Opis rośliny pęcherzowej, zasady sadzenia i pielęgnacji w otwartym polu, jak prawidłowo się rozmnażać, jak radzić sobie z ewentualnymi chorobami i szkodnikami, notatki poznawcze, gatunki i odmiany.
Bubbleweed (Colutea) to roślina krzewiasta, która zimą traci masę liściastą. Botanicy zaliczają tego przedstawiciela flory do rodziny motylkowatych (Fabaceae), ale według niektórych źródeł należy do rodziny Rosaceae. Rodzaj ma około 25 odmian. Naturalny obszar ich rozmieszczenia przypada na terytorium Azji Środkowej i Azji Mniejszej, w skład której wchodzą również regiony Europy Środkowo-Wschodniej, Zakaukazia i Kaukazu, czyli od ziem Morza Śródziemnego po Himalaje Zachodnie, gdziekolwiek panuje klimat umiarkowany.
| Nazwisko rodowe | Rośliny strączkowe |
| Okres wegetacyjny | Bylina |
| Forma roślinności | Krzew |
| Rasy | Nasiona lub wegetatywny |
| Czasy przeszczepów na otwartym terenie | Wiosna |
| Zasady lądowania | Sadzonki są umieszczone w odległości 70 cm od siebie |
| Podkładowy | Dobrze przepuszczalna, przepuszczająca powietrze i wilgoć, glina |
| Wartości kwasowości gleby, pH | 6, 5-7 (neutralny) lub 7-8 (lekko alkaliczny) |
| Poziom oświetlenia | Dobrze oświetlona słoneczna lokalizacja |
| Poziom wilgotności | Umiarkowany |
| Specjalne zasady opieki | Regularne podlewanie i przycinanie |
| Opcje wysokości | ok. 3 m² |
| Okres kwitnienia | sierpień wrzesień |
| Rodzaj kwiatostanów lub kwiatów | Kwiatostany racemozy |
| Kolor kwiatów | Biały, żółty lub pomarańczowy |
| Rodzaj owoców | Pod, bob |
| Kolor owoców | Najpierw zielonkawy, potem przezroczysty |
| Czas dojrzewania owoców | październik |
| Sezon dekoracyjności | Wiosna jesień |
| Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu | Dekoracja ogrodów jako nasadzenia okazyjne lub grupowe, tworzenie żywopłotów |
| Strefa USDA | 4–6 |
Rodzaj wywodzi swoją nazwę od słowa w starożytnym języku greckim „koiloun”, tłumaczonego jako „wnęka” lub „bańka”. Wszystko, najwyraźniej, z powodu zarysów spuchniętych owoców tej rośliny. To samo oznacza nazwę w języku rosyjskim, ponieważ dojrzewające owoce mają wygląd przezroczystych bąbelków.
Wszystkie pęcherze to krzewy o oryginalnych i wdzięcznych konturach. Wysokość gałęzi sięga trzech metrów. System korzeniowy ma dobre rozgałęzienie, co pomaga utrzymać krzew na kruszącym się podłożu, a nieruchomość jest również wykorzystywana w ogrodnictwie do utrzymania gleby na skarpach. Poprzez opadające gałęzie powstaje kulista korona. Pędy pokryte są liśćmi rosnącymi w regularnej kolejności. Blaszka liściowa jest złożona w zarysie, nieprzystosowana. Liście osiągają długość 15 cm, kolor w okresie wiosenno-letnim jest miękki lub bogaty w zieleń, ale wraz z nadejściem jesieni kolor ten nabiera złotego, czerwonego lub brązowego odcienia.
Podczas kwitnienia w bańce tworzą się kwiatostany racemose, składające się z licznych kwiatów ćmy. Kwiatostany powstają w kątach blaszek liściowych. Zwykle każdy kwiatostan ma 1-2 pary pąków. Korona kwiatu pozwala narysować przez nią oś symetrii, to znaczy jego struktura jest zygomorficzna. Korona składa się z pięciu płatków, które mają następujące nazwy:
- Żagiel (można nazwać flagą) jest największym ze wszystkich płatków. Charakteryzuje się bardziej nasyconą kolorystyką, ma szerszą górną część - zagięcie i zwężoną dolną - nagietek.
- Para płatów bocznych jest określana jako wiosła lub skrzydełka.
