Ogólny opis mleczu, skąd wzięła się nazwa, zasady uprawy, etapy hodowli, zwalczanie szkodników i chorób, ciekawostki, gatunki. Spurge (Euphorbia) to dość popularna kultura wewnętrzna, która jest częścią rodziny Euphorbiaceae. Rodzaj jest liczny, według różnych źródeł liczba jego przedstawicieli waha się od 800 do 2000 jednostek. Zasadniczo prawie wszystkie troje rosną na terytorium regionów kontynentu afrykańskiego, gdzie panuje klimat subtropikalny, a także obejmuje ziemie Ameryki Środkowej i Południowej, Arabii i Wysp Kanaryjskich, w tym również Madagaskar. Na terytorium Rosji można policzyć do 160 gatunków trojeści. W zimnych regionach planety roślina ta praktycznie nie występuje.
Euphorbia swoją naukową nazwę zawdzięcza uzdrowicielowi ze starożytnego Rzymu Dioscaris (40-90 ne), który w ten sposób postanowił uwiecznić imię swojego „kolegi” w praktyce medycznej Euphorby, który pełnił funkcję nadwornego lekarza numidyjskiego władcy Yuby (panowanie 54 pne). Ten legendarny lekarz jako pierwszy wykorzystał lecznicze właściwości mleczu w swoich miksturach leczniczych, których receptury zaczerpnięto z pism samego Pliniusza Starszego (ok. 22-79 n.e.).
Zasadniczo wszystkie euforbie to rośliny jednoroczne lub wieloletnie. Ogólny wygląd trojeści jest dość zróżnicowany i wszystko zależy bezpośrednio od odmiany:
- łodygi pokryte są wieloma liśćmi, nie ma cierni;
- cała powierzchnia łodyg jest usiana cierniami, nie ma liści;
- kształt pędów może być mięsisty z brzegami, kolumnowy lub kulisty.
Wysokość mleczu waha się od kilku centymetrów do 2 metrów.
Jedyną wspólną cechą wszystkich tych roślin jest to, że ich części zawierają biały mleczny sok. Wewnątrz każdej jego części znajdują się liczne rozgałęzienia naczyń pozbawionych przegród, będących pojemnikiem na sok.
Forma życia euforbii również jest bardzo zróżnicowana: gatunki zielne, krzewy i małe drzewa, sukulenty (rośliny gromadzące płyn w swoich częściach), podobne do kaktusów.
Łodygi wilczomlecza są proste i rosną w górę, rzadko słabo się rozgałęziają, ale prawie nigdy nie są rozgałęzione. Liście ułożone są naprzeciw siebie lub w okółkach, mogą rosnąć naprzemiennie. Krawędź gładka, czasem z nacięciami. Często występują podsadki, ale są gatunki, których ich brakuje. Blaszki liściowe rosną bezszypułkowo lub z krótkimi ogonkami.
Inną ważną cechą euforbii, która umożliwia zjednoczenie wszystkich przedstawicieli w jeden rodzaj, są kwiatostany składające się z pąków męskich i żeńskich. Kwiaty otaczają opakowania, do których się przyczepiają. Owijarki posiadają specjalne kawałki żelaza, których ilość zależy od odmiany. W niektórych gatunkach trojeści na zewnętrznej stronie opakowania tworzą się cyjatofile, które mylone są z płatkami kwiatów. Ich kolor może być biały, czerwony lub zielony. Są gatunki pozbawione cyjatofili, ale są też takie, u których rosną pod nimi duże blaszki liściowe (takim przykładem jest poinsecja).
Owocem trojeści jest trójdzielny orzech z trzema nasionami w środku.
Zasady uprawy mlecznej rośliny w pomieszczeniu, pielęgnacja
- Wybór oświetlenia i lokalizacji. Roślina będzie wygodna, jeśli zostanie umieszczona w miejscu o stałym i stałym oświetleniu o każdej porze roku. Jednak wraz z nadejściem wiosny i lata zaleca się stopniowe przyzwyczajanie euforbii do jasnego światła, aby na liściach nie pojawiły się oparzenia. Najlepszą lokalizacją są parapety na południowym wschodzie lub południu. Jeśli wraz z nadejściem okresu jesienno-zimowego poziom oświetlenia spada, zaleca się doświetlanie fitolampami lub diodami LED. Ponieważ jednak niektóre odmiany są dość duże, doniczka z taką trojeścią jest umieszczona przy oknie, wtedy nie będzie potrzebował cieniowania, ale będzie musiał zorganizować dodatkowe oświetlenie zimą. Jeśli euforbia przypomina w zarysie kaktusa, to znaczy ma pogrubione mięsiste łodygi, to potrzebują jasnego słońca, ale są też gatunki tolerujące cień, takie jak euforbia białoszyi lub trójkątna, które potrzebują światła słonecznego tylko rano lub godziny wieczorne.
