Bichon Frise: cechy trzymania psa

2024 Autor: Arianna Cook | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-12 18:28

Parametry Bichon Frise, przejaw temperamentu i zdrowia zwierzaka, sposób wychowywania psa, dbanie o: sierść, uszy, jamę zębową, zasady organizowania jedzenia i chodzenia. Cena szczenięcia. Bichon Frise lub Bichon Frise to mała rasa psów towarzyszących wyhodowana we Francji. Znane ze swojego puszystego białego futra, uroczego temperamentu i wysokiego poziomu czułości, zwierzęta te od wieków były ulubieńcami francuskiej szlachty i zwykłych ludzi. Chociaż przedstawiciele gatunku nie zostali sprowadzeni do Stanów Zjednoczonych aż do lat pięćdziesiątych, szybko stali się jednymi z najpopularniejszych i najbardziej znanych zwierząt towarzyszących w kraju. Takie psy są poszukiwane nie tylko w podobnej jakości. Poczynili również wielkie postępy na ringu pokazowym jako terapeuci rehabilitacji osób niepełnosprawnych i starszych oraz w showbiznesie. Odmiana znana jest również pod innymi nazwami: bichon, bichon poil frise, tenerife i bi-fri.

Opis parametrów wyglądu Bichon Frise

Rasa jest bardzo podobna z wyglądu do wielu innych małych białych psów do towarzystwa, chociaż ten jest tak popularny, że łatwo go rozpoznać. Bichon Frise to zdecydowanie małe psy, ale z pewnością nie są to zabawki ani małe. Ich średnia wysokość w kłębie wynosi od 22, 96 do 30, 48 centymetrów, a normy AKC wymagają, aby miały od 22, 86 do 27, 94 centymetrów. Waga w dużym stopniu zależy od płci, wzrostu i kondycji zwierzęcia. Większość przedstawicieli waży 3, 18–5, 45 kg, oczywiście nie jest to rzadkością, ale ich waga może wynosić od 6, 80 do 9, 07 kg.

Głowa Bichon Frise jest proporcjonalny do wielkości obudowy. Czaszka jest bardzo miękko zaokrąglona i dość gładko łączy się z kufą. Głowa i część pyska psa są prawie całkowicie pokryte sierścią, często z widocznymi rysami - nos i oczy.
Pysk - powinna mieć około 3/5 długości czaszki i być gruba lub wąska, bez przerostu. Mówi się, że wygląda dobrze, ale nie jest chuda. Usta są zawsze czarne i nigdy nie opadają.
Nos - efektowne i zawsze czarne.
Oczy bichon frise są okrągłe i ustawione do przodu. Mogą być czarne lub ciemnobrązowe, a skóra wokół nich powinna być solidna. Ogólny wyraz twarzy większości osób jest łagodny i szczęśliwy, a puste lub zamyślone spojrzenie jest uważane za poważną wadę.
Uszy zwierzęta są średniej wielkości i schodzą w dół. U psów krótkowłosych zwisają blisko policzków, ale te o dłuższej sierści często trzymają je dalej.
Szyja - średni, pokryty bujną wełną.
Rama rasa ta jest znacznie dłuższa od klatki piersiowej do zadu niż wysokość od podłogi do kłębu, zwykle o 25%. Bichon Frise zdecydowanie nie jest krępym psem, ale jest znacznie bardziej wytrzymały niż większość tego rodzaju. Chociaż główna część ciała pokryta jest sierścią, pod nią znajduje się zwarty i zaskakująco muskularny pies.
Ogon - stosunkowo długi i noszony z tyłu z miękkim lokiem.
Kończyny przednie i tylne - są współmierne do ciała psa
Łapy - mały, kompaktowy.
Pokrowiec z wełny - cecha definiująca odmianę. Bichon Frise od wieków słynie z puszystego białego futra. Zgodnie ze standardem AKC: „Konsystencja sierści ma ogromne znaczenie. Podszerstek miękki i gęsty, warstwa wierzchnia grubsza i kędzierzawa. Połączenie tych dwóch czynników tworzy uczucie miękkości w dotyku, nieco podobne do pluszu lub aksamitu, ale na zewnątrz wygląda jak sprężyny. Kiedy pies jest kąpany lub myty, oddziela się od ciała, tworząc wspólną warstwę puchu. Żylasta osłona jest niepożądana. Lejąca się, jedwabista sierść zbyt głęboko spływająca lub brak podszerstka to bardzo poważne wady…. Płaszcz jest obszyty, aby uwydatnić naturalny kontur ciała. Jest zaokrąglony w dowolnym kierunku i nigdy nie jest tak krótki, aby stworzyć zbyt krótki lub pudełkowy wygląd. Włosy wokół głowy, brody, wąsów, uszu i ogona są dłuższe. Obszar głowy jest przycięty, aby nadać całości zaokrąglony wygląd. Linia górna jest przycięta prosto. Sierść musi być wystarczająco długa, aby zachować wygląd puszystego wyglądu, który jest charakterystyczny dla rasy.” To jest odpowiednia sukienka pokazowa dla Bichon Frise. Większość właścicieli preferuje krótkie i jednolite strzyżenie w stylu szczenięcym, co znacznie ułatwia pielęgnację.
Ubarwienie tylko jeden typ jest uznawany za dopuszczalny przez normę - czysta biel. Jednak rasa może mieć również kremowe, śliwkowe lub morelowe odcienie wokół uszu lub na ciele. Jednak w całym ciele psa nie powinno dominować więcej niż 10% innego koloru. Czasami Bichon Frise rodzi się ze zmiennym kolorem lub całkowicie kremową sierścią. Takie osobniki są niedopuszczalne na ringu wystawowym i nie powinny być hodowane, ale w innych przypadkach są doskonałymi zwierzętami do towarzystwa, jak każdy inny przedstawiciel rasy.

Bichon Frise pies temperament

Bichon frise został wyhodowany ponad pięćset lat temu jako zwierzę towarzyszące. Dlatego ma odpowiednie przejawy charakteru. Te zwierzęta są najbardziej znane ze swojego wesołego usposobienia i ogólnie szczęśliwych osobowości. Tworzą niezwykle silne uczucia ze swoimi rodzinami, którym okazują silną i dożywotnią lojalność.

Te zwierzęta są niezwykle czułe i bardzo nieśmiałe. Bichon Frise chcą być w stałym towarzystwie swoich rodzin i cierpią z powodu silnego lęku separacyjnego, gdy są pozostawieni sami przez długi czas. Przedstawiciele rodowodu są często nazywani psami na rzepy, ponieważ podążają za swoimi właścicielami, gdziekolwiek się udają, co oznacza, że zwierzęta zawsze „kręcą się pod ich stopami”.

Dobrze przyzwyczajony do społeczeństwa Bichon Frise ma doskonałą reputację wśród dzieci, z którymi zachowuje się niezwykle czule. Chociaż ta rasa wcale nie jest szorstka, jest dość twarda, aby nie doznać przypadkowego urazu u dziecka. W rzeczywistości wiele z tych zwierząt jest niezwykle życzliwych dla dzieci, zwłaszcza tych, które zapewniają im dodatkową uwagę i ulubione przyjemności.

Po odpowiednim przeszkoleniu i dostosowaniu do społeczeństwa większość Bichon Frise wykazuje tolerancję i uprzejmość wobec nieznajomych. W rzeczywistości, według statystyk sondażowych, gatunek jest niezwykle przyjazny, a wielu z nich uważa każdą nową znajomość za bezpośredniego przyjaciela. Zła praktyka hodowlana przyczyniła się do nabycia nieśmiałości w niektórych liniach, a takie psy będą potrzebowały dodatkowego treningu i komunikacji, aby ta nieśmiałość nie stała się straszną wadą.

Pomimo tego, że bichon frise z reguły jest lekki, ma przenikliwy instynkt, wykazując doskonałe walory wokalne i ochronne. Ponieważ jednak rasie brakuje zarówno wymaganej wielkości, jak i agresji, jest bardzo słabym stróżem. Bichon Frise zazwyczaj nie jest agresywny wobec zwierząt. Kiedy są dobrze wyszkoleni i uspołecznieni, praktycznie wszyscy członkowie gatunku są bardzo dobrzy w kontaktach ze swoimi „kuzynami”. Chociaż te psy są szczęśliwe jako jedyne zwierzaki, wiele z nich chciałoby dzielić swoje życie z „towarzyszem”, zwłaszcza jeśli jest to kolejny bichon frise. Podobnie jak inne psy, te psy, które nie zostały wprowadzone do innych stworzeń, prawdopodobnie będą je ścigać. Jednak tacy czworonożni przyjaciele mogą dobrze dogadać się z kotami i innymi zwierzętami domowymi, z którymi są zaznajomieni.

Zdrowie rasy Bichon Frise

Bichon Frise to zazwyczaj zdrowa rasa. Jej członkowie nie mają szczególnie powszechnych chorób zagrażających życiu lub wyniszczających. Odmiana jest uważana za jedną z najdłużej żyjących ze wszystkich rasowych psów. Takie psy mają średnią długość życia od 14 do 16 lat. Niektórzy hodowcy podawali, że mają 18 lub 19 lat. Nie oznacza to jednak, że Bichon Frise jest odporny na genetycznie dziedziczone problemy zdrowotne.

BFCA od dawna znajduje się w czołówce badań standaryzacyjnych genetyki psów i przeprowadziła szereg badań dotyczących stanu bichon frise w Ameryce. Stwierdzili, że następujące stany są najbardziej niepokojące pod względem występowania i nasilenia: alergie skórne, atopia (zapalenie skóry), infekcje pęcherza moczowego, kamienie pęcherza moczowego, zwichnięcie rzepki, choroba dysku, wady zębów i oczu, nowotwory serca, wątroby, przewodu pokarmowego - zmiany jelitowe i metaboliczne.

Istnieje prawie powszechna zgoda, że najczęstszym problemem zdrowotnym w Bichon Frise są choroby skóry. Wiele osób ma wyjątkowo wrażliwą skórę, podczas gdy inne psy mają objawy poważnych reakcji alergicznych. Te skazy mogą być bardzo nieprzyjemne dla zwierzaka, powodując ciągłe drapanie i urazy. Na szczęście wiele z tych problemów można całkowicie wyleczyć, ale większość zabiegów profilaktycznych trwa przez całe życie i jest kosztowna.

Ponieważ wiadomo, że Bichon Frise cierpi na choroby układu mięśniowo-szkieletowego i oczu (zwłaszcza zaćmę i zwichnięcie rzepki), zaleca się właścicielom sprawdzanie swoich zwierząt zarówno w funduszu ortopedycznym zwierząt, jak i w organizacji rejestracji psów. Instytucje te przeprowadzą testy na poziomie genu, aby pokazać, jakie potencjalne defekty są obecne, zanim staną się widoczne.

Wymagania dotyczące pielęgnacji Bichon Frise

Wełna jak można się spodziewać, patrzenie na bichon frise wymaga znacznego wysiłku, aby zwierzę wyglądało dostojnie. Tego psa należy dokładnie szczotkować codziennie lub co drugi dzień. Idealny do tego jest grzebień antystatyczny. Konieczne jest kąpanie psa co najmniej raz w miesiącu, za pomocą wpisanych środków. Bishen Frise zdecydowanie wymaga profesjonalnej pielęgnacji i powinien być strzyżony raz lub dwa razy w miesiącu. Wielu właścicieli decyduje się na krótszą, przypominającą szczenię fryzurę. Wymaga znacznie mniej konserwacji niż coś wymyślnego lub dłuższego. Odmiana rzadko linieje i jest uważana za doskonały wybór dla hodowców z alergiami lub bardzo schludnych. Właściciele będą musieli regularnie szczotkować okolice ust i oczu, aby zapobiec poplamieniu sierści.
Zęby Bichon Frise są podatne na choroby. Łatwo odkłada się na nich płytka nazębna, co przyczynia się do powstawania stanów zapalnych i krwawienia dziąseł, a także niszczenia i utraty zębów. Właściciele takich pupili są zobowiązani do codziennego szczotkowania zębów psa za pomocą szczoteczki i pasty dla zwierząt. W celu zapobiegania chorobom zębów konieczne jest również podawanie czworonożnemu zwierzakowi różnych "przekąsek" ze sklepów zoologicznych, na przykład kości z żył bydła.
Uszy psy te są podatne na infekcje, dlatego wymagają regularnego czyszczenia w formie podstawowych procedur higienicznych. Wewnątrz małżowiny usznej aplikowany jest środek zmiękczający nagromadzenie siarki, który następnie delikatnie masowany jest u podstawy. Po krótkim czasie przetrzyj zewnętrzną część ucha miękką ściereczką lub wacikiem. Przydatne jest również przycinanie lub przycinanie włosów wewnątrz ucha raz w miesiącu, aby poprawić cyrkulację powietrza wewnątrz małżowiny usznej.
Oczy konieczne jest regularne wycieranie, nie z powodu infekcji, ale dlatego, że ich wydzielina pozostawia brązowe ślady na białej wełnie Bichon Frise, co jest nie do przyjęcia i brzydko wygląda. Do tego jest specjalne mydło do szamponu.
Pazury nie zaleca się pozostawiania tych zwierząt bez kontroli. Ich długość koliduje z naturalnym chodem i nie jest to harmonijne. Skrócenie można wykonać specjalnym pilnikiem - co jest o wiele bezpieczniejsze niż przycinanie pazurami.
Karmienie Bichon Frise należy dokładnie rozważyć, ponieważ te psy są podatne na alergie. Lepiej skonsultować się z hodowcą, od którego zakupiono zwierzę, co zjadł szczeniak i co jedzą jego rodzice. Specjalista poinformuje Cię o schemacie diety i czy jego psy spożywają karmę komercyjną, markę producenta.
Pieszy. Bichon Frise to zwierzę o niskiej energii, które nie wymaga dużo ćwiczeń, aby pozostać szczęśliwym i szczupłym. Rasa ta będzie zadowolona z codziennego spaceru od trzydziestu do czterdziestu pięciu minut, oprócz kilku trywialnych spacerów. To, że pies ten nie wymaga dużej aktywności fizycznej, nie oznacza, że może się bez nich obejść. Przedstawiciele, którym nie zapewniono minimalnych potrzeb, mogą mieć problemy behawioralne w postaci destruktywności, nadpobudliwości, nadpobudliwości i nadmiernego szczekania. Bichon Frise może być świetnym psem do mieszkania, ale uwielbia regularnie biegać lub bawić się ze swoim właścicielem.

Chociaż gatunek jest ogólnie dobrze przystosowany do życia w mieście, istnieje jedna wspólna cecha behawioralna, która może stanowić wyzwanie. Podobnie jak wiele małych ras, bichon frise wydaje się być niezwykle głośny. Przedstawiciele gatunku często szczekają, a ich głos jest często wysoki i powtarzalny. Ćwiczenia i prawidłowe ćwiczenia zwykle znacznie zmniejszają tę wadę, ale nie eliminują jej całkowicie. Osoby, które nie zostały odpowiednio przeszkolone lub słabo wyszkolone, mogą stać się niemal stałymi „kłamcami”, których nie można powstrzymać przez kilka godzin.

Jest jeden aspekt, z którym Bichon Frice ma notoryczne trudności. Ta rasa jest często niezwykle trudna do rozmnażania. Szczenięta Bichon Frise są tak małe, że po prostu nie można ich trzymać z dużymi psami. Ponadto są dość małe i mogą zajmować się swoimi sprawami za kanapami, pod łóżkami i w innych miejscach, w których mogą nie zostać zauważeni. Z tego powodu możliwe są wypadki. Spodziewaj się, że potomstwo zajmie więcej czasu, będzie bardziej zniuansowane i nie będzie odnosiło większych sukcesów niż wiele innych ras.

Podnoszenie Bichon Frise

Rasa ta jest uważana za jedną z najmądrzejszych i najbardziej wyszkolonych psów. Dobrze wychowany bichon frise jest bardzo szczęśliwy, a wiele osób wydaje się do niego skłaniać. Te psy są bardzo skutecznymi rywalami na wysokim poziomie konkurencyjnego posłuszeństwa i zwinności. Są znani z umiejętności szybkiego uczenia się sztuczek. Kiedy Bichon Frise są dobrze wyszkoleni, są bardzo posłuszni. Niektóre okazy są znacznie bardziej niezależne niż inne i mogą nie reagować szybko na trening. Większość z tych trudności można rozwiązać poprzez wczesne rozpoczęcie treningu i stosowanie spójnych metod.

Bichon Frise są bardzo podatne na stan behawioralny znany jako „zespół małego psa”. Większość z tych zachowań prowokują właściciele, którzy nie dyscyplinują swoich małych zwierząt za te same czynności, które są korygowane u dużych zwierząt. Ponieważ są urocze, mniej niebezpieczne, zabawne, nie irytujące i tak dalej. Niezależnie od przyczyny, efektem końcowym jest osoba, która myśli, że „cały świat jest u jej stóp”. Psy z zespołem małego psa są zwykle dominujące, agresywne, nadmiernie głośne, trudne i ogólnie poza kontrolą. Na szczęście tym trudnościom można prawie całkowicie zapobiec dzięki odpowiedniemu treningowi.