- Para dolnych płatków ma sploty (czasem sklejone) wzdłuż krawędzi w górnej części nazywane kil (łódź ze względu na podobny kształt). Wewnątrz znajdują się pręciki i gynoecium.
Płatki kwiatów są białawe, żółte lub pomarańczowe. Często żagiel wyróżnia się plamą o bogatym, ciemniejszym odcieniu. Wewnątrz kwiatu znajduje się duża liczba pręcików. Początek kwitnienia zaczyna się od pierwszych dni lata i kończy dopiero w październiku.
Ciekawy jest okres dojrzewania owoców, który rozpoczyna się pod koniec kwitnienia w połowie jesieni. Owoce są reprezentowane przez pęcherznicę przez spuchniętą fasolę lub strąki. Ich kształt jest nieco podobny do bańki rybnej. Kolor jest początkowo blady zielonkawy, zastąpiony przezroczystością, która jeszcze bardziej przypomina bańkę. Długość takiego strąka wynosi około 6 cm, na powierzchni występuje lekkie, rozproszone pokwitanie. Pod koniec jesieni fasola opadła. Nasiona, które je wypełniają, są trujące, co należy wziąć pod uwagę przy pracy z rośliną i wyborze miejsca do jej sadzenia. Ich szybkość kiełkowania jest niska, co bardzo utrudnia im rozmnażanie.
Roślina jest raczej niezdolna i nie wymaga specjalnych wysiłków podczas uprawy, ale może stać się prawdziwą ozdobą każdej osobistej działki. Uprawa kultury praktykowana jest od XVI wieku i od tego czasu jej walory doceniają ogrodnicy.
Zasady uprawy robaka bąbelkowego: sadzenie i pielęgnacja na otwartym polu
- Miejsce lądowania należy wybrać spektakularny krzew z jego naturalnymi upodobaniami - słoneczny i otwarty na strumienie ultrafioletowe ze wszystkich stron. Nie należy sadzić rośliny na nizinach, gdzie może gromadzić się wilgoć lub w pobliżu znajdują się wody gruntowe. Może to spowodować próchnicę korzenia. Lepiej, aby w pobliżu nie było wysokich drzew, których korony zacieniają Colutea. Ponieważ w naturze roślina dobrze trzyma kruszące się zbocza, można ją sadzić również na zboczach i zboczach na terenie.
- Gleba na pęcherz zbierają ubogą i piaszczystą, ale krzew może rosnąć na ciężkim i gliniastym podłożu. Istnieją jednak gatunki, które podczas sadzenia rozwijają się na luźnej, pożywnej glebie, ale z dobrym drenażem. Ale większość tych roślin jest zadowolona z uszczuplonej gleby, co ma pozytywny wpływ na liczbę kwiatów i owoców. Kwasowość gleby może być dowolna, ale najlepsza jest obojętna lub lekko zasadowa pH 6,5-7 lub pH 7-8. Przed sadzeniem zaleca się dodać do gleby torf wysoki, który wzbogaci podłoże w składniki odżywcze. Jeśli gleba jest zbyt ciężka, miesza się z nią piasek rzeczny, dzięki czemu będzie bardziej przepuszczalny dla powietrza i wilgoci. Nie sadzić na bagnistym lub słonym podłożu.
- Sadzenie brzeczki bąbelkowej. Sadzenie najlepiej wykonywać w połowie wiosny, kiedy gleba jest wystarczająco ciepła. Ponieważ krzaki mogą służyć do utrzymywania kruszących się zboczy, zaleca się umieszczenie ich w układzie szachownicy, w odległości 0,7 m od siebie. Zaleca się wykopać otwór na kości skokowej, przypominający kieszonkę, na jej dnie położyć warstwę drenażu (keramzyt, tłuczeń lub tłuczona cegła), a następnie wlać tam mieszankę kompostu i gleby tak, aby jej grubość warstwa wynosi około 15 cm. Następnie w otworze umieszcza się sadzonkę, prostuje korzenie i do góry wypełnia podłoże podłożem. Potem potrzebujesz obfitego podlewania. Zaleca się wybierać rośliny do sadzenia o wysokości około 0,5 m. Aby zapobiec zbyt szybkiemu wysychaniu gleby po podlaniu lub deszczu, krąg pnia drzewa można ściółkować wiórkami torfowymi lub kompostem. Po posadzeniu sadzonki po raz pierwszy muszą zapewnić obfite podlewanie, warto jednak zadbać o to, aby gleba nie była zalewana.
