Charakterystyczne różnice roślin, jak wyhodować kruchy w domu, zalecenia dotyczące samodzielnego rozmnażania, walka z możliwymi chorobami i szkodnikami, uwagi dla hodowców kwiatów, gatunki. Frailea należy do dużej rodziny zwanej Cactaceae, której ojczyzny uważa się za terytorium Ameryki Południowej. Obejmuje północno-wschodnie regiony Argentyny, wschodnie ziemie Boliwii, południowe regiony Brazylii, a także obszary Kolumbii, Paragwaju i Urugwaju. Można je znaleźć nawet na terenach górskich. W rodzaju występuje do 17 odmian.
Ten kaktus nosi naukową nazwę dzięki Manuelowi Fraile, który pełnił funkcję kustosza kolekcji kaktusów w Departamencie Rolnictwa USA.
Wszyscy przedstawiciele rodzaju Fraile mają łodygi o kulistych lub skróconych cylindrycznych kształtach. Wysokość rzadko przekracza 10 cm, a ich średnica może wahać się w zakresie 2–5 cm, co oznacza, że nie są większe niż jaja kurze. W warunkach naturalnych zdarza się, że łodyga daje liczne wyrostki boczne i roślina przybiera krzaczasty wygląd. Kolor powierzchni łodygi jest zielony, ale pod bezpośrednim działaniem promieni słonecznych komórki naskórka wydają się „opalać”, nabierając brązowych lub fioletowych odcieni, co jest bardzo szkodliwe dla rośliny.
Areole znajdujące się na powierzchni pędów są małe, rosną bardzo gęsto i mają białe lub żółtawe pokwitanie. Żebra są niskie, podobnie jak brodawki, niewyraźnie zaznaczone. Ich liczba może wahać się od dziesięciu do dwudziestu pięciu jednostek. Uformowane kolce dzielą się na centralne (ale niektóre typy są ich pozbawione) i promieniste. Ich kolor może wahać się od jasnożółtego do kruczoczarnego. Kolce promieniste o cienkich konturach, prawie niewidoczne, ich średnica nie przekracza 0,3 cm, jest 3-20 takich kolców. Długość kolców środkowych wynosi 0,7 cm.
Podczas kwitnienia na szczycie łodygi powstają pąki, w których rurka kwiatowa pokryta jest białawym pokwitaniem. Zazwyczaj płatki kwiatów są pomalowane na żółto, a ich rozmiar przekracza parametry samej frailea. Takie rośliny charakteryzują się taką właściwością, jak cleistogamia, to znaczy, gdy następuje samozapylenie, a nasiona dojrzewają w zamkniętej koronie kwiatowej. Kwitnienie obserwuje się tylko u kaktusów, które osiągnęły wiek 2-3 lat, podczas gdy wielkość łodygi może być na oko równa parametrom owocu wiśni. Aby cieszyć się bujnym kwitnieniem Frailea, konieczne jest zapewnienie dużej ilości światła słonecznego w tym okresie podczas uprawy w domu.
W procesie kleistogamii uformowane nasiona są duże, ich wielkość jest duża, powierzchnia jest błyszcząca, błyszcząca. Mają kształt miseczki, pomalowane na brązowo. Nasiona są dość dobre i szybko kiełkują.
Ponieważ roślina ma niewielkie parametry wysokości, jest interesująca dla hodowców kwiatów, którzy zbierają kolekcje kaktusów na parapecie. Rosnąc w domu, kruchy rozwija się w pełni, a jeśli właściciel nie narusza wymagań dotyczących pielęgnacji, zachwyca go bujnym kwitnieniem. Trzeba jednak przyznać, że jeśli porównamy Frailea z innymi kaktusami, to żyje nie dłużej niż dekadę. Czasami doświadczeni koneserzy kaktusów zalecają szczepienie, aby roślina miała coś więcej niż tylko własny korzeń. W takich przypadkach rozwój kaktusa jest znacznie szybszy, a jego wielkość wzrasta.
