Charakterystyczne cechy medinilli, etymologia nazwy, zalecenia dotyczące uprawy w pomieszczeniach, kroki do samodzielnego rozmnażania, szkodniki i choroby, gatunki. Medinilla (Medinilla) należy do rodzaju roślin o długim cyklu życia, które są częścią rodziny Melastomataceae. Ten przedstawiciel flory jest dość rzadki, a jego odmiany można znaleźć w ograniczonych ilościach na terenach Afryki i Madagaskaru, a także na wyspach Archipelagu Malajskiego, gdzie panuje klimat miejscowy. Naukowcy mają dziś do 400 rodzajów medinilli. Wyróżniają się zdolnością do życia na gałęziach lub pniach drzew (prowadzą epifityczny tryb życia) lub są półepifityczne, gdy na początku swojego wzrostu madinilla „mieszka” na pniu drzewa, ale z czasem ma korzenie dotrzeć do gleby i zakorzenić się w niej. Czasami są to gatunki lądowe.
Roślina otrzymała swoją nazwę dzięki gubernatorowi hiszpańskiej kolonii Jose de Medinilla i Pmineda, którzy przyczynili się do jej rozwoju. Po raz pierwszy medinilla przybyła na terytorium krajów europejskich dopiero w 1850 roku i wtedy można było podziwiać kwitnienie tej egzotyki w ogrodzie pana Veicha.
Roślina jest wiecznie zielonym krzewem lub niedużym drzewkiem, które w naturalnych warunkach wzrostu może osiągnąć nawet dwa metry wysokości, ale zazwyczaj ich parametry wahają się w granicach 1–1,5 metra. Gałęzie mogą być zaokrąglone lub czterostronne. Są odmiany, u których powierzchnia gałęzi jest naga, ale są też takie, które pokryte są gęstym, szczeciniastym pokwitaniem. Pędy rosną prosto, czasami przybierając kształt lian.
Blaszki liściowe są całe lub ząbkowane, mają kształt jajowato-eliptyczny lub lancetowato-jajowaty. Kolor jest ciemnozielony. Liście mogą być przeciwległe lub siedzące. Obie powierzchnie liścia są gładkie, na wierzchnich 7 żyłek jest wyraźnie widocznych, jest skórzasty. Parametry długości mogą osiągnąć maksymalnie 35 cm przy szerokości 20 cm.
Zaletą medinilli są jej kwiaty, zebrane w długie racemose lub złożone baldaszkowate kwiatostany o kilku kwiatach. Lokalizacja kwiatostanów jest zarówno końcowa, jak i pachowa, mogą być zarówno pionowe, jak i opadające. Długość kwiatostanu sięga 30 cm, ma 4-6 pąków wyrastających na szypułkach, z małymi, szybko latającymi przylistkami. Kolor przylistków jest jasnoróżowy. Swoim kształtem przypomina łódkę, ma długość zbliżoną do 10 cm.
Hepant (formacja ta, powstała w wyniku nagromadzenia głównie dolnej części włókien okwiatu i pręcików, a na zewnątrz przypomina wklęsły pojemnik) ma zarysy w kształcie dzwonu, rurki, lejka lub miseczki. Płaty kielicha są prawie niewidoczne, ale jeśli są widoczne, to są skierowane na wierzchołek. Płatki jajowate lub podłużne, często asymetryczne. Kolor płatków jest przeważnie biały, różowawy lub różowoczerwony. Liczba pręcików jest prawie dwukrotnie większa niż liczba płatków. Pylniki są liniowe, lancetowate lub jajowate. Proces kwitnienia może zachodzić zarówno wiosną jak i jesienią.
Podczas owocowania dojrzewa jagoda, która ma kształt kulisty, owalny lub w kształcie dzbanka. Nasiona są liczne, odwrotnie jajowate, jajowate lub klinowate. Ich powierzchnia jest zwykle gładka.
Medinilla przyciąga hodowców kwiatów, zarówno ze względu na piękno liści, jak i wyjątkowe kontury kwiatów.
Dbanie o medinillę w domu: podlewanie, nawożenie
- Oświetlenie i wybór miejsca na doniczkę. Ta tropikalna roślina preferuje jasne oświetlenie, ale bez bezpośredniego światła słonecznego, które może spalić liście. Ale jeśli poziom oświetlenia jest niski, kwitnienie nie może czekać i może rozpocząć się upuszczanie kwiatów lub nieotwartych pąków. Wystarczy lokalizacja wschodnia lub zachodnia. Jeśli jest mało światła, użyj oświetlenia fitolampowego.
- Temperatura zawartości epifit powinien być wysoki, ponieważ medinilla jest miłośnikiem ciepła - roślina tropikalna. Odczyty termometru nie powinny przekraczać 20-25 stopni. Kiedy roślina przechodzi zimą w stan spoczynku, kolumnę termometru można obniżyć do około 16 jednostek. Medinilli nie należy umieszczać obok działających grzejników lub grzejników centralnego ogrzewania. Ważne jest, aby podczas uprawy nie było spadków temperatury i przeciągów.
- Wilgotność powietrza. Ponieważ epifit jest „mieszkańcem” klimatu tropikalnego o bardzo wysokiej wilgotności, dla niego w warunkach uprawy w pomieszczeniach utrzymuje się wskaźniki około 75%. Zaleca się kilka razy dziennie spryskiwać masę liściastą ciepłą wodą, pozbawioną zawiesin wapiennych. Musisz tylko upewnić się, że krople wody nie spadają na płatki kwiatów. Wilgotność można również podnieść w inny sposób: ustawić domowe wytwornice pary lub nawilżacze powietrza obok doniczki lub zainstalować samą doniczkę na palecie, na której wylewa się mokry piasek lub keramzyt. Jeśli nic nie zostanie zrobione, to z suchego powietrza medinilla traci swój dekoracyjny wygląd i jest dotknięta szkodnikami.
- Podlewanie. Ta epifityczna roślina wymaga regularnej i umiarkowanej wilgotności podczas wzrostu i kwitnienia. Podłoże nigdy nie powinno całkowicie wysychać. Gdy tylko górna warstwa gleby rozpadnie się w palcach i wyschnie o 2-3 cm, medinilla wymaga podlewania. W miesiącach jesienno-zimowych zawartość wilgoci jest nieco zmniejszona, ponieważ roślina odpoczywa, ale warunki są takie same. W okresie styczeń-luty nawadnianie spada jeszcze bardziej. Stosuje się dobrze osadzoną wodę o temperaturze pokojowej lub nieco wyższej.
- Nawozy medinilla. Kiedy nadchodzi wiosna i epifit zaczyna się aktywnie rozwijać, zaleca się nakładanie opatrunku pogłównego dwa razy w miesiącu, stosując uniwersalne preparaty przeznaczone do roślin domowych, a w okresie kwitnienia nawozy do roślin ozdobnych kwitnących można stosować raz na 10 dni. W lecie niektórzy hodowcy karmią medinillę środkami ekologicznymi, ale nie więcej niż trzy razy.
- Przenoszenie i selekcja gleby. Gdy epifit jest jeszcze młody, doniczkę i glebę należy zmieniać co roku, ale w przypadku osobników dorosłych takie operacje wykonuje się tylko raz na 2-3 lata. Zanim roślina zacznie się aktywnie rozwijać i zanim zacznie się pączkowanie, można przeprowadzić przeszczep. Zakupiona pojemność jest o 5 cm większa od starej. Na dno kładzie się warstwę materiału drenażowego, aby zapobiec stagnacji wilgoci. Gleba powinna być luźna, żyzna i lekko kwaśna. Wskazane jest przesadzanie metodą przeładunku, gdy gliniana grudka nie jest zniszczona, ponieważ korzenie rośliny są bardzo kruche. Po przesadzeniu zaleca się wykonanie higienicznego przycinania rośliny i ukształtowanie korony. Podłoże składa się z gleby liściastej, ziemi darniowej, torfu, piasku rzecznego i próchnicy, pobranych w stosunku 2: 2: 1: 1: 1. Możesz także kupić gotową mieszankę gleby na epifity.
- Przycinanie i ogólna pielęgnacja medinilli. Ponieważ liście są dość duże, z czasem gromadzi się na nich warstwa kurzu, który należy usunąć. Odbywa się to za pomocą wilgotnej miękkiej gąbki lub szmatki. Medinillę można również kąpać pod strumieniami ciepłego prysznica, ale zaleca się przykrycie gleby w doniczce folią i staranie się, aby krople wody nie spadały na kwiaty.
Po zakończeniu procesu kwitnienia gałęzie są przycinane.
Cechy niezależnej reprodukcji medinilli
Aby uzyskać nowy krzew z pięknymi kwiatostanami, zaleca się wysiew nasion lub sadzonek.
Materiał siewny jest używany zarówno w domu, jak i zakupiony. Późną zimą lub wczesną wiosną (po zakończeniu dojrzewania) nasiona umieszcza się w płaskiej misce wypełnionej podłożem z piasku i darni (lub gleby liściastej i piasku) pobranych w równych częściach. Pojemnik umieszczamy w ciepłym miejscu, a doniczkę można owinąć folią lub umieścić pod szkłem, aby przyspieszyć proces kiełkowania. Nie wolno nam zapomnieć o zwilżeniu gleby, nie dopuszczając do wyschnięcia nasion. Gdy sadzonki dorastają, nurkują do doniczek o średnicy 7 cm, skład podłoża zmienia się na część gleby liściastej i połowę części piasku rzecznego. W okresie od maja do czerwca młode sadzonki przenosi się do dużych pojemników z ziemią odpowiednią dla dorosłych osobników. Opiekuj się jak dla dorosłej medinilli.
Jeśli przeprowadza się szczepienie, wykonuje się je od połowy zimy do maja. W przypadku wykrojów wybiera się sadzonki z trzema pąkami. Gałązki sadzi się w podłożu, a na wierzchu umieszcza się wyciętą plastikową butelkę lub szklany słoik. Temperatura ukorzeniania utrzymuje się w granicach 25-30 stopni. Ważne jest, aby okresowo wietrzyć przez 15-20 minut, aby usunąć kondensację i w razie potrzeby zwilżyć glebę. Czas formowania korzeni trwa około 5 tygodni. Sadzonki są następnie przenoszone (przesadzanie bez niszczenia śpiączki ziemnej) do przygotowanych doniczek z podłożem do odpowiednich dorosłych roślin.
Szkodniki, choroby i inne problemy związane z uprawą medinilli
Jeśli warunki przetrzymywania zostaną naruszone, na roślinę mogą wpływać przędziorki lub wełnowce. W pierwszym przypadku na liściach i międzywęźlach tworzy się cienka pajęczyna, liście ostatecznie ulegają deformacji i latają. Drugi szkodnik objawia się w postaci białawych grudek przypominających watę, przyczepionych do grzbietu liścia oraz w międzywęźlach. Zalecane jest natychmiastowe leczenie owadobójcze. W razie potrzeby procedurę powtarza się 2-3 razy z tygodniową przerwą, aż do całkowitego zniszczenia owadów i ich produktów przemiany materii.
Ponadto naruszeniom opieki towarzyszą następujące problemy występujące w medinilli:
- W przypadku niskiej wilgotności liście kurczą się i zwijają.
- Jeśli często zmieniasz położenie doniczki z rośliną, liście mogą zacząć opadać.
- Kiedy krzew odmawia kwitnienia, na ten proces wpływa niedostateczny poziom światła, niska wilgotność lub niska temperatura.
- Pojawienie się brązowej plamki na liściach wskazuje na chorobę grzybiczą wywołaną przez grzyby Botrix. Jeśli jest taki problem, wszystkie dotknięte części medinilli należy usunąć i potraktować fungicydami.
- Wyładowanie młodych liści i szypułek powoduje przeciąg lub spadek temperatury, a także nieuregulowane podlewanie.
Fakty, na które należy zwrócić uwagę na temat medinill
Są naukowcy zajmujący się botaniką, którzy proponują włączenie rodzaju Medinalla do rodzaju Pseudodissochaeta, znanego od 1969 roku.
Ponieważ roślina wyróżnia się zwiększonymi wymaganiami pielęgnacyjnymi, zaleca się uprawianie mniej luksusowych odmian, ale bardziej skromnych. Jest to odmiana medinilli jawajskiej (Medinilla javanensis). Póki roślina jest jeszcze młoda, nie różni się zbytnio od swoich bardzo dekoracyjnych „krewnych”, ale medinilla jawajska ma wysokie tempo wzrostu i już w 3 roku od posadzenia może zachwycać kwitnieniem. Jednocześnie wspaniała odmiana medinilla zaczyna kwitnąć dopiero w piątym roku po posadzeniu. Co więcej, kwiaty odmiany jawajskiej również zbierają się w duże kwiatostany i mają delikatny różowy kolor płatków, ale nie ma jasnych przylistków.
Rodzaje Medinilli
- Medinilla venosa (Blume). Rodzime obszary uprawy znajdują się na ziemiach Malezji. Roślina przybiera formę krzewiastą i rośnie jako półepifit (czyli od samego początku osadza się na gałęziach lub pniach drzew, ale potem, gdy dotrą do ziemi, zagłębia się w nią korzeniami). Pędy są cienkie, w przekroju okrągłe, ich powierzchnia jest gęsto pokryta pokwitaniem, które jest tak gęste, że przypomina wełnianą okrywę. Blaszki liściowe mają wydłużone eliptyczne kontury, wierzchołek jest spiczasty. Parametry szerokości to 5–9 cm przy długości około 9–20 cm, na powierzchni liścia wyraźnie widocznych jest 7 żył. Ogonek, za pomocą którego liść jest przymocowany do pędu, ulega skróceniu. Podczas kwitnienia powstają małe pąki, które zbiera się w kwiatostan o małych kwiatach w kształcie parasola. Kolor płatków jest beżowy.
- Medinilla Magnifica często spotykany pod nazwą Medinilla piękna. Rośnie w lasach tropikalnych położonych na wyspach Filipin i Jawy. Roślina może „wspiąć się” dla swojego życia na wysokość około pół kilometra nad poziomem morza. Ma krzewiastą formę wzrostu i może być mierzona na wysokości 1–1,5 metra. Pędy są pogrubione i całkowicie pokryte „wełnianym” pokwitaniem, które rośnie najgęściej w międzywęźlach, czworoboczne. Blaszki liściowe są duże, przybierając obłe, podłużne kontury. Długość liścia może dochodzić do 35 cm, szerokość nie przekracza 15 cm, kolor liści jest ciemnozielony, powierzchnia skórzasta. U podstawy blaszka liściowa jest połączona z łodygą. Podczas kwitnienia pąki zbierają się w wielokwiatowe rozgałęzione kwiatostany, zwisające do ziemi w formie szczotek. Ich długość mierzona jest 30 cm, płatki kwiatów o różowo-czerwonym kolorze. Są duże przylistki, które odlane są w najdelikatniejszym biało-różowym odcieniu. Odmiana jest wysoko ceniona przez hodowców kwiatów ze względu na wysokie walory dekoracyjne. I nie tylko kwiaty są uważane za godność medinilli, ale liście są również ozdobą. Jest również kochana za jej zdolność do łatwej adaptacji zarówno w doniczce, jak iw warunkach szklarniowych.
- Medinilla cumingii Naudin. Ziemie rodzime leżą na terytorium Wysp Filipińskich, gdzie roślina ta woli osiedlać się w tropikalnych lasach deszczowych jako epifit na gałęziach i pniach drzew. Przybiera kształt krzewu. Liście mają podłużne eliptyczne kształty, duże rozmiary. Na długości osiągają 30 cm, a szerokość nie przekracza 20 cm, 7 żył jest wyraźnie widocznych na powierzchni blaszki liściowej. Ogonek jest nieobecny, liść wydaje się "siedzieć" na gałęzi. Podczas kwitnienia duże kwiaty są zbierane w racemose wyprostowane kwiatostany. Szerokość kwiatu w otwarciu wynosi 5 cm, nie mają przylistków, kolor płatków jest różowy. Proces kwitnienia przebiega od początku do końca wiosny.
- Medinilla w Himalajach rośnie w gęstych lasach lub dolinach, „wspinając się” na wysokość 1900-2100 metrów, w Bhutanie w Indiach oraz w prowincji Yunnan w Chinach. Jest to epifit krzewiasty o silnych rozgałęzieniach. Gałęzie są czterostronne, w postaci dorosłej o gołej powierzchni. Kora na nich jest pomarszczona, korkowata. Blaszka liściowa jest lancetowato jajowata lub eliptycznie jajowata. Może mieć parametry 6-16x2, 2-7 cm Powierzchnia jest z twardego papieru, goła z obu stron. Proces kwitnienia i owocowania następuje we wrześniu. Kwiatostany terminalne, zebrane w formie złożonego parasola. Kwiaty mają 5 płatków, płatki mają zarysy rombowo-jajowate, przybliżony rozmiar to 1, 4–0, 6 cm, w koronie znajdują się cztery pary pręcików, 4 m krótkie i 4 długie. Pylniki mają kształt liniowo-lancetowaty, powierzchnia jest bulwiasta. Podczas owocowania pojawia się jagoda o parametrach 7-10x5-9 cm, nasiona są odwrotnie jajowate.
Więcej o medinill dowiesz się z poniższego filmu:
