Nie wystarczy przygotować najwyższej klasy miotły do kąpieli, trzeba je jeszcze dobrze przetworzyć przed użyciem w specjalnych pojemnikach. W tym artykule zostaną omówione rodzaje parowców i zasady ich wyboru. Zadowolony:
- Wybór parowca do zabiegów
-
Robienie parowca na miotły
- Rozmiar parowca
- Kształt parowca
- Materiał do gotowania na parze
- Instrukcje produkcji parowca
- Korzystanie z parowca w wannie
Parowiec do kąpieli wygląda jak drewniane wiadro, często wykonuje się do niego pokrywkę. Po zabiegu termicznym miotły stają się elastyczne i przyjemnie pachną, co jest bardzo popularne wśród zwiedzających. Istnieje wiele rodzajów produktów, aby nie pomylić się z wyborem, przestudiuj główne cechy parowarów.
Wybór parowca do zabiegów kąpielowych
Kupując parowiec na miotły, zwróć uwagę na następujące punkty:
- Pierwszym warunkiem jest obecność osłony, w której znajduje się otwór na uchwyt na miotłę.
- Koniecznie kup produkt wykonany z naturalnych materiałów, takich jak dąb, modrzew, cedr. Warto również zwrócić uwagę na parowce na miotły wykonane z takich gatunków jak osika, sosna i lipa.
- Parownice powinny być wykonane z gładkich elementów drewnianych, łączonych nitami na pióro i wpust i sklejonych bezpiecznym klejem odpornym na wysokie temperatury. Nie boi się też długotrwałego narażenia na wilgoć, wtedy możesz zapomnieć o przepływie wody.
- Zwróć uwagę na wiadro z dwuczęściowymi obręczami przymocowanymi śrubami. Taka konstrukcja pozwala zwiększyć kompresję desek i wyeliminować szczeliny, które mogą pojawić się po dłuższym użytkowaniu parowaru.
- Wiaderko z zewnątrz należy pokryć woskiem pszczelim, który jest w stanie chronić drewno przed wilgocią. Czasami pojemniki są pokryte powłoką poliuretanową, która ma wyższą odporność na zużycie i wodę. Parowarów nie należy malować ani lakierować.
- Aby uniknąć problemów z wyciekiem, wybierz wiadro ze stalową lub plastikową wkładką spożywczą.
- Parowiec powinien być wyposażony w uchwyty ułatwiające użytkowanie. Powinny być wykonane ze stali nierdzewnej lub tropikalnych pnączy, aby zapewnić dodatkową trwałość.
- Zwróć uwagę na wybór objętości parowca. Jednocześnie musi pomieścić co najmniej dwie miotły. Ale wszystko zależy od liczby gości, którzy odwiedzają łaźnię parową w tym samym czasie. Dla kilku osób wymagany jest większy produkt.
- Kolorystyka parowaru powinna odpowiadać wzornictwu wanny i harmonijnie pasować do wnętrza.
Ważne, aby parowiec był wykonany wysokiej jakości, wtedy będzie służył przez długi czas ku uciesze użytkowników.
Robienie parowca na miotły w wannie
Parowiec do mioteł do kąpieli to w zasadzie wiadro z pokrywką, która ma otwór ułatwiający przechowywanie miotły. Dlatego parowiec wykonany jest w technologii podobnej do wiadra. Dodaje się tylko specjalną okładkę.
Wymiary parowca do kąpieli
Wymiary muszli zależą głównie od ilości parujących:
- Każdy gość jest parowany jedną miotłą, dlatego im więcej gości - tym większy parowiec.
- Kaduszki od 5 do 15 litrów są przeznaczone do kąpieli rodzinnych. Powinny zmieścić co najmniej dwie miotły.
- Zbiorniki o pojemności 10-30 litrów i więcej przeznaczone są dla znacznej liczby turystów.
- Średnicę pojemnika można znaleźć empirycznie w obecności gotowych mioteł.
- Wysokość łyżki dobierana jest zgodnie z najdłuższą miotłą.
Forma parowca w wannie
Parowce mogą mieć różne kształty, co pozwala wybrać pojemnik do każdego konkretnego przypadku:
- Szerokie wiadra … W szerokich pojemnikach temperatura wody jest jednakowa na całej wysokości, dzięki czemu wszystkie pręty są równomiernie parowane.
- Wiadra wysokie … Pionowe wiadro jest wysokie, zawiązane obręczami. Miotła jest w niej całkowicie zanurzona i dobrze się nagrzewa. Wysoki pojemnik jest łatwiejszy w produkcji, kosztuje mniej, dlatego jest bardziej popularny niż szerokie parowce.
- Parowce okrągłe … Krótkie grube miotły parzone są w okrągłym pojemniku.
- Produkty owalne … Owalny parowiec jest kupowany, jeśli miotły są długie i obszerne.
Popularny jest parowiec z pokrywką. Pokrywka jest często dostarczana z wiaderkiem, ale łatwo jest zrobić własną. W parowarze do kąpieli z pokrywką woda pozostaje gorąca przez długi czas i nie pozwala miotle unosić się na wodzie. Przed zakupem upewnij się, że pokrywa ma wycięcia na uchwyty miotły. Zwykle wykonuje się dwa rowki po przekątnej. Uchwyty wystają ponad pokrywki i pozostają zimne, dzięki czemu miotły można wyjąć z wiadra bez ryzyka poparzenia. Pokrywka ochroni również zawartość wiadra przed różnymi zanieczyszczeniami.
Materiał do gotowania na parze do kąpieli
Czajnik powinien być wykonany z drewna. Żaden inny materiał nie ma zalet zdrowotnych drewna. Jeśli zdecydujesz się zrobić parowiec do kąpieli własnymi rękami, bądź bardzo odpowiedzialny przy wyborze drewna.
Wiadra wykonane z odpornych na gnicie gatunków drzew wytrzymają długo:
- dąb … Zawiera garbniki i jest bardziej odporny na gnicie niż inne drewno. Ponadto skorupa dębu wygląda bardzo ładnie. Przykryj dębowy parowiec pokrywką. W tym stanie lepiej przenosi swoje właściwości na miotłę.
- Cedr … W takich parowcach zaleca się moczenie mioteł iglastych lub dębowych. Miotły po ugotowaniu na parze nabierają właściwości przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych, pomagają w zapaleniu korzeni i chorobach skóry. Cedr wydziela również olejki eteryczne, które leczą choroby układu oddechowego.
- Modrzew … Dobrze jest odporny na gnicie, jest to najpopularniejsze drewno, z którego wykonuje się akcesoria łazienkowe.
Deski wykonane z drewna tego gatunku po podgrzaniu wydzielają przydatne dla organizmu opary.
Instrukcja przygotowania parowca w wannie
Prace nad produkcją parowca na miotły w wannie wykonujemy w następującej kolejności:
- Wykonujemy puste miejsce na dole. Powinien mieć około 2 centymetry grubości i 25 centymetrów średnicy.
- Przygotowujemy deski o długości około 40 centymetrów i grubości około 1 centymetra.
- Przeprowadzamy wstępną obróbkę przedmiotu pod dnem parowca. Aby to zrobić, ostrożnie zmiel dolny koniec w kółko. Wystarczy ścieg o głębokości około 1 centymetra.
- Wykonywanie wgłębień w deskach. Powinny znajdować się w miejscach, w których będą przymocowane do dna. Powinny mieć około 0,4 centymetra głębokości i 1,2 centymetra szerokości. W tych zagłębieniach zostanie następnie zainstalowana dno urządzenia do gotowania na parze.
- Kilkakrotnie przechodzimy płaszczyzną wzdłuż podłużnych krawędzi desek. Przetwarzamy go pod kątem, aby w przyszłości możliwe było ciasne dopasowanie desek do dna parowca.
- Deski dopasowujemy do siebie. Zapinamy je na dole za pomocą metalowej obręczy. Do tych celów odpowiednia jest obręcz wykonana z jednego kawałka metalu (najlepiej ocynkowanego) o szerokości około 5 centymetrów. Ustaw drugi tamborek około 10 centymetrów poniżej górnej krawędzi naczynia do gotowania na parze.