Jak wyhodować delikatną, domową opiekę
- Rady doboru oświetlenia. Ten „mieszkaniec” najgorętszych miejsc planety preferuje dużo światła słonecznego, ale gdy rośnie w domu, nie należy stawiać garnka z pilnikiem na parapecie południowego okna. W naturze bezpośrednie promienie słońca, podobnie jak ciepło, są kompensowane obecnością minimalnej bryzy, która niweluje ryzyko poparzenia. Ale w pomieszczeniu, gdy garnek znajduje się w pomieszczeniu za szybą, nie będzie stałego ruchu powietrza i łodyga kaktusa może się palić. Zalecany jest kierunek południowo-wschodni, gdzie oświetlenie będzie jasne, ale rozproszone. Jeśli doniczka znajduje się na południu, w południe wymagane będzie cieniowanie. Aby przynajmniej niektóre kwiaty mogły się otworzyć, konieczny jest dobry poziom światła. W zimie właściciel musi wykonać dodatkowe oświetlenie, jeśli roślina znajduje się w pomieszczeniu północnym. Wtedy fitolampy powinny świecić przez całą dobę.
- Temperatura zawartości. Przy uprawie Frailea w domu zaleca się utrzymywanie przez cały rok stałych wartości ciepła, które powinny mieścić się w zakresie 20-25 stopni. Jeśli nadejdzie letnie upał, pomieszczenie musi być stale wentylowane, co będzie odpowiadać ruchowi mas powietrza w warunkach naturalnych. Jeśli problematyczne jest zapewnienie pełnoprawnego poziomu oświetlenia w miesiącach zimowych, garnek kaktusów przenosi się do chłodniejszych pomieszczeń, ale ważne jest, aby termometr nie spadł tam poniżej 12 jednostek ciepła.
- Wilgotność powietrza. Oto coś, ale ten czynnik nie będzie wymagał wysiłku od właściciela kruche, ponieważ roślina dobrze się czuje przy niskiej wilgotności w salonie lub biurze. Nawet przy włączonych grzejnikach i bateriach centralnego ogrzewania zimą nie ma potrzeby spryskiwania kaktusa.
- Podlewanie. Ten czynnik jest najważniejszy przy hodowli kaktusa w domu. Ważne jest, aby nie wlewać gleby do doniczki z Frailea, w przeciwnym razie gnicie korzeni i łodyg jest nieuniknione, po czym praktycznie nie można go uratować. Ta roślina „nie wybacza” błędów podczas podlewania. Jeśli podczas podlewania woda jest szklana w stojaku pod doniczką, to jest natychmiast stamtąd spuszczana. Do nawilżania zaleca się stosowanie ciepłej wody, której temperatura jest tylko nieznacznie wyższa niż termometr w pomieszczeniu - 23–26 jednostek. Ponadto płyn powinien być miękki i dobrze osadzony. Możesz zbierać deszczówkę lub używać wody destylowanej. Jeśli nie jest to możliwe, woda z kranu jest przepuszczana przez filtr, gotowana i broniona. Zauważono, że roślina czasami daje sygnały, że brakuje jej wilgoci, wciągając łodygę pod powierzchnię gleby i zmniejszając rozmiar. W okresie wiosenno-letnim starają się regularnie nawadniać, ale jesienią zmniejszają się, doprowadzając je do raz w miesiącu w zimie.
- Nawozy. Niektórzy początkujący hodowcy kwiatów błędnie uważają, że ponieważ kaktus rośnie w naturze w dość trudnych warunkach i na ubogiej glebie, karmienie roślin nie jest potrzebne. Ale wszystko dzieje się, gdy frailea jest uprawiana w domu, a ziemia doniczkowa traci swoje właściwości. Od wiosennych dni na kaktus nakładane są nawozy. Ich liczba może być 2-3 razy przed jesienią. W miesiącach zimowych nie jest potrzebny górny opatrunek. Zaleca się stosowanie preparatów przeznaczonych dla kaktusów i sukulentów, bez naruszania dawki wskazanej na opakowaniu.
- Przeszczep Freylea. Ponieważ kaktus rośnie bardzo wolno, rzadko jest przesadzany, a objętość, którą roślina akceptuje, staje się wskazówką w każdym przypadku. Nowa pojemność została wybrana jako mała, ale głęboka ze względu na duży system korzeniowy Frailea. Musi mieć górną i dolną warstwę drenażową, aby gleba nigdy nie była podmokła. Pożądane jest, aby nowa doniczka była wykonana z naturalnych materiałów, najlepiej glina jest lepsza. Będzie to klucz do dostosowania zawartości wilgoci w podłożu. Gleba dla łamliwych jest wyselekcjonowana lekka, przepuszczalna dla powietrza i wilgoci, o lekko kwaśnym pH. Możesz użyć gotowych mieszanek gleby do sukulentów lub kaktusów, które są w sprzedaży. Jeśli chcesz sam skomponować podłoże, połącz równe ilości ziemi gliniastej, okruchów torfu i grubego piasku. Do tej kompozycji można dodać bardzo drobny żwir lub pokruszony węgiel drzewny. Mała ekspandowana glina lub kamyki działają jako warstwa drenażowa, a na glebę wylewa się również perlit.