- Temperatura zawartości mlecz w okresie wiosenno-letnim wynosi 22-25 stopni. Jeśli odmiana jest soczysta, może z łatwością przetrwać wyższe wartości opałowe. Wraz z nadejściem zimy mlecz rozpoczyna okres spoczynku i konieczne będzie obniżenie temperatury do 14 jednostek, minimalny dopuszczalny zakres to 10-12 stopni.
- Podlewanie. W miesiącach wiosennych i letnich wilgotność gleby powinna być umiarkowana, ale gleba powinna nieco wyschnąć przed kolejnym podlewaniem. Szkodliwe jest całkowite wyschnięcie, podobnie jak zawilgocenie podłoża. Zimą przy niskich wskaźnikach ciepła gleba powinna całkowicie wyschnąć przed następnym zawilgoceniem, czyli podlewanie jest rzadkie. Te odmiany trojeści, które różnią się obecnością ulistnienia, ze względu na to, że wilgoć za bardzo odparowuje z ich powierzchni, będą wymagały więcej wilgoci niż te euforbii pozbawione ulistnienia.
- Wilgotność powietrza gdy uprawa trojeści nie jest ważnym czynnikiem, ponieważ wiele sukulentów dobrze toleruje krótkotrwałą suszę. Nie należy spryskiwać mleczu, chyba że w celach higienicznych należy usunąć nagromadzony kurz z pędów.
- Nawozy. W okresie, w którym roślina przechodzi do aktywności wegetatywnej i kwitnienia, nawożenie odbywa się za pomocą preparatów na kaktusy lub sukulenty. Regularne karmienie co 14 dni. Jeśli gatunek kwitnie, zaleca się stosowanie produktów do ozdobnych roślin liściastych (na przykład Kemira-plus lub Fertika-lux). Jednak niektórzy hodowcy stosują konwencjonalne nawozy do roślin doniczkowych, ale dawka jest przez nich zmniejszona o połowę w stosunku do zalecanej przez producenta. Karmienie preparatami azotowymi jest zabronione dla wszystkich gatunków, zwłaszcza jeśli trojeść ma kulistą łodygę, ponieważ z czasem jej skóra zaczyna pękać. W skrajnych przypadkach fundusze są wykorzystywane na przedstawicieli storczyków lub bromeliad.
- Przeszczep mleczny. Kiedy euforbia jest młoda, doniczka i gleba w niej muszą być zmieniane co roku lub po roku. Z biegiem czasu przeszczepy wykonuje się tylko raz na 2-3 lata. Zaleca się nałożenie warstwy materiału drenażowego na dno doniczki, aw dnie pojemnika należy wykonać otwory do odprowadzania nadmiaru płynu. Podłoże musi być osuszone, z możliwością szybkiego przepuszczania wody i wysychania. Zwyczajowo sporządza się mieszankę gleby z gleby szklarniowej (ogrodowej), gleby liściastej i torfowej, piasku rzecznego i wiórów ceglanych (wszystkie części są równe). Do tej mieszanki wprowadza się również małe kawałki węgla brzozowego. Jeśli nie ma wiórów ceglanych, zastępuje się je wermikulitem. Jeśli odmiana jest duża, na przykład euforbia z białą szyjką, do składu podłoża należy dodać jedną część zgniłego kompostu.
Kroki do hodowli mlecznej w domu
Rozmnażanie euforbii jest możliwe przez sadzonki, dzielenie buszu i wysiew nasion.
Sadzonki wycina się późną wiosną lub w czerwcu z wierzchołków pędów, następnie suszy się tak, aby zniknął mleczny sok i suszy przez 1-2 dni. Zaleca się posypywanie skrawków mleka matki pokruszonym węglem aktywowanym lub węglem. Możesz użyć stymulatorów korzeni przed sadzeniem. Sadzenie sadzonek odbywa się w doniczkach z drenażem na dnie, wypełnionych podłożem torfowo-piaszczystym lub mieszanką gleby liściastej, torfu i piasku (równe części). Pojemnik jest umieszczony w jasnym miejscu, a temperatura utrzymywana jest na poziomie około 20 stopni. Rootowanie trwa około miesiąca. Gdy sadzonki są dobrze ukorzenione, przesadza się je do dużych doniczek z glebą bardziej odpowiednią do dalszego wzrostu.