- Do parowca można również przymocować uchwyty. Pamiętaj, że metalowych uchwytów nie da się wykonać, ponieważ będą się nagrzewać w łaźni parowej i możesz się poparzyć. Najlepszą opcją są uchwyty linowe. Naprawiamy je po bokach parowca w postaci pętli. Można je przewlec przez metalową górną obręcz.
- Do wykonania wieczka do parowaru przygotowujemy deski o długości odpowiedniej do średnicy pojemnika. Ich szerokość może wynosić do 5 centymetrów, grubość - do 1 centymetra.
- Deski obrabiamy strugiem, starannie je szlifujemy, aby nie pozostały żadne odpryski.
- Na tekturze rysujemy okrąg odpowiedni do średnicy parowca i dopasowujemy do niego przygotowane deski. Zaznacz ołówkiem żądany rozmiar i zaokrąglenie.
- Odcinamy deski i zbijamy je razem. W gotowym wieczku wytnij otwór na uchwyt miotły. Wszystko dokładnie szlifujemy.
- Z góry można przybić drewnianą rączkę lub linę, a także uchwyty do gotowania na parze.
- Gotowy produkt pokrywamy olejem lnianym, aby drewno nie pękało w przyszłości.
Po całkowitym złożeniu parowaru napełnij go wodą. Jeśli wycieka woda tu i tam, nie martw się. Nasycenie wilgocią i pęcznienie drzewa zajmie trochę czasu, a następnie pęknięcia znikną same.
Funkcje korzystania z parowca w wannie
Jeśli parowiec jest niewłaściwie obsługiwany, na ściankach i dnie produktu pojawią się pęknięcia, przez które będzie przepływać woda, deski będą spleśniałe lub wyschną. Aby wanny służyły przez długi czas, musisz wiedzieć, jak się z nimi obchodzić.
Wiadra szybko się psują, jeśli są niewłaściwie przechowywane. Opiekunowie łaźni zalecają następujące zasady konserwacji siedlisk:
- Po zabiegach kąpielowych należy wylać starą wodę z parowca, nie przechowywać produktu z resztkami wody.
- Po wyjściu gości właściciel powinien wyparzyć wiadro wrzątkiem, wytrzeć do sucha i przechowywać z dala od pieca, ale nie na słońcu.
- Powłoka wytrzyma przez długi czas bez pęknięć, jeśli będzie przechowywana w chłodnym i lekko wilgotnym miejscu, gdzie nie występują nagłe zmiany temperatury.
- Podczas przechowywania wiadro powinno być do góry nogami.
- Nie zostawiaj wody w wiadrze do następnego mycia, ulegnie pogorszeniu i pojawi się nieprzyjemny zapach.
- Z biegiem czasu deski do gotowania na parze zmieniają kolor, stają się ciemne. Jeśli miotły dębowe są namoczone, zmiana koloru parowaru jest szybsza. Jest to normalne zjawisko, kolor zmienia się pod wpływem tanin, ale nie zmieniają one właściwości parowaru. Aby kolor desek się nie zmieniał, używaj mioteł brzozowych.
Namocz wiadro w gorącej wodzie na kilka minut przed pierwszym użyciem. Oczyść wnętrze obudowy z brudu i kurzu nagromadzonego po przechowywaniu. Opłucz pojemnik ciepłą wodą i użyj.
Suche wiadro z czasem wysycha, dlatego przed użyciem sprawdź jego szczelność. W razie potrzeby napełnij wannę zimną wodą na 2-3 godziny przed przybyciem gości. Drewno puchnie i zamyka wszystkie mikropęknięcia.
Miotły są parzone w następujący sposób: podgrzać wodę do + 60 + 80 stopni i wlać do wanny, najpierw zanurzyć trzonki miotły w wodzie, odwrócić miotłę i po 2 minutach namoczyć część liściastą, po 5 minutach miotła jest gotowy do zabiegów.
Obejrzyj film o łaźniach parowych:
W łaźni nie ma drobiazgów. Brak tak ważnego akcesorium jak parowiec doprowadzi do problemów z przygotowaniem mioteł do zabiegów kąpielowych. Prawidłowo dobrana balia parowa pozwala maksymalnie wykorzystać wizytę w wannie.
