym rozgałęzieniem, co umożliwia uzyskanie w krótkim czasie wielu procesów potomnych. Łodyga Homalomeny pełza, może rosnąć prosto lub rosnąć. Z liści często tworzy się podstawna rozeta, która zmienia średnicę w granicach 35-40 cm Liście są przyczepione do ogonków liściowych, nadając zielonkawy lub czerwonawy odcień. Wysokość takich ogonków może sięgać 20-25 cm.
Kształt liści ma kształt serca, lancetowaty, eliptyczny, naramienny lub strzałkowaty, wszystko zależy od odmiany tego przedstawiciela aroidu. Blaszka liściowa ma całą krawędź, charakteryzuje się skórzastą powierzchnią, na której wyraźnie widoczne są wszystkie żyły. Wierzchołek jest zwykle spiczasty, a końcówka jest rurkowata. Kolor liści jest dość zróżnicowany, może obejmować czysty, nasycony zielony odcień lub ciemniejszą (jasną) kolorystykę, na tle której występują plamy o zróżnicowanym konturze o jaśniejszym lub ciemniejszym odcieniu.
Podczas kwitnienia homalomeny powstają bardzo miniaturowe kwiaty pozbawione płatków, z których zbiera się gęsty kwiatostan w kształcie kolby. Ten kwiatostan, podobnie jak wiele aronów, otoczony jest zielonym arkuszem. Kolor samych kwiatów jest zielonkawo-białawy lub kremowo-zielonkawy. Kwiatostany w kształcie kolby tej rośliny są gorsze od urody anturium lub zantedeschii, ponieważ jej rozmiar jest niewielki. Kwiaty są biseksualne, ale samica jest oddzielona od samca pierścieniem pręcików (pręciki zmodyfikowane i słabo rozwinięte, pozbawione pylników i niezdolne do wytwarzania pyłku), bardzo rzadko przez nagi lub prawie nagi międzywęźli. Kwiaty męskie (płodne) mają 2-6 pręcików, które są owłosione. Gdy owoce dojrzewają, tworzą się podłużnie pasiaste, jajowate nasiona.
Homalomena rośnie dość szybko z różnych stron (wszystko za sprawą kłącza) i może zachwycać właściciela swoimi „kamuflażowymi” liśćmi przez wiele lat. Roślina nie jest uważana za trudną w pielęgnacji i może być polecana początkującym miłośnikom domowej flory, tylko ważne jest, aby nie naruszać wymienionych poniżej wymagań konserwacyjnych.
Zalecenia dotyczące domowej uprawy homalogeny
- Oświetlenie i wybór miejsca na doniczkę. Homalomena to roślina kochająca światło, szczególnie różnorodne odmiany. Ale nadal nie należy wystawiać doniczki na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, lepiej, aby słońce oświetlało krzak o wschodzie lub zachodzie słońca, więc wystarczy okno wschodnie i zachodnie. Homalomena będzie mogła w zasadzie przenosić półcień (kierunek północny), ale wtedy jej wzrost spowolni, a na parapecie w południowej lokalizacji liście zbledną i żółkną.
- Rosnące temperatury latem utrzymują się w granicach 23-25 stopni, ale zimą termometr spada do 16 jednostek. Ponieważ roślina jest ciepłolubna, nie toleruje niższych temperatur, boi się również przeciągów.
- Wilgotność w pomieszczeniu, w którym zawarty jest homolomen, utrzymuje się na dość wysokim poziomie. Wiosną i latem zaleca się spryskiwanie co najmniej dwa razy w tygodniu, a także zwiększanie wilgotności wszelkimi dostępnymi sposobami. Garnek z gomalomenami można postawić na głębokiej tacy z keramzytem i odrobiną wody na dnie. Najważniejsze jest, aby dno doniczki nie dotykało poziomu cieczy. Obok doniczki ustawiane są również naczynia z wodą, nawilżacze domowe lub wytwornice pary. Możesz przetrzeć liście wilgotną szmatką. W okresie jesienno-zimowym lepiej przenieść doniczkę w Homalomena z dala od baterii centralnego ogrzewania i urządzeń grzewczych. Jeśli to nie zadziała, możesz położyć na nich zwilżony ręcznik i zwilżyć go, gdy wyschnie.
- Podlewanie. Gdy homolomena zaczyna aktywować wzrost lub jest w fazie kwitnienia, zaleca się obfite nawilżenie, 2-3 razy w tygodniu. W miesiącach zimowych konieczne jest stopniowe ograniczanie podlewania, zwiększając ich częstotliwość tylko raz na 7 dni. Najlepszą wskazówką jest tutaj stan podłoża – zawsze powinno być umiarkowanie wilgotne. Jeśli w niskich temperaturach woda w doniczce zatrzyma się, liście żółkną i nastąpi dalsze gnicie korzeni. Zaleca się używanie tylko ciepłej i miękkiej wody, można używać wody destylowanej, z butelek lub zbierać wodę deszczową (rzeka). Ponadto, jeśli to konieczne, możesz przepuścić wodę z kranu przez filtr domowy, gotować przez pół godziny, a następnie stać przez co najmniej kilka dni. Następnie taką ciecz można wykorzystać do podlewania rośliny, ale najpierw „odwadnia się ją z osadu”.
- Nawozy u homomenów wprowadza się je dość rzadko, tylko raz na 2-3 miesiące w okresie aktywności wegetacyjnej (wiosna-lato). Zaleca się stosowanie złożonych preparatów mineralnych przeznaczonych dla roślin z rodziny aroidów lub ozdobnych roślin liściastych. Cóż, gdy są w postaci płynnej, produkt łatwo rozpuszcza się w wodzie do nawadniania. Materia organiczna (na przykład roztwór dziewanny) działa również dobrze na gomalomeny.
- Przesadzanie i doradztwo w zakresie doboru gleby. Ponieważ roślina rośnie zbyt szybko ze względu na swoje kłącze, w razie potrzeby konieczny jest przeszczep. Najczęściej taką operację przeprowadza się w środku wiosny, chociaż istnieją informacje, że w dowolnym momencie, jeśli korzenie staną się ciasne w doniczce, trzeba będzie to zmienić. Po wyjęciu krzewu z pojemnika zaleca się odcięcie pewnej liczby pędów bocznych, aby nie nastąpiło zgrubienie i nie zacieniały się blaszki liściowe. Ale dno nowego pojemnika będzie musiało być ułożone warstwą materiału drenażowego. Zaleca się podłoże lekko kwaśne, z dużą ilością próchnicy. Możesz użyć gotowych mieszanek gleby do aronu (na przykład do dieffenbachii) z dodatkiem perlitu (piasku) torfu lub próchnicy lub samodzielnie przygotować kompozycję. Jego składnikami będą: ziemia iglasta lub liściasta, torf wierzchni, piasek gruboziarnisty - części składników powinny być równe.
Homalomena panuje w domu
Aby uzyskać nowy krzew o „kamuflażowym” kolorze liści, zaleca się podzielenie kłącza, sadzenie formacji potomnych (dzieci).
W okresie wiosennym lub letnim, kiedy przeszczepia się homalomeny, możliwe jest podzielenie zarośniętego kłącza, w którym same procesy boczne zaczęły mieć własne korzenie. Czynność tę wykonuje się zaostrzonym nożem, starając się podzielić przekrój na niezbyt małe części, każda roślina musi mieć rozwinięty system korzeniowy. Zaleca się posypać odcinki wszystkich odcinków pokruszonym węglem aktywnym lub węglem drzewnym. Każdą taką część sadzimy we wcześniej przygotowanej doniczce z drenażem na dnie i wybranym podłożem. Na początku doniczki z sadzonkami homalomeny należy umieścić w lekko zacienionym pomieszczeniu, aby rośliny mogły się przystosować.
Jeśli w krzaku macierzystym z czasem uformowały się rozety potomne, zaleca się ich ostrożne odcięcie od wspólnego systemu korzeniowego i umieszczenie ich w naczyniu z przegotowaną wodą, aby z czasem młode Homalomena rozwinęły swoje korzenie. Dopiero gdy takie pędy osiągną długość większą niż jeden centymetr, można takie dzieci posadzić w glebie.
Wskazówki dotyczące zwalczania chorób i szkodników dla opieki Homalomena
Największą trudnością w opiece nad homalomenem są szkodliwe owady, które pojawiają się, gdy warunki utrzymywania rośliny są stale naruszane. Spośród szkodników najczęściej izoluje się przędziorków lub mączlików. W pierwszym przypadku na roślinie tworzy się cienka biaława pajęczyna, która, jeśli nie zostanie podjęta środki, może rozprzestrzenić się na wszystkie gałęzie i liście i doprowadzić do śmierci Homalomeny. Drugi szkodnik jest wyraźnie rozpoznawalny ze względu na białe plamki, które pokrywają liście z tyłu, a następnie z takich plamek, które są jajami owadów, pojawiają się małe białawe muszki. Jest ich tak dużo, że gdy dotkniesz krzaka, cała ich chmura unosi się nad nim.
W każdym przypadku, gdy pojawią się powyższe objawy, zaleca się umycie rośliny pod prysznicem z wodą o temperaturze pokojowej. Następnie wszystkie liście mają zostać przetworzone. Po pierwsze, można użyć środków oszczędzających, na przykład mydła (na bazie mydła do prania), oleju (z rozcieńczenia kilku kropli olejku rozmarynowego w litrze wody) lub roztworów alkoholu (nalewka alkoholowa z nagietka aptecznego). Następnie, aby utrwalić efekt, należy przeprowadzić opryski preparatami owadobójczymi - Aktara, Aktellik, Fitoverm lub podobnymi środkami.
Jeśli końce blach zbrązowiały, oznacza to, że wilgotność w pomieszczeniu znacznie się zmniejszyła. Jeśli homalomena będzie stale wystawiona na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, doprowadzi to do żółknięcia liści i powstawania na nich zaschniętych plam. W przeciwnym przypadku (gdy roślina jest trzymana w silnym cieniu), ogonki liściowe są rozciągnięte, kolor liści staje się blady, rozmiar jest mały, ogólnie krzew jest całkowicie osłabiony. Jeśli przeszczep nie był przeprowadzany przez bardzo długi czas, a doniczka stała się zbyt mała dla systemu korzeniowego, wzrost gomalomeny zwalnia, a wielkość młodych liści staje się bardzo mała. Te same objawy wskazują na niewystarczającą ilość nawozu. Gdy podłoże jest stale zalane, wówczas nie tylko system korzeniowy zaczyna gnić, ale także podstawa ogonków liściowych, liście żółkną.
Kiedy stare blaszki liściowe zaczynają żółknąć i wysychać, bez wyraźnego powodu i naruszenia warunków przetrzymywania, nie powinieneś się martwić, ponieważ jest to naturalny proces.
Ciekawe notatki o homalomenach, fot
Homalomene bardzo przypomina kilku przedstawicieli flory swoimi konturami i kolorami liści. Porównywanie jej z dieffenbachią może być takim błędem, ale roślinę wyróżniają niższe parametry wysokości i wolniejsze tempo wzrostu. Zamieszanie powstaje również z powodu porównania z aglaonemą, ale w tym przypadku różnice polegają na kolorze blaszek liściowych, błyszczącym połysku ich powierzchni, fakturze i rozmiarze, a także różnym stopniu skręcenia. Ważną cechą jest również zwiększone zapotrzebowanie Homalomeny na wyższą wilgotność.
Ważne do zapamiętania! Wszystkie części tego przedstawiciela aronnikowych są trujące, dlatego po przeprowadzeniu operacji z rośliną należy dokładnie umyć ręce mydłem lub pracować w rękawiczkach. Tamilowie wiedzą o tej roślinie od ponad 3000 lat. Nazwali go „merugu” i używali go do kilku celów, w tym do leczenia chorób żołądka, jelit (rozstrój i stany zapalne), hemoroidów itp., które zostały wyleczone z różnego rodzaju podobnych chorób.
Gatunki Homalomena
- Homalomen rubescens reprezentowana przez roślinę o dość dużych rozmiarach liści, ich średnica może sięgać 35-40 cm, ich kolor jest iskrząco zielony, często z czerwonawym odcieniem. W kształcie liścia w kształcie serca. Blaszka liściowa zwieńczona jest długim, czerwonobrązowym ogonkiem. Kwiatostany są nieatrakcyjne, rzadko powstają na krzaku, ale zaleca się ich natychmiastowe usunięcie, aby nie doprowadzić rośliny do wyczerpania.
- Homalomena Wallis (Homalomena wallisii). Ten przedstawiciel aroidu jest najlepiej przystosowany do niskiej wilgotności pomieszczeń mieszkalnych. Jego drugie imię to Kurmeria. Kształt blaszek liściowych jest szeroko owalny, liście są pomalowane na kolor oliwkowo-zielony, na jego tle znajduje się wiele żółtawo-srebrzystych plamek, brzeg ma srebrzysty połysk. Najpopularniejszą odmianą tego gatunku jest Arlekin. Roślina charakteryzująca się bardzo niskim tempem wzrostu i krótkimi, czerwonymi szypułkami z zagięciem. Powierzchnia blaszki liściowej jest zagęszczona, kształt owalny, o różnej długości w granicach 15-20 cm, na powierzchni aksamitne pokwitanie i dość dekoracyjny wzór: plamy, plamki i smugi o różnych rozmiarach o jasnozielonym kolorze zdobią ciemne oliwkowo-zielone tło liścia. Z biegiem czasu kolory stają się bardziej intensywne, a aksamitne wykończenie jest bardziej wyraziste.
- Przysiad Homalomen (Homalomena humilis). Wydłużone blaszki liściowe.
- Homalomena aromatyczna (Homalomena aromatyczna). Jest to silna roślina zielna, pozbawiona łodyg, ale jednocześnie osiągająca 60 cm wysokości, o silnym zapachu kamfory. Rozeta liściowa może osiągnąć średnicę 1-3 cm, ma tylko kilka liści, ogonek jasnosrebrny z nieco ciemniejszymi podłużnymi prążkami do 3,5 cm, długość ogonków liściowych sięga 4-7 cm, blaszki liściowe są zielonkawe, jajowate, eliptyczny lub lancetowaty. Wymiary liścia to 20–30 cm długości i 10–17 cm szerokości, powierzchnia jest cienkościenna, u podstawy jest zaokrąglenie, a wierzchołek spiczasty. Rodzimy obszar dystrybucji znajduje się w liściastych lasach tropikalnych i subtropikalnych, a także sezonowo częściowo liściastych lasach perumid, ale zawsze związany z wodą stałą; wysokość wzrostu 200-1000 m. Terytorium obejmuje ziemie Guangxi, Yunnan (Xishuangbanna), Bangladesz, Indie, Laos, Birmę, Tajlandię, Wietnam.
Obecnie istnieje również wiele gatunków hybrydowych, które można hodować ze względu na ich wyjątkowe cechy. Mogą to być:
- „Szmaragdowy klejnot” - ma ciemnozielone liście, błyszczące, sercowate.
- Pozostawia „Fioletowy miecz” - różni się zielonym ulistnieniem ze srebrzystymi plamami z bordową stroną odwrotną.
- Selby - ma jasnozieloną plamkę, liście obramowane ciemnozielonym paskiem.
- "PEWTER Sen" - w ofercie posiada pudrowo-szary połysk na zielonym ulistnieniu.
- „Cytrynowy blask” - ozdobne owalne liście o jasnym zielonkawo-żółtym kolorze.