- Podlewanie dbając o pęcherz, musi być na czas, aby gleba zawsze pozostawała w stanie lekko nawilżonym. Suszenie będzie miało zły wpływ na kwitnienie i owocowanie. Chociaż wiele gatunków jest odpornych na suszę. Rośliny o normalnych opadach mogą być zadowolone z naturalnej wilgoci. W przeciwnym razie zaleca się podlewanie dwa razy w tygodniu. W tym celu wybiera się czas w godzinach porannych lub wieczornych, aby wilgoć nie wyparowała tak szybko. Ponadto, jeśli krople pozostaną na liściach podczas podlewania, w południe może wystąpić oparzenie.
- Przycinanie przy uprawie takiego krzewu ozdobnego odbywa się to zarówno w celach sanitarnych, jak i dla zachowania ozdobnego wyglądu rośliny. Ważne jest, aby po zimie rozpocząć usuwanie wszystkich odmrożonych i złamanych pędów, a także dotkniętych chorobami gałęzi, wrastających głęboko w koronę lub bardzo słabych. Najlepszy czas na przycinanie sanitarne to połowa marca. Następnie możesz odciąć mocne gałęzie, pozostawiając 3-4 pąki u podstawy. Roślina bardzo szybko przystosowuje się do takich manipulacji i zaczyna się regenerować.
- Nawozy dbając o pęcherz, konieczne jest zachowanie jego walorów dekoracyjnych, ponieważ pędy charakteryzują się wysokim tempem wzrostu. Ważne jest, aby w okresie wegetacji dwukrotnie nakładać opatrunek pogłówny – wiosną i jesienią. Innym razem nie jest konieczne nawożenie takich nasadzeń krzewów, ponieważ w naturze rośliny wybierają raczej zubożone gleby.
- Zimowanie taka roślina będzie bezpośrednio zależeć od obszaru ich uprawy. Jeśli zimy są surowe, najlepszym rozwiązaniem byłoby przesadzenie krzewów pęcherza do pojemników i trzymanie ich w szklarniach lub pomieszczeniach w miesiącach zimowych. Ale w łagodniejszych klimatach zaleca się zapewnienie schronienia dla systemu korzeniowego.
- Zastosowanie brzeczki bąbelkowej w projektowaniu krajobrazu. Roślina będzie dobrze wyglądać na stronie, zarówno jako tasiemiec, jak i w nasadzeniach grupowych. Przy pomocy takich krzewów możliwe jest tworzenie żywopłotów. Takie rośliny będą pięknie wyglądać w skalniakach lub kamiennych ogrodach. Najlepszymi sąsiadami dla bąbelkowej są biała akacja (Robinia pseudoacacia) i gleditsia (Gleditsia).
Zobacz wskazówki dotyczące sadzenia i pielęgnacji miotły w Twojej okolicy.
Zalecenia dotyczące hodowli pęcherzycy
Aby uzyskać nową roślinę o egzotycznych i kolorowych owocach, można zastosować metodę nasienną i wegetatywną (jigowanie i szczepienie).
Rozmnażanie pęcherzycy za pomocą nasion
Stosując tę metodę nie należy zapominać, że materiał siewny charakteryzuje się bardzo niską szybkością kiełkowania. Przygotowanie jest konieczne przed siewem. Możesz wykonać comiesięczne rozwarstwienie na zimno - umieść nasiona w pojemniku i umieść je na dolnej półce lodówki, gdzie odczyty ciepła wynoszą 0-5 stopni. Lub nasiona są parzone wrzącą wodą. Następnie nasiona układa się na zwilżonej naturalnej tkance i umieszcza w ciepłym miejscu na 1–1,5 miesięcy. Ważne jest, aby tkanina była zawsze mokra. Temperatura kiełkowania utrzymuje się na poziomie około 22 stopni.
Następnie część skóry można usunąć z wierzchołka nasion. Ta manipulacja musi być przeprowadzona z wielką ostrożnością, aby nie wpłynąć na rdzeń. Alternatywnie możesz posiekać skórkę. Wszystko to przyspieszy kiełkowanie materiału siewnego. Nasiona wysiewa się w okresie kwiecień-maj do pojemników na sadzonki wypełnionych glebą piaszczysto-torfową i zwilża. Kiełkowanie odbywa się w temperaturze co najmniej 20 stopni. Wychodząc ważne jest, aby gleba była umiarkowanie wilgotna. Po tygodniu możesz zobaczyć pierwsze pędy. Sadzonki można sadzić na otwartym terenie dopiero z nadejściem kwietnia.
