Ogólny opis i rodzaje bluszczu, wskazówki dotyczące hodowli chałupników, podlewania i doboru nawozów, samodzielnego rozmnażania, szkodników i trudności w utrzymaniu. Bluszcz (Hedera) należy do rodziny Araliaceae, która obejmuje również około 15 gatunków. Preferuje osiedlanie się w warunkach naturalnych w strefach umiarkowanych, podzwrotnikowych i tropikalnych Europy, obu Ameryk, na północnych ziemiach Afryki, w Azji. Nazwa rośliny pochodzi od słowa „pluć”, ponieważ ma bardzo nieprzyjemny smak liści i owoców. Roślina może przybierać różne formy i ma tak wiele gatunków, że zakochało się w niej wielu hodowców kwiatów. W wielu krajach świata bluszcz jest symbolem stałości, a w krajach wschodnich symbolizuje długowieczność. Jednak w naszym pasie bluszcz zasłużył sobie na sławę rośliny, która hodowana w domu odpędza przedstawiciela silniejszej płci i była nazywana „muzhegon”.
Ta niezbyt kapryśna roślina dobrze żyje w miejskich mieszkaniach i ogrodach. Czasami można znaleźć bluszcz zwany „Loach”, ponieważ jego pełzające łodygi są gotowe do przyczepienia się do każdego dostarczonego wsparcia. Roślina znajduje nawet niewielkie wypustki i przyczepia się do nich za pomocą systemu korzeni powietrznych, na pędach znajdują się małe korzenie (w postaci szczotek). Takie pędy korzeniowe dostarczają roślinie składników odżywczych. Swoimi pędami potrafi zaplatać nie tylko podpory ustawione pionowo, ale również poziome powierzchnie nie stanowią dla chederu problemu (może zaplatać nawet sufity w pomieszczeniach). W warunkach naturalnego wzrostu bluszcz może splatać pnie i gałęzie drzew swoimi pędami, wznosząc się na wysokość 15 metrów. Gdy roślina rośnie przez długi czas, jej pędy stają się zdrewniałe, stają się dość grube i zakrzywione.
Blaszki liściowe bluszczu mogą mieć trzy lub pięć płatów. Malowane w bogatych szmaragdowych odcieniach, które przebijają się żyłkami jaśniejszej tonacji. Liście znajdują się dość blisko siebie na elastycznym i długim pędzie. Z wiekiem roślina zaczyna zmieniać kształt liści na owalny. Każdy rodzaj chederu różni się wymiarami i kolorem blaszek liściowych. Ale przede wszystkim za dekoracyjność hodowcy kwiatów cenią gatunki, które różnią się cętkowaniem na liściach od kolorów pastelowych - białawych, kremowych lub z żółtością, a żyły powinny być dobrze podkreślone kolorem. Te odmiany wymagają dokładniejszej pielęgnacji.
Kwiat bluszczu jest zupełnie nieokreślony. Kwiatostany, w których zbiera się małe kwiaty o zielonkawym odcieniu, mają kształt parasola. Kwiaty tworzą się na dostatecznie wyrośniętych pędach. W warunkach mieszkania roślina ta nie kwitnie, ale nawet w warunkach naturalnego wzrostu kwitnienie występuje tylko wtedy, gdy bluszcz osiąga wiek 10-12 lat.
Proces kwitnienia jest zawieszony przez pojawienie się owoców, jagód o centymetrowej średnicy. Od momentu pojawienia się kolor owoców zmienia się z zielonego na czarny.
Roślina doskonale oczyszcza powietrze z oparów oleju i wszelkiego rodzaju oparzeń. To niesamowity zielony filtr brudnego powietrza, a bluszcz szybko rośnie. Bluszcz zyskał również popularność w medycynie. Jest stosowany ze względu na właściwości przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne.
Roślina ta jest darem niebios dla projektantów i twórców scenografii od przedstawicieli flory. Bluszcz może wypełnić wydzieloną przestrzeń, az chederu można tworzyć wszelkiego rodzaju żywe figury.
Uwaga! W pielęgnacji bluszczu należy pamiętać, że jeśli pędy są uszkodzone, może wydzielać trujący sok, który po dostaniu się na skórę ma tendencję do wywoływania reakcji alergicznych. Należy o tym pamiętać umieszczając roślinę w domach z małymi dziećmi lub zwierzętami.