Materiał siewny rozmnażany jest na wiosnę. Siew odbywa się na uniwersalnej glebie torfowej z grubym piaskiem (w równych ilościach). Doniczki do siewu są brane płasko. Przed sadzeniem nasiona są kalcynowane w piecu, a następnie zakopywane w podłożu na 2 mm. Przeprowadzane jest intensywne nawilżanie i przykrywanie kawałkiem szkła lub folii plastikowej. Temperatura podczas kiełkowania powinna wynosić co najmniej 25 stopni. Nie zapomnij codziennie wietrzyć i nawilżać podłoże, jeśli jest suche. Gdy po 2–4 miesiącach wykształcą się pędy i na roślinie wyrośnie para blaszek liściowych, nurkowanie wykonuje się w osobnych doniczkach z odpowiednią glebą.
Dzieląc zarośnięty krzew euforbii, czas jest odpowiedni na wczesną wiosną lub wrześniowe dni. Roślinę należy ostrożnie wyjąć z doniczki, zbadać korzenie i usunąć uszkodzone procesy. Starają się nie odrywać żywych korzeni, ale ostrożnie oddzielają je rękami bez uciekania się do narzędzi tnących. Jeśli konieczne jest cięcie systemu korzeniowego, nóż lub sekator ogrodowy należy dokładnie zdezynfekować i naostrzyć.
Po zabiegu korzenie myje się ciepłą wodą, aby zatrzymać wydzielanie soku, miejsca nacięć posypuje się proszkiem węglowym. Następnie wysiew mlecznej rośliny odbywa się w oddzielnych pojemnikach z drenażem na dnie i odpowiednią glebą. Tak przeszczepiona euforbia wyzdrowieje dopiero po kilku latach i nie zakwitnie w pierwszych latach kwitnienia.
Szkodniki i choroby powstałe w wyniku pielęgnacji trojeści
Euforbia jest głównie dotknięta chorobami, ponieważ szkodniki ją omijają z powodu trującego soku.
Zatoce grozi gnicie systemu korzeniowego i łodyg. Ważne jest, aby wilgoć nie docierała do łodyg, ponieważ przybierają one korkowaty wygląd, poniżej pokryte są małymi kamykami i kamykami. Zimą wskaźniki ciepła należy zmniejszyć lub trzeba będzie przeprowadzić dodatkowe oświetlenie, aby łodygi nie wygięły się.
Ciekawe fakty na temat trojeści
Gdy sok z mleka stwardnieje, stosuje się go w medycynie ludowej, ponieważ spektrum jego właściwości leczniczych jest bardzo duże. Preparaty na jego bazie są wykorzystywane do produkcji środków przeczyszczających i wymiotnych. Jeśli wierzysz w uzdrowicieli ludowych, euforbia pomaga w manifestacji raka.
Na terenie naturalnego wzrostu trojeści, na przykład w Indiach, przez zmieszanie proszku ze zmiażdżonego korzenia trojeści z pieprzem, ukąszenia węży są skutecznie leczone. W naszych szerokościach geograficznych za pomocą soku z tej rośliny zwyczajowo pozbywa się brodawek lub modzeli, piegów na twarzy.
Sok Euphorbia był używany przez Buszmenów do powlekania grotów strzał.
Należy pamiętać, że nieostrożne obchodzenie się z mlekiem ze względu na trujący sok prowadzi do poważnych oparzeń skóry, aw ciężkich przypadkach może dojść do utraty wzroku lub owrzodzeń skóry. W uprawie w pomieszczeniu lepiej jest trzymać euforbię poza zasięgiem małych dzieci i zwierząt domowych.
Rodzaje trojeści
Ponieważ liczba gatunków euforbii jest dość duża, zajmiemy się tymi, które zwykle rosną w warunkach pokojowych:
- Euphorbia piękna (Euphorbia pulcherrima) znany jako Poinsecja lub Gwiazda Betlejemska. Blaszki liściowe są delikatne, duże, jasnozielone, umieszczone pod kwiatostanami. Kolor kwiatostanów jest jasnoczerwony, różowawy lub śnieżnobiały. Same kwiaty są małe i nie różnią się dekoracyjnością.
- Gatunek ten musi być uprawiany w miejscu o dobrym, jasnym świetle. Uprawiana jest jako roślina jednoroczna i wyrzucana pod koniec procesu kwitnienia.