Rozmnażanie robaków pęcherzycy poprzez jigowanie pędów korzeniowych
Ponieważ z biegiem czasu obok rośliny matecznej powstaje duża liczba młodych pędów, można ją przesadzić. Aby to zrobić, wraz z nadejściem wiosny kawałek systemu korzeniowego z pędami odcina się od systemu korzeniowego za pomocą zaostrzonej łopaty. Ważne jest, aby sadzonka posiadała wystarczającą ilość korzeni, gdyż to zagwarantuje jej ukorzenienie. Wszystkie kawałki są dobrze posypane pokruszonym węglem drzewnym, a pocięty krzew od razu sadzi się w przygotowanym wcześniej dołku.
Propagacja pęcherzyka przez sadzonki
Niektórzy ogrodnicy prowadzą rozmnażanie poprzez ukorzenienie sadzonek wyciętych z zielonych pędów krzewu. Powinno to nastąpić na wiosnę. Długość cięcia powinna wynosić co najmniej 10 cm Sadzonki sadzi się na podłożu torfowo-piaszczystym i umieszcza pod szklaną lub plastikową butelką. W plastikowym pojemniku można odciąć dno, co ułatwi wtedy operację wietrzenia, gdy wieczko można po prostu na chwilę odkręcić od szyjki. Kiedy sadzonki zakorzenią się, a to stanie się jasne z rozwijających się pąków, możesz przeszczepić je do stałego miejsca wzrostu. Najlepiej wybrać czas późną jesienią lub z nadejściem nowej wiosny.
Jak radzić sobie z możliwymi chorobami i szkodnikami podczas uprawy pęcherzycy?
Roślina nie jest szczególnie uszkodzona przez szkodniki lub choroby, ale naruszenie zasad techniki rolniczej będzie wiązało się z pewnymi problemami. Za takie naruszenia uważa się zbyt podmokłą glebę i brak drenażu. Czynniki te mogą powodować zamieranie systemu korzeniowego i zamieranie całego krzewu. Jeśli rozpoczęło się więdnięcie liści i opadanie pędów, wykopuje się krzew, bada się system korzeniowy. Jeśli są korzenie uszkodzone przez zgniliznę, są one odcinane, a „rany” posypuje się pokruszonym węglem drzewnym. Następnie wymagane jest leczenie preparatami grzybobójczymi (na przykład Fungicydem). Roślinę sadzi się w nowym miejscu z dokładnie zdezynfekowaną glebą. Ważne jest ustalenie reżimu nawadniania i zapobieganie zakwaszeniu gleby.
Jeśli lato okazałoby się deszczowe, istnieje prawdopodobieństwo uszkodzenia pęcherza moczowego przez mszyce. Te małe zielone robaki wysysają pożywne soki i powodują, że liście żółkną i odrzucają. Ponadto mszyce są szczególnie niebezpiecznym szkodnikiem, ponieważ mogą przenosić choroby wirusowe, na które nie ma lekarstwa. W celu zwalczania mszyc zaleca się natychmiastowe potraktowanie krzewu środkami owadobójczymi (takimi jak Aktara, Actellik lub Karbofos).
Kiedy po zbadaniu na pędach zauważą się podłużne pęknięcia, liście zaczynają zanikać, jest to oznaka choroby wirusowej. Dotknięty okaz najlepiej usunąć z miejsca i spalić.
Wraz z nadejściem wiosny ważne jest również, aby zbadać gałęzie pęcherzycy. Czernienie na pędach wskazuje na odmrożenia w okresie zimowym. Takie gałęzie należy przycinać. Jeśli gałęzie są duże, kawałki są przetwarzane z zielonym smołem.
Ważne jest, aby chronić przed odmrożeniami systemu korzeniowego, w tym celu krąg pnia należy ściółkować torfem, suchymi liśćmi lub gałązkami świerkowymi.
Przeczytaj także o chorobach i szkodnikach, które wpływają na cezalpinię podczas uprawy w ogrodzie
Notatki kognitywne na temat brzeczki bąbelkowej dla ogrodników
Colutea arborescens jest uprawiana w Wielkiej Brytanii od 1568 roku, po sprowadzeniu. Najprawdopodobniej roślina była wykorzystywana nie tylko do celów dekoracyjnych, ale także medycznych. Dziś jest uprawiana ze względu na spektakularny wygląd torebek nasiennych (kłosów), które są wykorzystywane jako suszone kwiaty.
Nawet prezydent Thomas Jefferson (1743–1826) w Wirginii miał w ogrodzie kamyczkowe drzewo, a roślina ta pojawiła się również na listach flory, Lady Jean Skipwit w amerykańskich ogrodach, których posiadanie było wyłącznie dla ciekawości.
Elektrownia, po naturalizacji w Wielkiej Brytanii, była najczęściej wykorzystywana do wzmacniania nasypów kolejowych. W deszczową pogodę może cierpieć na atak ślimaków, które wspinają się na łodygi i podgryzają liście. Niektóre Colutea idy są wykorzystywane jako rośliny pokarmowe przez larwy kilku gatunków Lepidoptera, w tym Coleophora colutella.
Rodzaje i odmiany pęcherznicy
Naukowcy nie mogą od razu rozpoznać niektórych odmian i odmian, ponieważ charakterystyczne różnice między nimi są zbyt znikome, ale oto najpopularniejsze w ogrodnictwie:
Pęcherzyk nadrzewny (Colutea arborescens)
może występować pod nazwami Cilician z pęcherza moczowego (Colutea cilicica) lub Drzewo bąbelkowe … Rodzimy obszar dystrybucji przypada na terytorium środkowej i południowej Europy, w zachodnich regionach Morza Śródziemnego. W pobliżu krateru Wezuwiusza znajdują się okazy, gdzie praktycznie nie ma innych przedstawicieli flory. Jest to krzew wysoki, dorastający do 4 m. Pędy mają brązową korę z jasnym odcieniem, który zapewnia owłosiona powierzchnia.
Blaszki liściowe mogą mieć długość 15 cm, ich kontury są pierzaste. Liście są zielone. Podczas kwitnienia kwitną kwiaty ćmy o jasnożółtym, od czasu do czasu czerwonawym odcieniu. Długość kwiatu mierzy się na 2 cm, liczba kwiatów w kwiatostanie jest niewielka. Kwitnienie od maja trwa 3 miesiące. Po zapyleniu dojrzewają wielonasienne owoce, które są przyczepione do gałęzi za pomocą skróconych szypułek. Długość owocu sięga 8 cm przy średnicy około 3 cm, ich kolor jest czerwonawy lub miedziany, dzięki czemu krzew jest dekoracyjny.
Różni się szybkim tempem wzrostu, odpornością na suszę i mało wymagającą glebą. Rośnie w dobrze oświetlonym miejscu, doskonale znosi warunki miejskie. Może być stosowany zarówno jako tasiemiec, jak i w nasadzeniach grupowych, przy formowaniu żywopłotów. Jeśli wystąpi zamarznięcie, można je łatwo przywrócić za pomocą przerostu. W przypadku uprawy w trudnych regionach umieszcza się ją w szklarniach lub na zimę, przesadza do doniczek i przenosi do pomieszczeń. Gatunek uprawiany od 1570 roku.
Najpopularniejsze są formy dekoracyjne:
- Płacz (forma wahadła) ma wydłużone opadające gałązki, kontury przypominające rzęsy, utworzona przez nie korona ma zwężony kształt.
- Lorberg (z Lorbergii) charakteryzuje się cienkimi gałązkami i pokrytymi wąskimi blaszkami liściowymi, tworząc efektowną ażurową koronę, która ma dość lekki wygląd.
- Kręcone (forma crispa) liście o pięknej falistej krawędzi.
Rozpoznawane są odmiany, na które istnieje zapotrzebowanie na tę odmianę:
- Variegata właściciel liści o pierzastym kolorze i konturach.
- Bullata (buttata) tworzy zwartą koronę, kształt krzewu zwarty, liście zaokrąglone, jakby spuchnięte, dorastające do 1,5 cm długości.
- Miedziane Piękno podczas kwitnienia kwiatostany zbiera się z kwiatów o pomarańczowo-żółtych płatkach, w miejscu których tworzą się czerwonobrązowe owoce o efektownych konturach.
Bańka wschodnia (Colutea orientalis)
przede wszystkim w naturze rozprowadzany jest na terytorium Krymu i Kaukazu. Preferuje tereny skaliste, ma status ochronny w rezerwatach. W porównaniu z poprzednimi gatunkami wielkość tego krzewu nie przekracza 1–2 m wysokości. Liście mają również mniejsze parametry - około 6 cm długości, długość płatka liścia nie przekracza 1-2 cm, listki utworzone przez podział przybierają blado szaro-zielony kolor. Ich blaszka liściowa ma 7-9 jednostek. Ich kształt jest odwrotnie jajowaty.
Kwiaty o nieregularnym kształcie z czerwono-brązowymi lub pomarańczowo-czerwonymi płatkami. Żagiel (górny płatek) charakteryzuje się obecnością plamki. W kwiatostanie znajduje się 3-5 pąków. Proces kwitnienia następuje w pierwszej połowie lata. Po zapyleniu kwiatów owoce dojrzewają z zagięciem w kształcie litery S. Po pierwsze, ich kolor jest fioletowo-czerwony, z czasem zmienia się w brązowy. Długość ziaren to 4 cm.
Gatunek jest uprawiany jako kultura od 1710 roku. Może być stosowany w nasadzeniach grupowych lub jako krajobraz krawężników. Odporny na suszę, preferuje dobre oświetlenie, mało wymagający dla gleby. Doskonale znosi zanieczyszczone warunki miejskie. Jednocześnie jednak charakteryzuje się niską mrozoodpornością, w okresie zimowym występuje oszronienie gałęzi. Dlatego wraz z nadejściem wiosny zaleca się przycinanie. Rozmnażanie jest możliwe tylko generatywnie - za pomocą nasion, ponieważ sadzonki praktycznie się nie zapuszczają.
Pożywka pęcherzykowa (Colutea x media)
jest rośliną hybrydową, uzyskaną przez skrzyżowanie dwóch poprzednich gatunków – nadrzewnej i orientalnej pęcherzycy. Od podstawowych odmian wyróżnia się obecnością blaszek liściowych z odwrotnie jajowatymi płatami liści oraz ich niebiesko-zielonym kolorem. Podczas kwitnienia powstają kwiatostany z czerwonobrązowych lub pomarańczowych kwiatów. Proces kwitnienia trwa od połowy lata do połowy września. Długość dojrzewających owoców wynosi 7 cm Proces dojrzewania owoców odbywa się od września do października.
Różnica polega na większej zimotrwałości w porównaniu z pęcherzycą wschodnią. Roślina jest również światłolubna, charakteryzuje się wrażliwością na podwyższone wskaźniki kwasowości i suchości gleby. Rozmnażanie odbywa się głównie za pomocą nasion lub pędów korzeniowych, w rzadkich przypadkach przez ukorzenienie sadzonek. W projektowaniu krajobrazu aplikacja jest taka sama jak w przypadku typów podstawowych.
Bańka Buse'a (Colutea buhsei)
reprezentowany przez mały krzew, którego koronę tworzą wyprostowane pędy. Gałęzie pokryte są liśćmi zebranymi w pęczki o długości do 7-8 cm. Zarysy blaszek liściowych są pierzaste, złożone z 7–9 płatów liściowych. Kontury ulotek są zaokrąglone. Kwiatostany są pachowe, racemozy. Tworzą je kwiaty o pomarańczowożółtych płatkach. W kwiatostanie znajdują się 1-2 pary pąków. Proces kwitnienia różni się czasem trwania, ponieważ rozpoczyna się w połowie wiosny i trwa do lipca.
Po zapyleniu kwiatów zaczyna dojrzewać fasola o zarysach spuchniętych bąbelkami. Ich kolor jest prześwitujący. Długość nie przekracza 5-6 cm, powierzchnia owocu jest rozproszona, owłosiona.
W naturze woli rosnąć na zboczach gruzu w górskich regionach Turkmenistanu. Jeśli mówimy o innych obszarach dystrybucji, to znajduje się w Iranie. Różni się wysoką odpornością na suszę, preferuje jasne i otwarte miejsca. Typ stosowany w zielonym budownictwie.
Powiązany artykuł: Uprawa traganka na zewnątrz
Film o robaku bąbelkowym w osobistej fabule:
