Charakterystyczne cechy rośliny, zalecenia dotyczące domowej uprawy phyllitis, zasady hodowli ulotki w domu, choroby i szkodniki atakujące paprocie, fakty dla ciekawskich, gatunki i zdjęcia. Każdy z nich ma swoje charakterystyczne cechy, które umożliwiają dokładną identyfikację, ale zwykle roślina sygnalizuje „nieproszonych gości”:
- pojawienie się żółtych plam na liściach i deformacja blaszki liściowej;
- tworzenie cienkiej pajęczyny, która szybko zaczyna pokrywać nie tylko liście, ale także sadzonki;
- białawe grudki, podobne do drobnych kawałków bawełny, widoczne na grzbiecie liści;
- błyszczące blaszki, brązowo-brązowy kolor;
- małe zielone robaki lub białe muszki;
- pokrywające części phyllitis lepkim, cukrowym nalotem.
Jeśli wykryto co najmniej jeden z opisanych objawów, natychmiast należy przykryć glebę w doniczce plastikową torbą i przeprowadzić „mycie pod prysznicem” ulotki. Następnie możesz przetrzeć liście roztworem mydła, oleju lub alkoholu. Jednak taka operacja może być trudna z powodu sori, która powstaje na tylnej stronie blachy. W każdym razie leczenie przeprowadza się za pomocą preparatów owadobójczych o szerokim spektrum działania (na przykład Aktara, Aktellik, Fitoverm lub podobne środki).
Należy pamiętać, że w naturze phyllitis rośnie w gęstym cieniu, więc jeśli bezpośrednie promienie słońca padają na jego liście, ich kolor blednie. Ze względu na spadek wilgotności końce liści wysychają, a młode liście otwierają się zdeformowane. Jeśli temperatura spadnie zbyt nisko, liście zaczynają opadać. Przy niedostatecznym podlewaniu na blaszkach liściowych tworzą się brązowe plamy, które szybko rosną. Ulotka tak samo reaguje na przeciąg i niską temperaturę. Jeśli podłoże w doniczce jest stale zalewane, doprowadzi to do gnicia systemu korzeniowego.
Gdy młode liście nie rozwijają się wystarczająco, jest to wynikiem rzadkiego opryskiwania.
Fakty dla ciekawskich
Ponieważ rozmiar phyllitis może sięgać pół metra, zaleca się umieszczanie go w rogach pomieszczeń, zarówno mieszkalnych, jak i biurowych. Nie jest źle stosować go w fitodekoracji dużych hal lub hal.
To ze względu na solidne kontury liści ten przedstawiciel flory wygląda spektakularnie i kontrastowo na tle ażurowych liści dowolnych paproci.
Gatunki Phylitis
Phyllitis scolopendrium lub jak to się nazywa ulotka Scolopendrium lub Asplenium scolopendrium, Scolopendrium vulgare. Rodzime siedlisko tego górskiego gatunku przypada na terytorium krajów europejskich, południowo-wschodnich regionów Azji i Ameryki Północnej. Roślina woli osiedlać się na podłożach wapiennych i kościach skokowych, częstym bywalcem wilgotnych lasów, może dobrze rosnąć na pokruszonej próchnicy, która gromadzi się w szczelinach skalnych. Oznacza to, że wszystkie obszary naturalnego rozmieszczenia są rozciągnięte od wysokości do pasa gór. Ta odmiana jest najpopularniejsza wśród rosyjskich hodowców kwiatów.
Jest to roślina wieloletnia o rozecie liściowej złożonej z jasnozielonych, błyszczących liści. Jednocześnie wysokość krzewu waha się w granicach 15-30 cm, często osiągając 60 cm, kłącze jest pogrubione, jego powierzchnia jest gęsto pokryta łuskami. Kontury liścia są jednolite, kształt pasa. Jednocześnie ma 3-7 cm szerokości, krawędź jest prawie równoległa, często może być pofalowana. Na górze jest ostrzenie, ale zdarzają się okazy z tępym końcem. U nasady kontur liścia jest sercowaty.
Długość ogonka jest trzykrotnie mniejsza niż samego liścia (około 7 cm), pokryta jest łuskami koloru zielonego lub brązowego, przypominającymi włosy. Sori zwykle mają układ sparowany, wzdłuż całej płytki w rejonie żyły centralnej po obu stronach. Sori mają różną długość. Dojrzewanie zarodników następuje w drugiej połowie sezonu letniego.
Formy dekoracyjne tej odmiany są dobrze znane:
- undulata - cała blaszka liściowa ma falistość;
- marginatum ma wąski kształt wai, z falistym brzegiem lub z podziałem na płaty;
- cristatum wyróżnia się gładką i solidną płytką liściową i tylko na samym szczycie liścia powierzchnia przypomina grzebień wzdłuż krawędzi;
- ramosum - liście tej rośliny mają gałązkę w kształcie widelca;
- ramo-cristatrum to bardzo efektowna forma, w której kontury liści łączą zarówno wachlarzowatą krawędź płatów, jak i rozgałęzienia.
Odnotowano również takie odmiany:
capitate (f. capitaturn); kręcone (f. crispum) i pękające (f. laceratum).
Phylitis japonica lub japońska ulotka. Odmianę tę można również znaleźć w kolekcjach miłośników flory wewnętrznej, ale nie tak często. Roślina woli osiedlać się na zboczach gór w cieniu, w lasach mieszanych i wzdłuż wybrzeża morskiego, gdzie rosną wysokie trawy. Jego naturalny obszar dystrybucji przypada na ziemie wschodnioazjatyckie części kontynentalnej, w tym:
- Terytoria rosyjskie (Sachalin - część południowa, Moneron, Kunashir, rejon Ussurijski);
- obszary japońskie (Hokkaido, Honsiu, Shikoku, Kyushu);
- Półwysep Koreański, północno-wschodnie regiony Chin.
Roślina o krótkim, małym kłączu. Kontury paproci są uderzające oryginalnością, ponieważ jej rozeta liści składa się z blaszek liściowych w kształcie lancetowatego pasa, ciemnozielonego koloru i skórzastej błyszczącej powierzchni. Ale w swoich formach jest nadal dość zbliżony do Ph. skolopendium. Wysokość wynosi od 20 do 40 cm, liczba liści jest niewielka, u podstawy mają kontur w kształcie serca. Na rewersie znajdują się liniowe sori.
Najlepiej sadzić roślinę na alpejskich wzgórzach i skalniakach (ogrodach skalistych) w cieniu parków i ogrodów.
Obejrzyj film o zapaleniu błony śluzowej:
