Jak dbać o Cyperusa w domu, wskazówki dotyczące reprodukcji

2024 Autor: Arianna Cook | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-12 18:28

Opis oznak roślin, wskazówki dotyczące uprawy cyperusa, ogólne zasady przesadzania i rozmnażania, trudności w uprawie, fakty, odmiany. Cyperus (Cyperus) to jeden z dużych rodzajów należących do rodziny turzycowatych (Cyperaceae), do której należy również około 600 gatunków przedstawicieli zielonego świata planety. Można go również znaleźć pod nazwami Syt lub Sitovnik. Cyperus nazwałby swoją ojczyznę tropikalnymi regionami kontynentu afrykańskiego, a także tymi obszarami kuli ziemskiej, gdzie występują wilgotne i ciepłe (tropikalne) lasy. Lubi osiedlać się na podmokłych terenach z dużą ilością wilgoci w glebie.

„Dar rzeki” tę nazwę Egipcjanie nadali Cyperusowi z zamiłowania do mokradeł. W środowisku naturalnym ten zielny przedstawiciel potrafi układać bardzo gęste zarośla, dochodzące do 3-5 metrów wysokości. Są jednak również przedstawiciele rodzaju, którzy są uważani za prawdziwe „dzieci” o wysokości zaledwie pół metra.

Cyperus są zarówno bylinami, jak i jednorocznymi i, jak wspomniano powyżej, mają ziołową formę wzrostu. Ich kształty są do siebie bardzo podobne - są to długie łodygi kwiatowe, na których wierzchołkach znajdują się łuski liściowe. Sama łodyga jest trójkątna, dość długa, wyprostowana. Odległość między węzłami a międzywęzłami jest bardzo bliska. Liście o liniowym kształcie, oddalając się od węzłów, osiadają i tworzą okółek w postaci parasola, ich długość może sięgać wskaźników metrowych. Kolor blaszek liściowych tej rozety parasolowej jest jasnozielonkawy, a liście mają różną długość i rozchodzą się promieniami.

Kwiaty cyperusa są delikatne, mleczno-zielonkawe. Zapylane są przez wiatr. Proces kwitnienia trwa od połowy wiosny do września i zależy bezpośrednio od odmiany paszy. Po kwitnieniu mogą tworzyć się zawiązki w postaci małych orzechów lub brązowawych kłosków podobnych do zbóż.

Kłącza pełzają lub mają skróconą formę, a nawet są jej pozbawione. U niektórych gatunków rozwijają się bulwiaste, wrzecionowate wyrostki korzeniowe. Sitnik jest jedną z nielicznych roślin, których nie można wylać podczas uprawy w pomieszczeniu, dzięki czemu uprawa jest łatwa nawet dla niedoświadczonego hodowcy.

Najczęściej jest używany przez dekoratorów, jeśli chodzi o dekorowanie bardzo zacienionego pomieszczenia lub dekorowanie akwarium.

Agrotechnika Cyperus, opieka domowa

1. Oświetlenie i lokalizacja. Mimo że ten mieszkaniec bagien spędza życie w bezpośrednim świetle słonecznym w pomieszczeniu, warto uprawiać go w jasnym, ale rozproszonym oświetleniu. Jeśli postawisz doniczkę na oknie wychodzącym na południe, będziesz potrzebować cieniowania od południa do 16:00. Odpowiednie są parapety okien wschodnich, zachodnich i północnych, ale warto pamiętać, że bezpośrednie, nie palące słońce zajmie co najmniej 4 godziny. A zimą konieczne jest wykonanie dodatkowego oświetlenia, aby ilość godzin dziennych wynosiła 8 godzin.
2. Temperatura zawartości cyperusa. Roślina będzie mogła czuć się komfortowo w temperaturze pokojowej. Latem powinny wahać się od 18 do 25 stopni, a wraz z nadejściem zimy można je obniżyć do 16-18 stopni, ale obniżanie temperatury nie jest zalecane dla rośliny poniżej 14. Chociaż w warunkach naturalnych szuwar toleruje wskaźniki w zakresie 0-2 stopni, jednak taka zawartość nie jest zalecana dla roślin domowych. Jeśli pasza jest uprawiana w temperaturze pokojowej w okresie jesienno-zimowym, wymagane będzie dobre oświetlenie uzupełniające, a przy niskich temperaturach konieczne jest znaczne ograniczenie podlewania.
3. Wilgotność powietrza. Ten kochający wilgoć przedstawiciel zielonego świata będzie musiał wytrzymać wysoki poziom wilgoci w powietrzu, około 70-75%. Konieczne jest regularne spryskiwanie liści cyperusa i organizowanie zabiegów pod prysznicem, zmywając kurz z blaszek liściowych. Opryskiwanie odbywa się nawet zimą. Oczywiście będziesz musiał zwiększyć wilgotność na wszystkie dostępne sposoby: umieść naczynia wypełnione wodą obok rośliny; używać nawilżaczy powietrza; weź głęboką i szeroką paletę, zalej jej dno ekspandowaną gliną lub ułóż posiekany mech torfowiec, wlej niewielką ilość wody.
4. Podlewanie cypera. Wymagane jest obfite zwilżenie rośliny, ale nie należy urządzać „bagna” w doniczce, ponieważ znajdując się w swoim naturalnym środowisku, system korzeniowy ma czas na wyschnięcie od góry. Aby nie przesadzić z wilgocią gleby, możesz wykonać „podlewanie od dołu” - gdy na patelnię wlewa się pewną ilość miękkiej i ciepłej wody. Syt zabierze tyle wilgoci, ile potrzebuje.
5. Nawożenie zadu. Aby roślina czuła się komfortowo, od początku wiosny do września stosuje się złożone opatrunki mineralne dla roślin domowych. Regularność nawożenia raz na dwa tygodnie. Dawkę należy zmniejszyć o jedną trzecią. Wraz z nadejściem miesięcy zimowych nawóz dodaje się tylko 1-2 razy.
6. Transplantacja i wybór podłoża. Ważną właściwością jest to, że w razie potrzeby możesz przesadzać paszę o każdej porze roku. Gdy roślina jest młoda, operacja ta jest przeprowadzana corocznie, a wraz z wiekiem w pełni opanowane podłoże przez system korzeniowy cyperusa służy jako sygnał do zmiany wydajności. Drenaż należy wlać do doniczki, która zajmie jedną czwartą objętości pojemnika, ponieważ roślina w swoim naturalnym środowisku jest stale zalewana, drenaż zapewni stałą obecność pęcherzyków powietrza w pobliżu procesów korzeniowych. Niezbędny jest również drenaż górny, ponieważ w środowisku naturalnym korzenie rośliny znajdują się w wodzie, a górna część gleby jest nasłoneczniona i wieje wiatr. Pojemność jest wybierana głębiej niż szeroka.

Gleba do przesadzania jest wybierana z odczynem słabo kwaśnym lub zasadowym, pH 5–8, 5. Gleba musi mieć właściwości odżywcze. Mieszanka gleby składa się z następujących składników:

• gleba torfowa, próchnica, muł bagienny (zachowanie stosunku 1:1:1/6);
• ziemia gliniasta, ziemia liściasta, torf, piasek rzeczny (w stosunku 2: 1: 1: 1).

Doświadczeni hodowcy kwiatów zalecają dodanie do składu podłoża pokruszonego węgla drzewnego, wiórków ceglanych przesianych z kurzu lub pokruszonej skorupki jajka. Roślinę z powodzeniem można uprawiać na materiale hydroponicznym.

Wskazówki dotyczące samodzielnego rozmnażania się Cyperusa

Nowy cyperus można uzyskać, wysiewając nasiona, sadząc małe młode rozety, ścinając lub dzieląc krzew.

W pierwszym przypadku konieczne jest sadzenie nasion w miskach z mieszanką gleby na bazie piasku i torfu (można wziąć glebę liściastą) w stosunku 1: 2. Następnie glebę lekko spryskuje się wodą, a pojemnik z sadzonkami owija się folią lub umieszcza pod kawałkiem szkła. Regularnie wymagane jest nawilżanie ciepłą, miękką wodą i, co najważniejsze, utrzymywanie temperatury w granicach 18 stopni. Gdy tylko na sadzonkach pojawi się para prawdziwych liści, warto sadzić w osobnych pojemnikach o średnicy 7 cm po 3 sztuki. Gleba jest mieszana na bazie gleby liściastej, darni i piasku rzecznego w stosunku 2: 2: 1. Następnie posadzone młode Cyperusy są obficie podlewane i nie umieszczane w jasnym świetle słonecznym. Po kilku miesiącach następuje kolejna zmiana doniczki i jej średnica zwiększa się o 2 cm, zwiększa się również ilość roślin w pojemniku. Mieszanka glebowa składa się w proporcjach 1: 2: 1 z gruboziarnistego piasku, darni i torfu.

Kiedy rozety liściowe pojawiają się na roślinie pośrodku starych, należy je odciąć, chwytając część łodygi. Następnie musisz posadzić go w pojemniku z zwilżonym piaskiem. Zaleca się ogrzewanie dolne gleby ze wskaźnikiem ciepła 20 stopni, ale nie więcej niż 24. Niektórzy hodowcy nie oddzielają tej młodej rozety z blaszkami liściowymi od całego krzewu pożywienia. Łodygę po prostu przechyla się, a rozetę zanurza się w naczyniu z wodą. Gdy ta formacja ma wystarczającą liczbę korzeni, należy ją oddzielić od próbki rodzicielskiej i przesadzić do osobnego pojemnika.

Wraz z nadejściem wiosny możliwa jest reprodukcja cyperusa za pomocą sadzonek. Górna część łodygi jest odcięta, którą należy odciąć pod ostatnim węzłem okółka. W przypadku sadzonek na paszę, powierzchnię liści należy zmniejszyć o 2/3 bezpośrednio przed sadzeniem. Łodygę sadzi się w pojemniku o średnicy 7 cm z wilgotnym piaskiem.

Po przeszczepieniu kłącza możliwe jest przeprowadzenie operacji podziału poprzez podzielenie jego kłącza. Ważne jest, aby krzew miał więcej niż 2 lata. W tym celu stosuje się dobrze naostrzony i zdezynfekowany nóż. Miejsca nacięć należy posypać węglem aktywowanym lub rozdrobnionym na proszek, sadząc w osobnych pojemnikach z podłożem odpowiednim do dalszego wzrostu.

Tempo wzrostu satynów jest bardzo wysokie, w wyniku ich niestrudzonego wzrostu mogą one dosłownie splądrować doniczkę wraz z korzeniami.

Problemy w uprawie cyperusa

Najczęściej rozróżnia się następujące problemy pojawiające się podczas uprawy:

• Jeśli nie ma wystarczającej ilości światła, liście zaczynają się kurczyć i tracą zielony odcień.
• Gdy wilgotność powietrza spada lub ilość wilgoci jest niewystarczająca, blaszki liściowe stają się żółte lub brązowe, a ich wierzchołki wysychają.
• Jeśli wilgotność spadnie, a temperatura pozostanie wysoka, czubki liści również wyschną.
• Kiedy doniczka na cyperusa staje się mała, a także gdy gleba jest zubożona lub pomieszczenie jest zbyt ciemne, to wraz z nadejściem sezonu wegetacyjnego wzrost nie rozpoczyna się lub jest znacznie zahamowany.
• Liście są pokryte lekką suchą plamą, jeśli krzew był wystawiony na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, a liście były spalone słońcem.
• Gdy gleba była zbyt ciężka, w podłożu był nadmiar nawozu lub przy dużej wilgotności gleby temperatura była wystarczająco niska, wtedy roślina reaguje deformacją liści, stają się one miękkie, a ich brzegi pokrywają się brunatnymi plamami.

Główną szkodę dla zadu przynoszą wciornastki, przędziorki, mączliki, wełnowce. Objawy towarzyszące porażce to:

• przebicia na krawędzi liści;
• ich deformacja i żółknięcie;
• pojawienie się cienkiej pajęczyny z tyłu płyty lub w międzywęźlach;
• białawe kropki na spodniej stronie liścia, a następnie pojawienie się małych białych muszek;
• formacje w postaci grudek bawełny na liściach lub w międzywęźlach, a także pokrywające je lepkim cukierkowym nalotem.

W takich przypadkach cyperus jest leczony środkami ludowymi: roztworem mydła, oleju lub alkoholu. Jeśli środki niechemiczne nie przyniosły pozytywnego wyniku, wykonuje się opryski owadobójcze.

Interesujące fakty na temat Cyperusa

Cyperus posiada ogromną moc energii, która najpierw unosi się w górę, a następnie opada falą w dół, przypominającą strumienie wody w fontannie. Takie falowe pole energetyczne pomaga człowiekowi zachować wigor ciała i ducha, pomaga przyjąć za pewnik dynamiczne zmiany wydarzeń wokół niego, ukierunkowuje na aktywną komunikację. Ale jednocześnie roślina pomoże uniknąć pustych i pustych rozmów, nie spędzać czasu w bezczynności. Przede wszystkim eksperci ds. energii zalecają instalowanie garnka z jedzeniem w tych pomieszczeniach, w których mieszkają studenci, studenci lub naukowcy, a także osoby związane z przepływem informacji, ponieważ z jego pomocą informacje są pozyskiwane w locie, a wiedza jest zawsze gotowa do aktualizacji.