- Euphorbia obesa (Euphorbia obesa) lub Euphorbia pulchna. Jest to roślina soczysta. Łodyga ma kulisty kształt, przypominający kaktusa. Żebra na powierzchni łodygi są słabo wyrażone, wzdłuż krawędzi mają pasek narośli w postaci brodawek bez cierni.
- Wilczomlecz białoszyjki (Euphorbia leuconeura). Odmiana jest zdecydowanie najbardziej powszechna. W warunkach naturalnych roślina może osiągnąć wskaźniki półtora metra. Tułów posiada wyraźnie zaznaczone żebra. Blaszki liściowe stopniowo zaczynają z czasem obumierać w dolnej części pnia, koncentrując się na samym szczycie łodygi. Ze względu na tę właściwość odmiana ta jest często nazywana „palmą”. Kształt liści jest wydłużony, owalny, jajowaty. Kolor jest ciemnozielony, żyły są wyraźnie widoczne na powierzchni. Podczas kwitnienia powstają małe, niepozorne kwiaty. Owoc to kapsułka, która, gdy dojrzeje, otwiera się na trzy zawory, a materiał siewny po prostu „wystrzeliwuje” z niego. Zaleganie wody jest szkodliwe dla tej odmiany mleczu, liście zaczną żółknąć i latać.
- Mille wilczomlecz (Euphorbia milii) jest popularnie nazywany splendens Euphorbia lub „kwiatem cierniowym”. Jest to duży krzew, którego szarawe pędy pokryte są cierniami. Blaszki liściowe o jasnozielonym kolorze, z podłużnymi konturami. W procesie kwitnienia powstają raczej małe kwiaty, otoczone jaskrawoczerwonymi przylistkami, które ludzie często mylą z płatkami kwiatów. Kolor przylistków jest bardzo zróżnicowany: czerwony, łososiowy, jasnożółty, białawy róż, żółtaworóżowy.
- Trójkątna wilczomlecz (Euphorbia trigona) ma krzaczasty kształt z dość mięsistymi łodygami. W warunkach naturalnych odmiana ma tendencję do tworzenia kęp ze względu na rozłożyste formy i liczne pnie. Przy uprawie w pomieszczeniach jej parametry nie przekraczają 1,5 m wysokości. Pień ma wyraźne żebra, których powierzchnia pokryta jest małymi kolcami i podłużnymi liśćmi, skoncentrowanymi na wierzchołkach pędów. System korzeniowy nie jest duży, a ponieważ roślina ma przyzwoitą wysokość, do jej uprawy używa się podpory, do której przywiązuje się pędy, lub głębokiego pojemnika, w którym na dole układana jest dobra warstwa drenażowa, dla stabilności.
- Cereus euphorbia (Euphorbia cereiformis) to sukulent o rozgałęzionych łodygach, mięsistych konturach, rosnący prosto. Wysokość pędów może być zbliżona do metra. Powierzchnia łodyg jest żebrowana, pokryta kolcami w kolorze szarawym lub brązowym. Płytki liściowe zgrupowane na szczycie łodyg. Liście są małe i podłużne, zaostrzone na końcu.
- Wilczomlecz wielkorogi (Euphorbia grandicornis) posiada sukulenty, mięsiste łodygi, wyprostowane, dobrze rozgałęzione. Jeśli łodyga jest przecięta, jej przekrój jest trójkątny, żebra na powierzchni są dobrze przycięte, z nierównym cięciem. Wzdłuż krawędzi żeber duże kolce znajdują się parami, rosnąc pod kątem prostym lub rozwartym. Kolor cierni jest szary lub żółtawobrązowy. Na młodych pędach tworzą się liście, które dość szybko latają. Kwiaty nie różnią się wielkością i urodą, niepozorne, ich kolor jest żółtawy. Są zbierane w złożone kwiatostany.
- Wieloaspektowy wilczomlecz (Euphorbia polygona). Roślina o krzaczastym pokroju, mięsiste łodygi, zaokrąglone, powierzchnia pokryta żebrami. Liczba żeber wynosi od 7 do 20 jednostek. Wyróżniają się ostrymi lub falistymi konturami, wzdłuż krawędzi znajdują się ciemne brodawkowate wyrostki i pojedyncze kolce o zabarwieniu od fioletowego do czarnego. Podczas kwitnienia powstają małe żółtawe kwiaty, z których zbierane są złożone kwiatostany.
Aby uzyskać więcej informacji na temat uprawy mlecznej rośliny w pomieszczeniach, obejrzyj poniższy film:
