Pochodzenie rasy, standard wyglądu kota birmańskiego, charakter i opis zdrowia. Porady dotyczące opieki nad zwierzętami, w szczególności selekcji i kociąt, cena. Kot birmański lub birmański to egzotyczna orientalna piękność kociego świata o gorącym temperamencie i niezwykłym, wręcz mistycznym wyglądzie. Mocna, odważna i elegancka, ze wspaniałym, prawie sobolowym lub norkowym futrem. To piękne Peri Azji Południowo-Wschodniej nie może pozostawić nikogo obojętnym.
Pochodzenie rasy birmańskiej
Nasze orientalne piękno pochodzi ze starożytnego i zaskakująco tajemniczego kraju Birmy (obecnie na mapach geograficznych nazywa się Myanmar), położonego w południowo-wschodniej Azji na półwyspie Indochińskim. Pierwsze wzmianki o tym kocie znaleźli naukowcy w jednym z tajskich wierszy z XII wieku, a także w zbiorze poezji dynastii Ayutthaya królestwa Syjamu (XIV wiek), gdzie ilustrator przedstawił kota birmańskiego w cała jego brązowa i czekoladowa chwała.
Koty birmańskie były niezwykle cenione w Indochinach. Służyły jako zwierzęta świątynne i klasztorne, mieszkały w domach tajskich arystokratów i królewskich komnatach władców starożytnego Syjamu i Birmy, i były czczone przez miejscową ludność w każdy możliwy sposób. Wierzono, że osoba sumiennie i z miłością opiekuje się tym zwierzęciem, zbliżając się w ten sposób do Boga, a wyjeżdżając do innego świata, to właśnie ten kot towarzyszył jego duszy w życiu pozagrobowym. Wierzono również, że kot birmański przynosi szczęście i dobrobyt do domu, chroni przed złymi duchami.
Pierwsze pojawienie się kotów birmańskich w Europie datuje się na koniec XIX wieku, kiedy to do Wielkiej Brytanii sprowadzono kilka okazów „czarnych syjamskich”, jak je wtedy nazywano. Rasa nie uzyskała wówczas odpowiedniego rozwoju i została na nowo odkryta dla Europejczyków przez francuskich podróżników, którzy po trudnej i długiej podróży z Indochin do Francji, nadal zdołali dostarczyć jednego z dwóch kotów przedstawionych im przez mnichów. Uważa się, że wszystkie europejskie koty tej rasy pochodzą od tego konkretnego zwierzęcia.
Amerykańskie odkrycie rasy birmańskiej wiąże się z działalnością amerykańskiego lekarza Josepha Thompsona, który w 1930 roku sprowadził do Stanów Zjednoczonych ciemnego kota birmańskiego Wong Meow.
To właśnie Thompson zainicjował hodowlę kotów birmańskich w USA, krzyżując importowane koty birmańskie z kotami syjamskimi i wybierając najciemniejsze kocięta do dalszej selekcji. Proces ten trwał do momentu uzyskania przez hodowcę genu określającego kolor sierści, który był stale dziedziczony przez potomków. Bardzo znana jest „ciemna czekolada”.
Rasa została natychmiast i bezwarunkowo przyjęta przez CFA (Cat Fanciers Association of America) w 1936 roku. A w 1938 roku Thompson oficjalnie wprowadził mruczenie do świata przystojnych mężczyzn, wspaniały kolor ciemnej czekolady i migdałów. Po zakończeniu II wojny światowej, kiedy kraje Europy nieco podniosły się po przewrotach wojskowych, w 1948 roku rasa została tam również zaprezentowana. Europejscy felinolodzy docenili perspektywę rasy birmańskiej i przyczynili się do dalszej hodowli. To im udało się wyhodować dla nich koty birmańskie o nietypowych dla nich maściach. Uzyskano czerwone, czerwonawe, kremowe i szylkretowe odcienie futra.
Amerykanie zareagowali negatywnie na te innowacje rasy. W ten sposób rasa birmańska otrzymała dwie gałęzie rozwoju, a zatem dwa standardy rasy - amerykański i europejski. W 1953 Birmańczyk uzyskał oficjalny status w Brytyjskiej Radzie Miłośników Kotów (GCCF).