W Egipcie zwyczajowo robi się kosze i maty z łodyg ziela, ale często zjada się kłącze trawy. W starożytności nawet papirusy robiono z łodyg sytości. Gatunek ten - papirus (Cyperus papyrus) jest dziś uważany za zagrożony.

Ze względu na gęste zarośla cyperusa, które w niektórych krajach mogą zatkać każdą roślinność, roślina ta jest uważana za chwast inwazyjny (roślina obca w określonym środowisku). Sitnik jest również aktywnie wykorzystywany do celów medycznych. Jeśli nalegasz na liście cyperusa w wodzie, to ten środek może być stosowany na bóle żołądka. Pomaga również, jeśli konieczne jest usprawnienie procesu krążenia krwi w mózgu lub podniesienie poziomu widzenia. Może wyeliminować częste i długotrwałe bóle głowy, zatrzymać bezsenność.

Gatunki cyperus

Ze wszystkich gatunków w pomieszczeniach można uprawiać tylko trzy odmiany.

Cyperus to kolejny (Cyperus alternifolius). Można go znaleźć pod nazwą Umbellifera cyperus. Ojczyzną tego rodzaju żywności jest terytorium wyspy Madagaskar. Lubi osiedlać się nad brzegami arterii rzecznych, uprawiana jest od 1893 roku. Jest to roślina wieloletnia, ma kłącze. Roślina zielna tworząca rozety z wiecznie zielonych liści. Osiąga wysokość 1,5-1,7 m. Łodyga trójkątna lub zaokrąglona, koloru zielonego, wyprostowana, smukła, o gołej powierzchni.

Z blaszek liściowych na szczycie pędów tworzy się rozeta w kształcie korony, liście liniowo zwisające do ziemi są naprzemiennie. Osiągają długość 25 cm i szerokość 0,5-1 cm.

Kwitnienie występuje przy niepozornych kwiatach, z których zbierane są kwiatostany w kształcie kolców, spłaszczone po bokach. Ich zwykła lokalizacja znajduje się w kątach liści na końcach pędów. Proces kwitnienia trwa cały rok. Jeśli warunki opieki są korzystne, to u dorosłych osobników ze środka wylotu zaczynają rosnąć małe rozety, za pomocą których można przeprowadzić rozmnażanie wegetatywne.

Istnieją następujące odmiany:

1. Cyperus wdzięczny (Cyperus Gracillis), roślina o mniejszej wysokości iz mniejszymi blaszkami liściowymi.
2. Cyperus Variegatus, łodygi są całkowicie białe, a liście pokryte białymi paskami.
3. Cyperus Zumula, blaszki liściowe są bardzo długie i mogą przekraczać długość samej łodygi, co sprawia, że wygląda ona jak fontanna.
4. Papirus Cyperusa. To właśnie ten gatunek był aktywnie wykorzystywany na terytorium Egiptu w czasach starożytnych, a nawet teraz na brzegach Nilu znajdują się gęste zarośla. Roślina wielkością przewyższa poprzednie gatunki (wysokość pędów sięga 3 m), jest to wiecznie zielone zioło o kłączach i długim okresie wegetacji. Ze względu na duże rozmiary rzadko jest uprawiana w pomieszczeniach. Na wierzchołkach pędów tworzą się rozety z wiszącymi długimi liśćmi. Kwitnienie występuje w kwietniu-lipcu. Kwiatostany powstają z zatok liściowych, które znajdują się na cienkich szypułkach, liczba kwiatów w nich czasami dochodzi do stu. W centralnej Rosji rośnie kilka odmian kupra, wyglądem przypominający turzycę, która jest rośliną bagienną o niskiej wysokości.
5. Rozprzestrzenianie się Cyperusa (Cyperus diffusus). Ojczyzna to obszary świata, w których panuje klimat tropikalny. Ten zad swoim wyglądem przypomina przede wszystkim małą dłoń o niewielkiej wysokości. Pędy są rozciągnięte tylko do wskaźników od 60 cm do 90 cm wysokości. Liści jest dość dużo, a jeśli zaczynają swój wzrost w części korzeniowej pędu, to ich szerokość wynosi 0,4-1,4 cm długości wystarczającej długości. A jeśli rosną w górnej części łodyg, to ich długość wynosi 10–35 cm przy szerokości 1, 2 cm, a ich liczba waha się od 6 do 12 jednostek.

Więcej przydatnych informacji na temat cyperusa i jego uprawy dowiesz się z tego filmu: