Parametry zewnętrzne psa pasterskiego Appenzeller, charakter psa i niuanse jego zdrowia, wymagania pielęgnacyjne: spacery, dieta, trening. Koszt szczenięcia z rodowodem. Appenzeller Sennenhund lub Appenzeller sennenhund to starożytny, wielofunkcyjny pies rolniczy, który powstał w Szwajcarii. Istnieje wiele przypuszczeń dotyczących jego pochodzenia i spory te trwają do dziś. Wiadomo jednak na pewno, że przedstawiciele rasy byli wykorzystywani od wielu stuleci do wypasu, zaganiania i pilnowania bydła i innych zwierząt gospodarskich, ciągnięcia wozów z produktami rolnymi na duże odległości oraz ochrony domu i rodziny. Żaden rolnik alpejski nie mógł się obejść bez pomocy takich psów.
Pies pasterski Appenzeller jest jednym ze słynnych przedstawicieli czterech blisko spokrewnionych szwajcarskich psów pasterskich, a mianowicie wielkiego szwajcarskiego psa pasterskiego, berneńskiego psa pasterskiego i entlebuchera. Jeśli przetłumaczymy słowo „pies górski” na język rosyjski, zabrzmi to jak „pies z alpejskich łąk”. Rasa ta jest najmniej powszechna i uważana za najbardziej charakterystyczną ze wszystkich szwajcarskich owczarków pasterskich, a czasami jest klasyfikowana jako pomorska.
Appenzeller Sennenhund przetrwał do dziś, dzięki oddaleniu obszaru, z którego pochodzi, zwanego Appenzell, od przemysłowych, dużych miast. Jednak w XIX wieku do ojczyzny tych psów dotarły nowoczesne technologie i w większym stopniu nie potrzebowały już ich funkcji. Utrzymanie tak dużego psa było kosztowne, a ludzie zaczęli porzucać appenzels. Potem liczba rasy gwałtownie spadła.
Ale dzięki fanom, takim jak mechanik Max Sieber i dr Albert Heim, odmiana ta nie tylko została ożywiona, ale także spopularyzowana w innych krajach zachodnich i zyskała międzynarodowe uznanie. Do dziś przetrwały funkcje użytkowe psa pasterskiego Appenzelle, ale coraz więcej osób adoptuje je jako psy do towarzystwa.
Opis parametrów zewnętrznych Appenzeller Sennenhund
Zwierzęta te przypominają wyglądem inne szwajcarskie rasy psów pasterskich, ale są najbardziej wyjątkowe z czterech. Pies pasterski Appenzell osiąga dojrzałość średniej wielkości. Większość samców ma od 50,8 do 58,4 cm wysokości w kłębie, a duża masa samic wynosi od 45,7 do 53,3 cm. Przeciętni przedstawiciele gatunku ważą od 18, 15 do 31, 76 kilogramów, a duże samce zwykle 25-32 kg.
- Głowa i pysk Appenzeller Sennenhund są proporcjonalne do wielkości ciała iw połączeniu tworzą klinowaty kształt, ale niezbyt ostry. Część przednia jest stosunkowo płaska i dość szeroka. Łuki brwiowe i część potyliczna nie są zaznaczone, kości policzkowe uwydatnione.
- Pysk - raczej szeroki i zwężający się tylko nieznacznie pod koniec, z prostym grzbietem nosa. Przejście między pyskiem a czołem nie jest wyraźnie zaznaczone, linie stopy łączą się bardzo gładko. Szczęki o mocnych zębach tworzące zgryz nożycowy.
- Nos - obszerny, przyciągający wzrok, zawsze tylko czarny jak węgiel.
- Oczy w kształcie migdała, nieco mała jak na zwierzęta i lekko opadająca. Umieszczona z przodu, z przodu. Preferowane są ciemniejsze oczy, ale osoby o brązowej sierści mogą mieć jaśniejsze brązowe oczy.
- Uszy Appenzeller Sennenhund są małe, średniej wielkości, mają trójkątny kształt i zaokrąglone końcówki. Dopasowują się blisko kości policzkowych, gdy pies odpoczywa, ale przesuwają się do przodu, gdy pies jest czujny.
- Szyja - dobrej długości, mocna, muskularna.
- Rama te psy mają harmonijny rozkład. Chociaż appenzellery są na ogół o około dziesięć procent dłuższe niż ich wysokość w ramionach. Odmiana jest bardzo potężna i muskularna, ale oceniając ją zewnętrznie, nigdy nie powinna wydawać się masywna ani krępa. Ten pies ma głęboką klatkę piersiową i prosty grzbiet. Wyraźny kłąb. Żebra są owalne. Schab mocny, zad obszerny, lekko spadzisty. Dolna część ciała jest podciągnięta. Ogólnie rzecz biorąc, rasa ma najbardziej atletyczną i najlżejszą budowę spośród wszystkich psów pasterskich.
- Ogon Appenzeller sennenhund jest prawdopodobnie jego najbardziej charakterystyczną cechą. Kiedy zwierzę się porusza lub stoi, zwija się bardzo ciasno, leżąc na grzbiecie tak samo jak większość Pomorzan. Jeśli pies odpoczywa, ogon może pozostać zwinięty lub znajdować się w różnych pozycjach.
- Kończyny przednie - muskularny, prosty. Kończyny tylne - wyprostowane, z obszernymi biodrami.
- Łapy - okrągłe, palce są zebrane w kulkę.
- Płaszcz - dwuwarstwowy. Ma miękki, gęsty podszerstek i zewnętrzny krótki, gładki, lśniący i gęsty włos głównej straży. Niewielka falistość na szyi i kłębie jest dopuszczalna, ale niepożądana.
- Kolorystyka i wzór bardzo ważne dla appenzeller sennenhund. Rasa powinna być zawsze trójkolorowa. Dozwolony jest dowolny podkład w odcieniach kawy, brązu lub czerni, ale czerń jest znacznie bardziej powszechna. Do warstwy bazowej dołączają pomarańczowe i białe plamki.
Podpalanie powinno znajdować się nad oczami i policzkami, klatką piersiową, wszystkimi czterema kończynami i pod ogonem. Imbirowe znaczenia zawsze znajdują się między czarnymi a białymi plamami.
Pies musi mieć długi biały pasek, który rozciąga się od czaszki do pyska i może częściowo lub całkowicie zakrywać pysk. Białe znaczenia powinny również przebiegać od brody do szyi, na klatce piersiowej, wszystkich czterech nogach i czubku ogona. Białe znaczenia na karku mogą tworzyć biały kołnierzyk. Jest to dopuszczalne, ale wysoce niepożądane.
Psy górskie Appenzeller, które nie spełniają dokładnie tych wymagań, nie kwalifikują się do udziału w ringu wystawowym i nie powinny być hodowane. Ale poza tym takie zwierzęta są tak samo dobrymi zwierzętami domowymi i pracującymi jak inni członkowie rasy.
Manifestacje postaci psa pasterskiego Appenzeller
Pies pasterski Appenzel zachował najwyższe dane robocze ze wszystkich czterech odmian psów pasterskich. Jego przejawy zachowania i pod wieloma względami są podobne do natury przeciętnego rottweilera. Rasa jest niezwykle lojalna i przywiązana do wszystkich członków swojej rodziny. Nie ma większego stopnia przyjemności i pragnienia dla zwierząt, niż ciągłe przebywanie w towarzystwie swoich zwierząt.
To przywiązanie może prowadzić do lęku separacyjnego i depresji. Podczas gdy Appenzellerowie będą lojalni wobec wszystkich członków rodziny, większość zwierząt domowych ma bardzo silną tendencję do przywiązywania się do jednej osoby. I zazwyczaj te zwierzęta stają się psami tylko jednego właściciela. Przy odpowiedniej socjalizacji większość przedstawicieli rasy jest łagodna i tolerancyjna wobec dzieci, chociaż młode osobniki są zbyt głośne i aktywne w manifestacjach dla bardzo małych dzieci.
Pies pasterski Appenzeller może rozwinąć agresję wobec innych zwierząt i innych zwierząt, chociaż nie jest to powszechnie znana cecha jego charakteru. Socjalizacja i szkolenie są bardzo ważne dla każdego z tych psów, aby wypracować właściwe zachowanie z innymi zwierzętami. Ich właściciele powinni zawsze zachować ostrożność przy wprowadzaniu zwierząt domowych do nowych zwierząt.
Przez wiele stuleci jednym z głównych obowiązków psa pasterskiego Appenzeller było pełnienie funkcji psa stróżującego. Ta rasa jest naturalnie podejrzliwa wobec obcych, a niektórzy są podwójnie ostrożni. Właściwa socjalizacja jest absolutnie niezbędna, aby gatunek stał się wymagającymi obrońcami, a nie psami, które postrzegają wszystkich obcych jako potencjalne zagrożenie.
Przy odpowiednim wychowaniu większość Appenzellerów będzie zachowywać się grzecznie z nieznajomymi, chociaż bardzo rzadko będą się z nimi przyjaźnić. Bez odpowiedniego przeszkolenia agresja może być problemem dla właścicieli. Rasa ta nie tylko zachowuje się defensywnie, ale pozyskuje się z niej bardzo wrażliwe psy stróżujące. Psy górskie Appenzeller nigdy nie pozwolą intruzowi na wejście do chronionego obszaru, będącego własnością właściciela, bez jego zgody. Te zwierzęta mają również tendencję do stawania się niezwykle terytorialnymi. Gdy sytuacja tego wymaga, zwierzak będzie odważnym i zdeterminowanym obrońcą o zaskakująco ogromnej sile.
Niuanse zdrowotne w Appenzeller Sennenhund
Jest mało prawdopodobne, aby przeprowadzono jakiekolwiek szczegółowe badania dotyczące zdrowia psa pasterskiego Appenzeller. W rezultacie niezwykle trudno jest sformułować ostateczne wnioski na temat genetyki ich chorób dziedzicznych. Większość hobbystów wydaje się sądzić, że ten gatunek jest w stosunkowo dobrym stanie. Rasa wydaje się mieć znacznie silniejszy układ odpornościowy niż ogólnie psy rasowe. Wielu hodowców zauważa, że średnia długość życia tych zwierząt będzie wynosić od dwunastu do trzynastu lat, czyli mniej więcej tyle samo, co pies tej wielkości. Ale oczywiście nie było dokładnych badań statystycznych w tej sprawie.
Ponieważ wiadomo, że wady szkieletowe i zewnętrzne występują u pokrewnych ras Appenzeller Sennenhund (dysplazja stawów biodrowych jest powszechna), właściciele są zobowiązani do przebadania swoich zwierząt przez Orthopedic Foundation for Animals (OFA) i CERF). OFA i CERF dokładnie wykonują testy genetyczne i różne inne testy, aby zidentyfikować potencjalne wady zdrowotne, zanim się pojawią.
Jest to szczególnie konieczne, jeśli hodowcy planują hodować w przyszłości Appenzeller Sennenhund, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się potencjalnych wad genetycznych u potomstwa. Takie badania są bardzo cenne, ponieważ pozwalają na wykrycie choroby dziedzicznej na wczesnym etapie, zanim pies osiągnie dorosłość, kiedy leczenie często jest bezużyteczne.
Chociaż nie przeprowadzono żadnych badań zdrowotnych na psach pasterskich Appenzeller, zostały one wyhodowane przy użyciu wielu blisko spokrewnionych ras. Na podstawie tych badań gatunek może być podatny na następujące choroby: dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, postępujący zanik siatkówki, zaćma, choroby przewodu pokarmowego, nużyca (podskórne uszkodzenie przez kleszcze), autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, padaczka (niekontrolowane ciała) i ektropium (skręt i odwrócenie powieki).
Wymagania dotyczące opieki nad psem górskim Appenzeller
- Wełna zwierzęta te mają podszerstek, a sierść obronna jest krótka i szorstka. Cząstki obce słabo przylegają do takiej struktury pokrowca, dlatego zabiegi wodne wykonuje się niezwykle rzadko lub gdy piesek się brudzi. Ale przy wyborze detergentu właściciele powinni zachować ostrożność. Szampon nie powinien być bardzo szorstki, ponieważ zmyjesz ochronny lubrykant z „sierści” zwierzaka i istnieje ryzyko wystąpienia łupieżu. Lepiej zapobiegać niż później leczyć podrażnienia skóry. Przed nałożeniem produktu sierść psa musi być dobrze zwilżona, a po krótkim masażu dobrze zmyta, upewniając się, że do uszu nie dostaje się woda. Następnie Appenzeller jest wycierany i pozostawiany do wyschnięcia na macie. Ważną procedurą dla tych psów jest szczotkowanie, zwłaszcza gdy pies rzuca sezonowo. Po pierwsze, pomożesz swojemu pupilowi szybciej pozbyć się martwej sierści. Po drugie, zrób zdrowy masaż i równomiernie rozprowadź naturalny lubrykant. Po trzecie, jeśli szczotkujesz na zewnątrz, nie znajdziesz włosów na podłodze, dywanach i meblach.