Zewnętrzny wzorzec kotów birmańskich
Birmańczyk to pięknie zbudowane zwierzę średniej wielkości o mocnym kośćcu, dobrze rozwiniętych mięśniach i zaokrąglonych kształtach. Maksymalna masa ciała dorosłego kota birmańskiego wynosi 9 kg, a dorosłej kotki 6 kg. Co więcej, na oko, według wielkości ciała, waga zwierzęcia jest dość trudna do ustalenia. Ten kot należy do kategorii „ciężkich” i zawsze waży więcej, niż się wydaje. Rodzaj „kamienia owiniętego jedwabiem”.
- Głowa Birmańczyk ma schludny okrągły kształt z okrągłą kufą i nieco zadartym nosem z zauważalnym zagłębieniem u podstawy nosa. Kości policzkowe są szerokie, podbródek mocny. Policzki są dobrze zarysowane. Szyja mocna, muskularna, średniej długości.
- Uszy średniej wielkości, szerokie u nasady i szeroko rozstawione, z zaokrąglonymi końcami.
- Oczy Birmańczycy są bardzo piękni. Cała nasza miłość do tych stworzeń zaczyna się właśnie od ich pięknych błyszczących oczu. Oczy są duże, zaokrąglone, szeroko rozstawione. Zgodnie z normami kolorystycznymi oczy koloru żółtego, złocistożółtego, bursztynowożółtego i miodowożółtego są dozwolone dla osobników o umaszczeniu sobolowym i czekoladowym. W przypadku liliowego i niebieskiego kolor oczu może być złotozielony.
- Typ ciała Koty birmańskie są mocne, wyraźnie umięśnione i mają mocne kości. Ciało jest gęste, lekko wydłużone, o mocnej klatce piersiowej i prostej linii grzbietu.
- Odnóża średniej długości, smukła, ale mocna, o owalnych nogach. Ogon jest krótki, średniej grubości, z zaokrągloną końcówką. W całości pokryta futrem.
- Wełna Birmańczyk nie ma podszerstka i dobrze przylega do ciała. Bardzo gładka i jedwabista w dotyku, przypominająca norkę lub sobolę.
W tej chwili rasa ma dwie gałęzie swojego rozwoju - amerykańską i europejską. Każdy z nich ma własne standardy oceny:
- Typ amerykański - preferowane są zwierzęta o bardziej zaokrąglonych kształtach głowy, pyska i tułowia oraz o życzliwym spojrzeniu.
- Typ europejski - dopuszcza się ostrzejszą, klinowatą głowę i spiczastą kufę, większe, długie i blisko osadzone uszy, nieco twarde, przebiegłe, chytre oczy, wydłużone kończyny.
Umaszczenie amerykańskiego kota birmańskiego ma następujące standardy:
- sable - najbardziej klasyczny kolor tej rasy, który ma wiele odcieni i tonów brązu;
- czekoladowy - podobny do koloru sobolowego, ale ma bardziej czekoladowy odcień z wieloma odmianami - od ciemnej czekolady i „gorzkiej czekolady” po mleczną;
- niebieski - odnosi się do rzadkich kolorów kotów birmańskich i jest podobny do umaszczenia kotów brytyjskich niebieskich z tendencją do jaśniejszych odcieni niebieskiego i szaroniebieskiego;
- liliowy to najrzadszy i najbardziej unikalny kolor wśród Birmańczyków i najjaśniejszy z możliwych, nie tyle liliowy, co jasnokremowy.
Kolor europejskiego typu birmańskiego, oprócz tych samych czterech kolorów we wszystkich możliwych wariacjach odcieni, uzupełniają jeszcze trzy opcje:
- czerwony - wełna ma kolor ciepły pomarańczowy lub czerwonawy, przypominający kolor jasnej mandarynki o różnych odcieniach koloru;
- kremowy - wełna ma pastelowy kremowy kolor z różowawym odcieniem;
- szylkret - kolor składający się z kombinacji kilku kolorów, główny kolor uzupełniają plamy o innym kolorze, harmonijnie rozmieszczone w ciele zwierzęcia, może być wiele opcji (szylkret brązowy, szylkret czekoladowy, szylkret niebieski, fioletowy szylkret itp.).
Osobowość kota birmańskiego
Birmańczyk ma aktywny, wesoły i niezależny charakter. Dla osób, które marzą o spokojnym, nieśmiałym cichym, posłusznie śpiącym na kanapie, lepiej pomyśleć o zakupie kociaka innej, spokojniejszej rasy. Kot birmański nie da ci spokoju.
Nie, to wspaniałe zwierzę, ale o bardzo aktywnym temperamencie, żyjące energetycznie i bardzo niezależnie. Oczywiście jest oddana człowiekowi i uwielbia być pod opieką, ale woli swój tryb życia. Jakakolwiek „wuxi-pusi” tam w nieodpowiednim czasie lub wbrew jej woli, ta Indochińska dziewczyna o jaskrawym indywidualnym charakterze, szczypie w zarodku. We wszystkich sprawach musi być kochanką, z którą należy się liczyć. I musisz!
Birmańczyk to bardzo zabawne stworzenie o dociekliwym i dynamicznym charakterze. Nigdy nie przestaje zadziwiać swoich właścicieli śmiesznymi wybrykami i różnymi "dziwnościami". Morze dobroczynnej energii i pozytywności emanuje z tego zabawnego zwierzęcia o uważnym mistycznym spojrzeniu. Kot birmański kocha uwagę innych i stara się w każdy możliwy sposób przyciągnąć go do swojej osoby. Jeśli jej wybryki i gry pozostaną niezauważone, traci zainteresowanie nimi, wymyślając coś nowego. Czasami wydaje się, że jej wynalazkom nie będzie końca, ta kotka jest taka energiczna i aktywna.
Posiadając niezależne i niezależne (czasem nawet nadmiernie) usposobienie, ta orientalna bestia nie toleruje długiej samotności i zawsze stara się rozwiązać ten problem na swój sposób. Birmańczyk nie popadnie w depresję ani nie będzie krzyczeć z rozdzierającym sercem, nakłaniając ją, by ją wypuściła lub wpuściła. Po prostu spróbuje wydostać się (i upewnić się, że to zrobi) z zamkniętej przestrzeni na zewnątrz i dołączyć do reszty domowników lub znaleźć towarzystwo wśród zwierząt na podwórku. Dlatego zawsze należy o tym pamiętać, pozostawiając zdecydowanych i niezależnych Birmańczyków samych w domu (zwłaszcza właścicielom mieszkającym w wieżowcach).
Jednocześnie rasa birmańska jest całkowicie bezkonfliktowa, bezlitosna i łatwo znajduje wspólny język z innymi mieszkańcami domu, nie ma znaczenia, czy jest to pies czy kot. Ale z myszami trzeba uważać, piękność z Indochin prowadzi z nimi krótką rozmowę. Ten kot jest doskonałym myśliwym o dobrze rozwiniętych instynktach.
Dobrze dogaduje się z dziećmi, choć nadal preferuje towarzystwo dorosłych, zwłaszcza swojego głównego i ukochanego - właściciela, który smakowicie karmi i troskliwie się opiekuje.
Birmańczycy uwielbiają rozmawiać. Ale nie tak nachalnie i głośno, jak robią to ich rodaczki - koty syjamskie. Język indochiński jest łagodniejszy i bardziej eufoniczny i zawiera o wiele więcej odcieni wszelkiego rodzaju przyjemnych „szmerów” niż wymagającego „miau”.
Kot birmański, posiadający nie najprostszy, ale przyjazny, zrównoważony i elastyczny charakter, a także błyskotliwą osobowość zdobywcy serc, może naprawdę stać się główną ozdobą Twojego domu i jego czułą orientalną tajemnicą.
Zdrowie Birmy
Birmańczycy są uważani za rasę, która nie ma żadnych szczególnych problemów zdrowotnych. Układ odpornościowy tych zwierząt jest silny i jest w stanie wytrzymać standardowy zestaw chorób kotów.
Spośród chorób o charakterze dziedzicznym najbardziej problematyczna jest wrodzona deformacja czaszki. Hodowcy rasy intensywnie pracują nad tym problemem i prawdopodobnie znajdą rozwiązanie.
Koty birmańskie mają również predyspozycje do zapalenia dziąseł – zapalenia dziąseł. Dlatego koty tej rasy potrzebują regularnych badań jamy ustnej, terminowego usuwania kamienia nazębnego i leczenia (usuwania) zębów dotkniętych próchnicą. Również dieta żywieniowa powinna wykluczać składniki, które przyczyniają się do powstawania kamienia nazębnego i rozwoju zapalenia dziąseł.
Rasa birmańska może wykazywać problemy z oddychaniem i zwiększone łzawienie z powodu anatomicznego skrócenia nosa zwierzęcia.
Porady dotyczące pielęgnacji kota birmańskiego
Mocno przylegająca, gładka sierść Birmy nie wymaga szczególnie wyszukanej pielęgnacji. Wystarczy standardowe szczotkowanie (przynajmniej raz w tygodniu) ich sierści najzwyklejszą lub specjalną gumową szczotką. Procedurę czesania zaleca się zakończyć przetarciem sierści kota specjalnym kawałkiem zamszu lub jedwabiu (w celu zwiększenia połysku wełny).
W okresach sezonowego linienia lub przygotowań do wystawy sierść birmańska powinna być czesana częściej. Kąpanie zwierzaka nie będzie zbyteczne.
Konieczne jest przeprowadzenie (przynajmniej raz w tygodniu) badania stanu zębów i dziąseł Twojego pupila, w razie potrzeby szczotkowanie zębów delikatną pastą dla zwierząt. Próba samodzielnego usunięcia kamienia nazębnego z birmańskich zębów jest niepożądana, ponieważ łatwo o infekcję. Lepiej spotkać się z weterynarzem.
Ale pazury można przycinać samodzielnie raz na dwa tygodnie. Lepiej to zrobić za pomocą specjalnego obcinacza do paznokci, którego konstrukcja nie pozwala zranić kota.
I o żywieniu. Najbardziej optymalną i najwygodniejszą opcją żywieniową dla właściciela jest oczywiście wysokiej jakości żywność premium od dobrego producenta, zbilansowana w składzie białek, tłuszczów, węglowodanów i mikroelementów.
Jednocześnie nie wyklucza się dokarmiania kota birmańskiego chudą cielęciną lub wołowiną. Szczególnie dobrze jest to robić przez kilka dni w przededniu czempionatu wystawowego, aby kocia sierść nabrała szczególnego „pełnego” połysku.
Ogólnie dieta kotów birmańskich nie różni się od diety innych ras kotów krótkowłosych. Czy konieczne jest wykluczenie szczególnie ostrych rodzajów żywności, które mogą zranić dziąsła zwierzęcia, a także tych, które zawierają składniki, które mogą przyczyniać się do powstawania kamienia nazębnego.
kocięta birmańskie
Dojrzałość płciowa tych indochińskich zwierząt następuje zaskakująco wcześnie – w wieku 8 miesięcy, ale nie oznacza to, że muszą być w tym wieku hodowane. Optymalnie jest mieć Birmańczyka, który ukończył dwa lata. Wtedy kot stanie się pełnoprawną matką, zdolną nie tylko do rodzenia i karmienia kociąt, ale także do nauczenia ich wszystkiego, co niezbędne do życia.
Ciąża kota birmańskiego trwa 62-72 dni, zwykle bez żadnych problemów. W rezultacie rodzi się od 3 do 5 kociąt (niestety czasami z patologią - deformacją czaszki).
Birmańczyk ma znakomicie rozwinięty instynkt macierzyński, który pozwala, bez większej ingerencji właścicielki, samodzielnie karmić noworodki i wychowywać dorosłe kocięta, ucząc je w wieku trzech miesięcy wszystkiego, co niezbędne do dalszego życia kota.
Cena przy zakupie kociaka birmańskiego
Rasa kotów birmańska w chwili obecnej nie jest już rasą rzadką. Teraz na świecie jest wiele tych kotów, jak mówią, na każdy gust, o dowolnym wyglądzie i kolorze. I to oczywiście wpłynęło na cenę kota, na lepsze dla kupującego.
Dostępna różnica w cenie zależy nie tylko od wzrostu i rodowodu oferowanego zwierzęcia, ale od przynależności kociaka do określonego typu: amerykańskiego lub europejskiego. Na rynku jest znacznie więcej europejskich kotów birmańskich niż amerykańskich (mają bardziej rygorystyczne wymagania dla rasy), a zatem cena typu europejskiego jest znacznie niższa.
W Rosji cena kotka birmańskiego typu europejskiego waha się od 9000 rubli do 15 000 rubli. Chociaż często można znaleźć ogłoszenia z wyznaczoną ceną 500 rubli (nie ma potrzeby mówić o prawdziwym rodowodzie takich kociąt). Kocięta typu amerykańskiego będą kosztować znacznie więcej i nawet w Moskwie czy Petersburgu i tak trzeba ich szukać.
Opis kota birmańskiego w tym filmie:
[media =