- Cechy opieki. Wadą uprawy Frailea jest to, że z biegiem czasu kaktus traci swoje właściwości dekoracyjne i będzie wymagał odnowienia.
Zalecenia dotyczące samodzielnego rozmnażania się łamliwych
Uprawiając kaktus w domu, możesz zdobyć nową roślinę, wysiewając zebrane lub zakupione nasiona. Zaleca się wysiać taki materiał w skrzynkach rozsadowych wypełnionych glebą piaszczystą, lekko zwilżoną przed siewem. Lepiej wybrać podłoże pożywne, lekkie i dobrze przepuszczające powietrze lub wodę, można użyć mieszanki torfowo-piaskowej (jej części powinny być równe). Nasiona są starannie i równomiernie rozmieszczone na powierzchni gleby i lekko w nią wgniecione. Następnie pudełko należy przykryć przezroczystą folią lub położyć na wierzchu cienkie szkło. Pomoże to stworzyć warunki dla szklarni lub mini szklarni - wysoka wilgotność i ciepło. Temperatura kiełkowania utrzymywana jest w zakresie 20-25 stopni, a miejsce wybierane jest jasnym, ale rozproszonym oświetleniem.
Nasiona kiełkują szybko i polubownie po 8-11 dniach. W tym czasie wentylację należy wykonywać co dwa dni w celu usunięcia kondensacji. Następnie zaleca się usunięcie schronienia i wyhodowanie sadzonek w jaśniejszym miejscu. Gdy nieco się powiększą, przesadza się je do oddzielnych doniczek z odpowiednią glebą.
Walka z chorobami i szkodnikami wynikającymi z uprawy frailey
Możesz zadowolić hodowców kwiatów faktem, że ta roślina, jeśli nie zostaną naruszone zasady opieki, rzadko choruje i nie ma na nią wpływu szkodliwe owady. Jednak przy zwiększonej suchości powietrza w pomieszczeniach Frailea jest atakowana przez przędziorka lub wełnowca. Pierwszy szkodnik objawia się cienką białawą pajęczyną, która zaczyna owijać łodygę, a drugiego owada można zidentyfikować dzięki białym grudkom przypominającym bawełnę, które pokrywają pędy. Zaleca się opryskiwanie preparatami owadobójczymi i roztoczobójczymi.
Przy ciągłym podlewaniu podłoża w doniczce z kruchością możliwa jest zgnilizna odry. Jeśli objawy zostaną wykryte natychmiast (łodyga staje się miękka w dotyku, a jej kolor żółknie), wówczas kaktus można czasami uratować przez przesadzenie za pomocą sterylnej gleby i doniczki, ale przed przesadzeniem wszystkie uszkodzone korzenie są usuwane, a roślina jest traktowany fungicydem.
Jeśli kaktus przestaje rosnąć, jest to reakcja na słabe podlewanie. Kiedy pąki opadają, przyczyną jest niewystarczające oświetlenie.
Uwagi dla hodowców kwiatów na temat kruche, zdjęcie kaktusa
Pierwszy takson tego rodzaju, Frailea pumila, który był przedmiotem badań, został zaliczony do rodzaju Echinocactus w 1838 r. przez takson botanika i flory z Francji Charles Antoine Lemer (1800–1871). Amerykańscy botanicy kaktusy Nathaniel Lord Britton (1859–1934) i Joseph Nelson Rose (1862–1928) zidentyfikowali przedstawicieli tego rodzaju z grupy Echinocactus dzięki programowym badaniom prowadzonym w latach 1919–1923.
Po zakupie rośliny w kwiaciarni zaleca się umieszczenie jej w tzw. „strefie kwarantanny”, gdyż nawet pozornie zdrowy kaktus może być źródłem choroby lub zawierać szkodliwe owady (lub ich jaja). Po 2-3 tygodniach freyle należy przesadzić, ponieważ pojemnik transportowy i gleba w nim mogą nie nadawać się do dalszej uprawy. Operacja jest wykonywana bardzo ostrożnie, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego kaktusa. Nie warto też podlewać rośliny przez kolejne 14 dni, aby minął okres adaptacji, podczas gdy w godzinach południowych konieczne jest zacienienie od bezpośrednich strumieni promieniowania ultrafioletowego.
Typy Freiley
- Frailea mała (Frailea pumila). Rozgałęzienie łodygi u tego gatunku idzie prosto od samej podstawy. Kontury łodygi są kuliste. Powierzchnia pędów jest pomalowana na ciemnozielony kolor z czerwonawym odcieniem. Na łodydze może powstać od 13 do 15 żeber utworzonych przez guzki. Kolce wywodzące się z otoczek są małe, z brązowym odcieniem, ich liczba jest wielokrotna, niektóre mają krzywizny. Podczas kwitnienia mogą się otwierać małe pąki, których korona ma nie więcej niż dwa centymetry.
- Kasztan Frailea (Frailea castanea). Rodzime terytoria dystrybucji rozciągają się od południowych regionów Brazylii po północ Urugwaju. Łodyga jest kulista, brązowo-zielona, ma specyfikę tworzenia procesów bocznych. Wysokość łodygi jest niewielka, średnica prawie 4 cm, żebra są oddzielone od siebie paskami o wyraźnie określonych konturach, ich kontury są płaskie i dość szerokie. Kolce, ciasno przymocowane do powierzchni łodygi, są miękkie i małe (około 2 mm). Ich kolor waha się od czerwonawego brązu do węgla drzewnego. Możesz policzyć ciernie w zakresie 8-11 jednostek. Jeśli nastąpi kwitnienie, na górze tworzą się pąki, które otwierają koronę w kształcie stożka. Kwiat osiąga długość 1,5 cm, płatki mają żółty kolor. Przy niewłaściwej pielęgnacji kwiaty nie otwierają się, ale w nich zachodzą zarówno zapylanie, jak i dojrzewanie nasion (kleistogamia). Za ich pomocą można z powodzeniem przeprowadzić reprodukcję.
- Frailea phaeodisca uważany jest za jeden z najatrakcyjniejszych gatunków tego rodzaju. Powierzchnia łodygi kaktusa jest gładka. Żebra, podobnie jak guzki, praktycznie nie są zaznaczone. Kształt pędu jest kulisty. Kolor łodygi jest szarozielony z czerwonawym odcieniem. Areole mają kolor czekoladowo-brązowy. Wychodzą z nich krótkie promieniste kolce o jasnym odcieniu. Są mocno dociskane do powierzchni kaktusa. Po całkowitym otwarciu kwiat nie przekracza 2 cm, jeśli podczas kwitnienia nie ma wystarczającej ilości słońca, niektóre pąki nie otwierają się, a dzięki cleistogamii dojrzewają w nich błyszczące nasiona. Są duże, ale nie różnią się długotrwałym kiełkowaniem.
- Frailea karzeł (Frailea pygmaea) podobnie jak inne gatunki ma kulistą łodygę lub może przybrać formę lekko wydłużonego cylindra. Naskórek ma kolor brudnozielony. Wysokość i średnica łodygi nie przekracza 3 cm, a kolce są niewielkie, wyglądają nawet jak białawe włosie. Tuba kwiatowa ma również powłokę z włosia. Wielkość kwiatu jest przeciętna, korona osiąga 3 cm średnicy i nie przekracza 2,5 cm długości.
- Karapaks Frailea (Frailea cataphracta). Kontury łodygi u tego gatunku są kuliste z pewnym spłaszczeniem. Rozmiar średnicy sięga 4 cm, powierzchnia łodygi jest zielona, ale jeśli kaktus jest przez długi czas wystawiony na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, przybiera fioletowo-niebieski odcień.
Gdy roślina jest jeszcze młoda, łodyga nie ma jeszcze wyrostków bocznych, ale z czasem rosną w dużych ilościach. Żebra są uformowane z guzków, ułożonych w rzędy. Na ich szczytach znajdują się areole. Z każdej otoczki powstaje pięć cienkich kolców o złotożółtym kolorze. Pod otoczkami widoczne są plamy przypominające kształt półksiężyca. Kolor tych plam może wahać się od czerwonobrązowego do fioletowego. Długość korony kwiatów wynosi 4 cm.