- Zęby oczyść appenzeller specjalną pastą i pędzelkiem na dzień lub dwa. Wtedy jego uzębienie będzie w świetnej formie.
- Uszy takie psy wiszą i wymagają stałego badania i czyszczenia balsamem raz w tygodniu. Napełnij ucho produktem i masuj, a po kilku minutach zetrzyj brud.
- Oczy nie lekceważ psa i w razie potrzeby przetrzyj go produktami leczniczymi.
- Pazury należy skrócić za pomocą cążki, o długości większej niż zalecana.
- Karmienie powinien być zrównoważony, jak większość psów. Pomoże Ci w tym gotowa pasza najwyższej jakości. Naturalna żywność jest trudna do znalezienia. Jeśli wybrałeś ten sposób karmienia, weterynarz powie ci wszystkie niuanse.
- Pieszy. Zdolność do wykonywania różnych funkcji zawodowych jest nieodłączna w genach tego psa, a ona ma zarówno chęć ich wykonywania, jak i odpowiednie dane fizyczne. Appenzeller sennenhund są bardzo wysportowanymi i energicznymi psami i wymagają znacznej ilości aktywności fizycznej.
Takie zwierzęta powinny prawdopodobnie mieć co najmniej godzinę intensywnej codziennej aktywności, ale oczywiście najlepiej znacznie więcej na czas. Rasa ta doskonale nadaje się do spacerów i joggingu, ale Appenzellerowie wolą możliwość swobodnego poruszania się po bezpiecznie zamkniętej przestrzeni podwórkowej.
Zwierzęta, które nie mają wystarczającej ilości ruchu, są bardzo podatne na problemy behawioralne. Może się to objawiać skrajną destrukcją, nadpobudliwością, nadmiernym szczekaniem, pobudliwością, nerwowością i agresją. Jest to gatunek, który preferuje aktywność lub przynajmniej regularne zadania, które ćwiczą zarówno aktywną aktywność umysłową, jak i ciało.
Szkolenie psów pasterskich Appenzeller
Appenzellerowie są bardzo inteligentni i doskonale nadają się do pracy. Rasa ta ma tendencję do szybkiego uczenia się i może stać się bardzo dobrze wyszkolona. Z wielkim sukcesem rywalizowali w wielu psich zawodach, takich jak posłuszeństwo konkurencyjne i schutzhund, i przez wieki wykonywali dziesiątki prac. Doświadczeni właściciele, którzy poświęcą odpowiedni czas i wysiłek, prawdopodobnie otrzymają bardzo posłuszne i dobrze wyszkolone psy górskie Appenzeller.
Jednak ta rasa nie zawsze jest łatwa do wyszkolenia i posłuszeństwa. Podczas gdy większość jego członków nie będzie stale kwestionować referencji swoich właścicieli, te psy są więcej niż zdolne do wykrycia, kiedy właściciel jest poza kontrolą i z radością przejmą prowadzenie, jeśli pozwolą. Z tego powodu właściciele appenzeller sennenhund muszą utrzymywać stałą pozycję dominacji, aby uniknąć problemów behawioralnych. Ponadto niektórzy przedstawiciele rasy są bardzo uparci.
Koszt Appenzeller Sennenhund
Ci, którzy szukają psa do rywalizacji w zawodach agility, posłuszeństwa lub schutzhund, prawdopodobnie będą bardzo zadowoleni z jednego z tych zwierząt. Ale ludzie, którzy chcą tylko zwierzaka, mogą nie być w stanie poradzić sobie ze zwykłymi wymaganiami Appenzellera. Wysoki poziom energii tej rasy jest bardzo odpowiedni dla rodzin szukających psa do towarzystwa, który towarzyszyłby w długich i trudnych przygodach, na przykład przez zaśnieżone góry.
Psy górskie Appenzeller to prawdziwe psy wiejskie, które wolą mieszkać na wolnym i dużym obszarze podwórka. Dlatego większość przedstawicieli rasy nie czuje się dobrze w ciasnej przestrzeni, zwłaszcza w małym mieszkaniu. Cena za takie szczenięta to 600-1000 USD.