Tworzenie warunków życia dla chederów w pomieszczeniach
- Oświetlenie. Hedera w ogóle nie toleruje jasnego światła słonecznego. Raczej roślina będzie dobrze świętować w oknach, które rzadko widzą słońce. Aby to zrobić, garnek bluszczu można umieścić na oknach w kierunku północnym, ponieważ doskonale toleruje zacienienie. Nawet będąc w niezbyt jasnym pomieszczeniu, hedera nie opuści liści i nie uschnie. Jednak takie warunki są odpowiednie dla roślin o bogatym zielonym kolorze liści, jeśli różnią się one różnorodnym wzorem, doniczkę należy zainstalować na parapetach tych okien, w których słońce patrzy na zachód lub wschód słońca. Jeśli zainstalujesz roślinę na południowym oknie, będziesz musiał zacieniać zasłonami świetlnymi lub zasłonami z gazy. Przede wszystkim bluszcz nie toleruje przenoszenia z miejsca na miejsce. Jednak zimą, gdy poziom oświetlenia jest znacznie zmniejszony, konieczne jest zorganizowanie dodatkowego oświetlenia dla rośliny, ponieważ w różnorodnych gatunkach hederu kolor znika i ogólnie wszystkie gatunki tych roślin zaczynają się rozciągać, tracąc swoje dekoracyjna atrakcyjność. Bluszcz należy uzupełniać przez co najmniej 8 godzin dziennie, umieszczając doniczkę od lamp w odległości około pół metra.
- Zawartość wilgoci … Ponieważ hedera ma dużą liczbę liści, wilgoć bardzo szybko odparowuje z ich powierzchni, dlatego konieczne jest częste opryskiwanie. Jeśli roślina jest utrzymywana w przyzwoitym poziomie wilgoci, kolor liści staje się bardziej nasycony. Pobielone żyły zaczynają się wyraźniej przebijać, rozgałęzienia łodygi zaczynają się powiększać, a na pędach pojawia się frędzel z dodatkowych korzeni. Korzenie te pomagają roślinie ukorzenić się w najbardziej nieodpowiednich miejscach, omijając doniczkę, a po ich usunięciu pędy zwykle odrywają się. Do opryskiwania używaj wody osiadłej i zmiękczonej, możesz ją przefiltrować. Zaleca się również przetrzeć blachy miękką ściereczką lub gąbką nasączoną wodą. Nie trzeba stosować roztworów, aby nadać liściom woskowy połysk. Aby podnieść wilgotność, stosują również metodę instalowania doniczki na zwilżonej keramzycie lub kamyczkach w głębokim pojemniku. Wielu ogrodników organizuje lekki ciepły prysznic na bluszcz, który zmywa kurz nagromadzony na blaszkach liściowych.
- Temperatura zawartości bluszczu. Roślina spokojnie traktuje wskaźniki ciepła, nie lubi tylko bardzo wysokich temperatur (powyżej 25 stopni). Najlepiej nadaje się chłodny pokój z zimowymi stawkami w zakresie 10-15 stopni, latem pożądane jest, aby temperatura nie wzrosła o więcej niż 23 stopnie. Kiedy nadejdzie upał, warto zabrać garnek z hederą na zewnątrz. Ten przedstawiciel zielonego świata dość spokojnie toleruje gwałtowne wahania temperatury i nie boi się ewentualnych przeciągów. Nie należy montować doniczki z rośliną obok grzejników lub baterii centralnego ogrzewania, ponieważ od suchego powietrza i wysokich temperatur blaszki liściowe zaczynają się kurczyć a szczeliny między nimi powiększają się, co psuje ogólny wygląd rośliny.
- Podlewanie bluszczu. Roślina dość higrofilna. Gdy tylko temperatura powietrza zacznie rosnąć (wiosna-lato), hedera będzie wymagała obfitej i regularnej wilgotności gleby. Najważniejsze, aby gleba nie wyschła w doniczce, lepiej, aby zawsze była lekko wilgotna. Jeśli wraz z nadejściem chłodów bluszcz jest utrzymywany w temperaturach odpowiadających temperaturze pokojowej, podlewanie się nie zmienia, ale przy niższych szybkościach wilgotność zmniejsza się i powtarza się dopiero po niewielkim wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby. Głównym problemem nie jest zalanie rośliny, gdyż lekkie wysychanie podłoża nie jest dla niej tak niebezpieczne jak zalanie wodą. Woda do nawadniania jest dobrze osadzona, gotowana lub filtrowana.
- Nawozy do chederu. Aby bluszcz zadowolił się wzrostem bujnej zielonej masy, konieczne jest obowiązkowe karmienie. Wybór wymaga rozwiązań dla ozdobnych gatunków roślin liściastych lub kwiatowych. Częstotliwość nawożenia to raz na 1, 5–2 tygodnie wiosną i latem. Hedera dobrze reaguje również na preparaty organiczne. Zimą ilość opatrunków zmniejsza się do 1 raz na 30 dni. Ale ważne jest, aby nie przesadzać z nawozami, ponieważ w przypadku ich nadmiaru wielkość blaszek liściowych bardzo się zwiększa, a roślina nie wygląda tak pięknie.
- Przeprowadzanie przycinania bluszczu. Jeśli pędy rośliny są brzydkie, nagie, należy je odciąć. Będziesz także musiał uszczypnąć wierzchołki niektórych pędów, ale lepiej nie dotykać bocznych. Odcięte pędy można wykorzystać jako sadzonki ukorzeniające.
- Przeszczep bluszczu i selekcja gleby. Konieczna jest wymiana doniczki na cheder, jeśli system korzeniowy urósł tak, że stał się widoczny przez otwory odpływu wody. Ale jeśli krzew rośliny wystarczająco urósł, nie możesz się doczekać takiego efektu. Bluszcz jest przesadzany co roku, ale przy zakupie wystarczająco starej rośliny nie wymaga zmiany doniczki. Możesz nieznacznie zmienić starą glebę na wierzchu doniczki na nowe podłoże. Jeśli chcesz zmienić doniczkę na dorosły bluszcz, ta procedura jest wykonywana raz na 2-3 lata. Szerokość doniczki powinna być większa niż jej głębokość, ponieważ korzenie chedery są bardziej płaskie i nie wnikają głęboko w glebę. Na dno doniczki wlewa się niewielką ilość ekspandowanej gliny, aby wchłaniała wilgoć i stopniowo oddawała ją roślinie. Podczas przesadzania stosuje się metodę przeładunku - roślinę napełnia się wodą, po krótkim czasie całą glinianą bryłę z korzeniami wyciąga się i instaluje w doniczce z przygotowanym wcześniej drenażem. Następnie należy dodaj nową mieszankę gleby z boków i trochę podlej bluszcz.
Ziemia bluszczowa powinna być normalna. Ta roślina wcale nie jest wybredna w kwestii podłoży. Kwasowość gleby może być słaba lub neutralna. Zrobi to każda uniwersalna gleba dla roślin domowych. Możesz również stworzyć własną mieszankę gleby w oparciu o następujące opcje:
- ziemia liściasta, ziemia darniowa, ziemia torfowa, piasek rzeczny (części składników są sobie równe);
- ziemia darniowa, ziemia próchnicza, piasek gruboziarnisty (proporcje składników są takie same).
Reprodukcja bluszczu w domu
Heder zwykle rozmnaża się za pomocą sadzonek, które wycina się z wierzchołków pędów, pędów bocznych, warstw. Możesz rozmnażać tę roślinę przez sadzonki, niezależnie od pory roku, ale zaleca się wykonanie tej operacji do końca miesięcy letnich.
Podczas rozmnażania przez sadzonki łodygę odcina się od wierzchołka gałęzi o długości co najmniej 10 cm, cięcie umieszcza się w naczyniu z wodą i oczekuje się, że pojawią się korzenie. Następnie roślinę można sadzić na odpowiednim podłożu. Po zakończeniu sadzenia, aby poprawić krzewienie, młody bluszcz jest ściśnięty na górze. Jeśli łodyga została posadzona od razu w mieszance glebowej (można ją zrobić z ziemi darniowej, piaskowej i próchnicznej), przykryj rośliny szklanym słojem do ukorzenienia, a następnie regularnie wietrz i spryskuj.
Jeśli rozmnażanie odbywa się za pomocą bocznych łodyg, wówczas pęd z wyrośniętymi małymi korzeniami jest odcinany i układany poziomo w pojemniku wypełnionym lekko zwilżonym piaskiem. Na gałęzi powinno być co najmniej 8-10 liści. Sam pęd pogłębia się o 1, 5–2 cm w głąb podłoża, ale tak, że blaszki liściowe znajdują się na górze, nie są pokryte ziemią. Po około 10 dniach z małych korzeni powietrznych tworzą się prawdziwe podziemne korzenie, a na szczycie pędu zaczynają wyrastać nowe liście. Po 14 dniach tę łodygę można usunąć, pokroić na kawałki tak, aby każda z nich miała korzenie i jeden liść. Zwykle sadzone w 3 egzemplarzach w jednej doniczce.
Aby rozmnażać roślinę za pomocą warstw, konieczne jest zainstalowanie mniejszej, wypełnionej przygotowanym podłożem, obok doniczki bluszczu rodzicielskiego i wygięcie do niej pędu bocznego z dna krzewu, który ma korzenie powietrzne. Gałąź trzymana jest w małej doniczce ze sztywnym drutem lub spinką do włosów. Miejsce wygięcia łodygi jest posypane ziemią. Opieka nad przyszłą rośliną jest taka sama jak w przypadku bluszczu macierzystego. Kiedy staje się jasne, że system korzeniowy młodej hedery już się rozwinął i rozpoczął się wzrost nowych liści, konieczne jest staranne oddzielenie pędu od krzaka macierzystego.
Trudności i szkodniki bluszczu
Wśród trudności związanych z opieką nad chederem można wyróżnić:
- blaszki liściowe zaczynają wysychać, nabierają brązowego koloru, a następnie obumierają, gdy wskaźniki temperatury są zbyt wysokie dla bluszczu, a wilgotność jest bardzo niska, to samo może wystąpić przy małej i nieregularnej wilgotności gleby, może również charakteryzować uszkodzenie przędziorków;
- blaszki liściowe są małe, a łodygi są nagie i zakrzywione - są to oznaki niewystarczającego oświetlenia, jednak jeśli liście pochodzą z samego dna gałęzi, to z wiekiem opadają i jest to normalny proces;
- jeśli liście żółkną, oznacza to niewystarczające podlewanie;
- jeśli blaszki liściowe mają barwny kolor i zaczęły blaknąć, konieczne jest przesunięcie doniczki z rośliną bliżej światła lub zwiększenie wskaźników oświetlenia za pomocą fitolampów.
Większość problemów z bluszczem wynika z łusek, przędziorków, wciornastków. Szkodniki te osadzają się z tyłu blaszki liściowej, dlatego liście następnie nabierają żółtego koloru, zaczynają się zwijać i opadać. Możesz spróbować usunąć te szkodliwe owady mechanicznie, traktując łodygi i liście rośliny mydłem lub roztworem oleju, w którym zanurza się wacik lub kawałek gazy. Następnie krzew bluszczu należy opłukać pod dobrym strumieniem prysznica, owijając doniczkę i ziemię plastikową torbą. Jeśli to nie dało pozytywnego wyniku, hederę spryskuje się nowoczesnymi środkami owadobójczymi (Aktellik, Aktara itp.). Procedurę opryskiwania powtarza się po trzech dniach w celu utrwalenia wyniku.
Gatunki bluszczu
- Bluszcz pospolity (Hedera helix). To najczęstszy rodzaj bluszczu. Może mieć łodygi kręcone lub pokrywające glebę. Na pędach widoczne są liczne pędy korzeni powietrznych. Blaszki liściowe mogą mieć 3-5 płatów o skórzastej i błyszczącej powierzchni. Pojawia się na nim sieć żył jaśniejszego koloru. Ale istnieją odmiany różniące się kształtem i kolorem blaszek liściowych. Kwiaty są całkowicie niepozorne w zielono-żółtych odcieniach, brzegi obramowane bielą lub kremem, zebrane w kwiatostany w kształcie parasoli. Owoce z niebiesko-czarnymi jagodami.
- Bluszcz kanaryjski (Hedera canariensis). Roślina jest uważana za najwyższą z wyglądu. Blaszki liściowe mogą mieć długość 12 cm i szerokość 15 cm, ich kolor jest ciemnozielony z jasnozielonymi żyłkami. Przybierają trójkątny kształt. Przede wszystkim hodowcy kwiatów cenią odmianę Variegata, w której kolor liści jest różnorodny, a obwódka biała.
- Bluszcz kolchisowy (Hedera colchida). Krzew o potężnych pędach przypominających lianę, które mogą, opierając się o coś, osiągnąć wysokość 30 m. Płyty liściowe osiągają długość 25 cm, forma jest solidna, bardzo rzadko ma płaty, szmaragdowy kolor. Po potarciu liść pachnie piżmem.
Dowiedz się więcej o bluszczu w tym filmie:
